Οι «Γκρίζες ζώνες» της τηλεκπαίδευσης…: Εκπαιδευτικοί Β/θμιας της Ηλείας καταγράφουν την εμπειρία των πρώτων δύο εβδομάδων
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”124693″ img_size=”full”][vc_column_text]
Ο Δ/ντής Β/θμιας Εκπαίδευσης Ηλείας & εκπαιδευτικοί περιγράφουν τα προβλήματα στην εξ αποστάσεως διδασκαλία σε γυμνάσια και λύκεια μετά την εμπειρία των πρώτων δύο εβδομάδων
-Πέρα από το τεχνικό κομμάτι της σύνδεσης που είναι πολύ σοβαρό, μαθητές με οικονομικές δυσχέρειες λόγω της έλλειψης υλικοτεχνικών μέσων αποκλείονται στην ουσία από την διαδικασία
Πολύς λόγος γίνεται τον τελευταίο καιρό, στην δεύτερη φάση της καραντίνας, για την εξ αποστάσεως διδασκαλία και τα προβλήματα που έχουν δημιουργηθεί και ταλαιπωρούν μαθητές, γονιούς και εκπαιδευτικούς, αφού είναι προβλήματα υπαρκτά κάθε ελληνικής οικογένειας που έχει παιδιά. Η εικόνα είναι λίγο πολύ γνωστή, αφού καθημερινά εντοπίζονται προβλήματα στην πλατφόρμα της Cisco, με αποτέλεσμα εκπαιδευτικοί και μαθητές να ταλαιπωρούνται άδικα για ώρες στην σύνδεση τους και αυτό υπό την προϋπόθεση να έχουν οι μαθητές υλικοτεχνικό εξοπλισμό. Γιατί πέρα από τα τεχνικά προβλήματα, εκτιμάται ότι χιλιάδες μαθητές σε όλη τη χώρα δεν έχουν λάπτοπ και ίντερνετ και αδυνατούν να παρακολουθήσουν τα σχολικά μαθήματα απ’ το σπίτι, ενώ δέχονται ταυτόχρονα και απουσίες. Το ίδιο βεβαίως συμβαίνει και στην Ηλεία, όπου η εξ αποστάσεως εκπαίδευση λειτουργεί με πολλές δυσκολίες , ωστόσο στην Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση φαίνεται ότι τα πράγματα είναι λίγο καλύτερα απ’ ότι στην Πρωτοβάθμια, ίσως γιατί τα παιδιά είναι μεγαλύτερα, τα περισσότερα έχουν έστω ένα κινητό αν όχι ένα τάμπλετ, αλλά και πάλι αυτό δεν ισχύει για όλους τους μαθητές. Η εξ αποστάσεως διδασκαλία τελικά αναδεικνύεται σε ένα μείζον ταξικό και κοινωνικό πρόβλημα, αφού είναι αποδεδειγμένο ότι παιδιά οικονομικά αδύναμων οικογενειών δεν έχουν την ίδια δυνατότητα στην μορφωση μέσω της τηλεκπαίδευσης. Και στην προκειμένη περίπτωση το Υπουργείο Παιδείας είναι κατώτερο των περιστάσεων γιατί παρότι είχε την εμπειρία της πρώτης καραντίνας και έξι μήνες να προετοιμαστεί για την δεύτερη που ήταν σίγουρο ότι θα ερχόταν με το δεύτερο κύμα της πανδημίας τελικά δεν στάθηκε στο ύψος των περιστάσεων φροντίζοντας πρωτίστως όλα τα παιδιά να έχουν ίσα δικαιώματα απέναντι στην εξ αποστάσεως διδασκαλία.
Οι αρμόδιοι για να μιλήσουν και να περιγράψουν τις υπάρχουσες συνθήκες μέσα από την μέχρι τώρα εμπειρία τους στην εξ αποστάσεως εκπαίδευσης, είναι σίγουρα οι εκπαιδευτικοί που σηκώνουν και το βαρύ φορτίο και σε αυτούς απευθύνθηκε η Πρωινή. Ο λόγος λοιπόν στους ίδιους τους εκπαιδευτικούς αλλά και στον Δ/ντή Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας που κάνει από την πλευρά του μια μεγάλη προσπάθεια να συγχρονίσει όσο μπορεί τη διαδικασία, να καταγράψει τα προβλήματα και επίσης να βάλει στο “παιχνίδι” τους δήμους, για να στηρίξουν με την αγορά λάπτοπ μαθητές που δεν μπορούν να προμηθευτούν ούτε τον βασικό υλικοτεχνικό εξοπλισμό και που στην ουσία κάνουν την δουλειά που έπρεπε να είχε κάνει το Υπουργείο Παιδείας! Το Υπουργείο και η κ. Κεραμέως που εξακολουθεί να διατυμπανίζει ότι όλα βαίνουν καλώς, αγνοώντας την πραγματικότητα.[/vc_column_text][vc_single_image image=”118836″ img_size=”full”][vc_column_text]
Γιώργος Φωτεινόπουλος-Δ/ντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης: «Η τηλεκπαίδευση για την Β/θμια προχωρά με αρκετές όμως δυσκολίες»
Ο Δ/ντής Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ηλείας κ. Γιώργος Φωτεινόπουλος μιλώντας στην Πρωινή για το θέμα της τηλεκπαίδευσης στα γυμνάσια και λύκεια του νομού, τόνισε ότι η εικόνα σε σχέση με την Πρωτοβάθμια είναι πολύ καλύτερη, δυσκολίες εξακολουθούν να υπάρχουν ωστόσο γίνεται μια μεγάλη προσπάθεια με την συνδρομή των δημάρχων που είναι διατεθειμένοι να προμηθεύσουν με έναν ικανό αριθμό υλικοτεχνικού εξοπλισμού, την αγορά δηλαδή τάμπλετ, μαθητές που πραγματικά έχουν οικονομική αδυναμία. Ο ίδιος από την πρώτη κιόλας εβδομάδα της καραντίνας, έχει κάνει μια σημαντική δουλειά καταγραφής των προβλημάτων ανά δήμο και την εικόνα αυτή θα την μεταφέρει σε όλους τους δημάρχους του νομού έτσι ώστε να μπορέσουν και εκείνοι από την πλευρά τους να βοηθήσουν. Όπως λέει και ο ίδιος, δίνοντας την κοινωνική διάσταση του θέματος, το μεγαλύτερο πρόβλημα το αντιμετωπίζουν κυρίως παιδιά ρομά που φοιτούν στα σχολεία της Ηλείας, και μαθητες που εξακολουθούν όχι μόνο στα ορεινά χωριά αλλά και στον αστικό ιστό, να μην έχουν τον στοιχειώδη εξοπλισμό για να παρακολουθήσουν την εξ αποστάσεως διδασκαλία.
«Η αρχή έγινε με τον δήμο Πύργου, από την περασμένη εβδομάδα εδωσα όλα τα στοιχεία στον δήμαρχο, αυτή τη στιγμή από την καταγραφή που έκανα 108 παιδιά που πηγαίνουν σε γυμνάσια και λύκεια του δήμου Πύργου δεν έχουν τάμπλετ και ο κ. Αντωνακόπουλος έχει ήδη δηλώσει ότι θα τα καλύψει. Την Δευτέρα θα ενημερώσω και τους άλλους δημάρχους , ήδη ο κ. Λυμπέρης στο δήμο Ήλιδας δήλωσε ότι και εκείνος θα αγοράσει έναν αριθμό από τάμπλετ για τους μαθητές που δεν έχουν και έχω ενημερώσει και τον κ. Γεωργιόπουλο στο δήμο Ολυμπίας και εκείνος θα βοηθήσει την κατάσταση και ευελπιστώ ότι το ίδιο θα κάνουν και οι υπόλοιποι δήμαρχοι, έτσι ώστε όλοι μαζί να μπορέσουμε να καλύψουμε τις ανάγκες των παιδιών. Η εικόνα που έχω ωστόσο από την τηλεκπαίδευση τις 15 μέρες της δεύτερης καραντίνας, είναι ότι πέρα από τις πρώτες 2-3 μέρες που υπήρχαν προβλήματα και έπεφτε το webex είναι ότι όλοι οι μαθητές είτε με την έναν είτε με τον άλλο τρόπο, παρακολουθούν τα εξ αποστάσεων μαθήματα, κυρίως γιατί τα παιδιά είναι μιας μεγαλύτερης ηλικίας και τα περισσότερα διαθέτουν έστω ένα κινητό τηλέφωνο, κάτι που δεν συμβαίνει με τα μικρότερα. Τα βασικότερα προβλήματα από την καταγραφή που έκανα εντοπίζονται κυρίως σε σχολικές μονάδες όπου υπάρχουν αρκεtά παιδιά ρομά που δεν διαθέτουν καθόλου υλικοτεχνικό εξοπλισμό, όπως λ. χ στο 4ο γυμνάσιο Πύργου, στο 3ο γυμνάσιο Αμαλιάδας αλλά και σε περιοχές όπως στην Τ. Κ Κέντρου του δήμου Ήλιδας, αλλά και σε κάποια χωριά ορεινά που υπάρχουν προβλήματα σύνδεσης με το διαδίκτυο. Με λίγα λόγια, όλα τα παιδιά παρακολουθούν τα εξ αποστάσεως μαθήματα, άλλα περισσότερο εύκολα κι άλλα πιο δύσκολα. Μετά όμως και από την συνεργασία της Β/θμιας με τους δημάρχους, ευελπιστώ ότι θα ελαχιστοποιηθούν τα προβλήματα και η κατάσταση θα ομαλοποιηθεί. Οι συνθήκες είναι ειδικές και ιδιαίτερες και όλοι μαζί κάνουμε το καλύτερο δυνατό για να λειτουργήσει η τηλεκπαίδευση.»[/vc_column_text][vc_single_image image=”103941″ img_size=”full”][vc_column_text]
Τρύφωνας Αθανασόπουλος- πρόεδρος ΕΛΜΕ Ηλείας: Η πραγματικότητα της τηλεκπαίδευσης!!
Θέλοντας να μιλήσουμε για την τηλεκπαίδευση, καλούμαστε να δούμε ποια είναι η πραγματικότητα και ποια είναι τα προβλήματα. Υπάρχουν λοιπόν πάρα πολλοί μαθητές που δεν μπορούν να συνδεθούν στην πλατφόρμα. Είναι άλλοι μαθητές που μπαίνουν, αλλά δεν έχουν ούτε εικόνα ούτε ήχο ή έχουν ήχο και δεν έχουν εικόνα και αντίστροφα.Άλλοι μαθητές μπαίνουν και αποσυνδέονται. Όπου το σύστημα δουλεύει, οι μαθητές κλείνουν μικρόφωνα και κάμερες για να μην κολλάει.
Αν ο εκπαιδευτικός θέλει να κάνει μία στοιχειώδη προσπάθεια να διαμοιράσει την εικόνα του για να παρουσιάσει ένα βίντεο ή μία άσκηση δεν μπορεί, το σύστημα υπερφορτώνεται και κολλάει.
Η κυβέρνηση έκανε υποχρεωτική τη σύγχρονη εξ αποστάσεως εκπαίδευση γνωρίζοντας ότι δεν διαθέτουν ΟΛΟΙ οι μαθητές τα ανάλογα ψηφιακά μέσα (ηλεκτρονικούς υπολογιστές, laptop, ή tablet) και αξιόπιστη σύνδεση στο Διαδίκτυο.
Με δεδομένα τα προβλήματα που αναφέρθηκαν πιο πάνω, καταλαβαίνετε πολύ καλά ότι, δημιουργούνται τεράστιες εκπαιδευτικές ανισότητες και παραβιάζεται η κατοχυρωμένη συνταγματικά υποχρέωση της πολιτείας να παρέχει ισότιμη εκπαίδευση.
Οι μαθητές, οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί καταλαβαίνουν πολύ καλά την προσπάθεια παραποίησης της πραγματικότητας από τον μηχανισμό προπαγάνδας της κυβέρνησης. (ΜΜΕ, στελέχη εκπαίδευσης κλπ.).
Η εκπαιδευτική κοινότητα ξέρει ότι δεν γίνεται μάθημα για 6 -7 ώρες ούτε από σταθερό ούτε από κινητό, ούτε από τάμπλετ. Σίγουρα θα υπάρχουν κενά, γι αυτό προτείνουμε: Μείωση – προσαρμογή της ύλης για όλες τις τάξεις και ειδικά για τα πανελλαδικά εξεταζόμενα μαθήματα.[/vc_column_text][vc_single_image image=”109976″ img_size=”full”][vc_column_text]
Γιαννόπουλος Γιάννης-Μαθηματικός–Γραμματέας της ΕΛΜΕ Ηλείας: Η «τηλεκπαίδευση Κεραμέως» αυξάνει τις ανισότητες στο δημόσιο σχολείο
Δύο εβδομάδες τηλεκπαίδευσης στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης και τα προβλήματα σε μαθητές και εκπαιδευτικούς βγαίνουν σιγά -σιγά στην επιφάνεια.
Αρκετοί μαθητές και μαθήτριες μας σε ορεινές περιοχές αλλά και σε αστικά κέντρα του νομού, δε διαθέτουν κανένα ψηφιακό μέσο (Η/Υ- tablet ή κινητό ) και το σχολείο τους δεν έχει κάποιο μέσο να τους διαθέσει, αρκετοί μαθητές δε διαθέτουν γραμμή internet ή έχουν κακής ποιότητας σύνδεση στην περιοχή τους. Τα τεχνικά προβλήματα για τους συμμετέχοντες είναι καθημερινά καθώς αρκετοί δεν μπορούν πάντα να επικοινωνήσουν λόγω προβλημάτων ήχου ή εικόνας στις συσκευές τους. Τα ερωτήματα προς την κυβέρνηση και το υπουργείο παιδείας είναι αμείλικτα:
Α) Γιατί δεν φρόντισαν να έχουν όλοι οι μαθητές πρόσβαση στο διαδίκτυο για να μπορέσουν να ενταχθούν στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση;
Β) Τι έκαναν για να υπάρχει σε κάθε σπίτι ανάλογος αριθμός υπολογιστών ώστε να καλύψουν δύο ή παραπάνω αδέλφια τη συμμετοχή τους στην τηλεκπαίδευση;
Γ) Πως είναι δυνατό στο δημόσιο σχολείο, όσοι μαθητές λόγω κυρίως οικονομικής δυσχέρειας δεν έχουν τα τεχνικά μέσα να αποκλείονται από την εκπαιδευτική διαδικασία;
Παράλληλα ως προς την ίδια την παιδαγωγική διαδικασία η πλατφόρμα δίνει δυνατότητες που όμως είναι ασύμβατες με αυτές που μπορούν να υποστηρίξουν οι μαθητές και οι εκπαιδευτικοί στην ελληνική πραγματικότητα. Πώς θα γράψουν οι Μαθηματικοί τις εξισώσεις στον ψηφιακό πίνακα, οι Φιλόλογοι τα αρχαία ελληνικά, οι ΠΕ4 τους τύπους στη Φυσική ή τη Χημεία…., όταν δε διαθέτουν γραφίδα; Πώς θα συμμετέχουν ενεργά οι μαθητές σε τηλεμάθημα μέσω σταθερού τηλεφώνου,όπως μας λέει η Κα Κεραμέως, όταν ο μαθητής μετατρέπεται σε παθητικό ακροατή; Πως θα ελέγχει ο εκπαιδευτικός τα λάθη των μαθητών του όταν δεν μπορούν όλοι οι μαθητές της ψηφιακής τάξης να έχουν την ίδια τεχνική δυνατότητα να δείξουν το γραπτό τους; Θα επιλέγουμε μόνο τους λίγους που μπορούν και θα αφήνουμε στη μοίρα τους τους υπόλοιπους;
Ας μη προσπαθεί το υπουργείο να πείσει ότι όλα βαίνουν καλώς, μαθητές και εκπαιδευτικοί βιώνουν από πρώτο χέρι τη μοναξιά της ψηφιακής τάξης, την αποστασιοποίηση που το ίδιο το ψηφιακό περιβάλλον δημιουργεί και την προσθετική κούραση που εμφανίζουν οι μαθητές μας από την πολύωρη καθημερινή έκθεσή τους στην οθόνη του υπολογιστή ή του κινητού τηλεφώνου.
Οι εκπαιδευτικοί κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες να καλύψουν τα κενά που αφήνει το υπουργείο ενώ παράλληλα η μόνιμη αγωνία τους είναι οι μαθητές που είναι αυτή τη στιγμή έξω από την εκπαιδευτική διαδικασία, οι ταξικά αποκλεισμένοι από το δημόσιο σχολείο της Κεραμέως. Όσο κι αν προσπαθεί η μονταζιέρα της Ν.Δ να διαστρεβλώσει την πραγματικότητα, οι εικόνες των μαθητών έξω από το καφενείο της Πεύκης θα δείχνει τη σκληρή ανισότητα που βιώνουν οι μαθητές σε όλες τις Πεύκες της χώρας από τις επιλογές της κυβέρνησης των αρίστων.[/vc_column_text][vc_single_image image=”123829″ img_size=”full”][vc_column_text]
Αλεξία Λιάγκουρα-Δ/ντρια Γυμνασίου Μακρισίων-Μέλος ΕΛΜΕ και αιρετός ΠΥΣΔΕ Ηλείας: «Ξέρεις από webex??»
Το μοντέλο διδασκαλίας που ακολουθείται για 3η βδομάδα τώρα ονομάζεται από όλους σύγχρονη εξ αποστάσεως διδασκαλία στην πραγματικότητα όμως είναι Emergency Remote Teaching,Κατεπείγουσα απομακρυσμένη διδασκαλία. Έχοντας την εμπειρία της πρώτης καραντίνας όπου οι μαθητές απομακρύνθηκαν ξαφνικά από το φυσικό τους χώρο, το σχολείο, στην παρούσα φάση τουλάχιστο έχουμε τη δυνατότητα να είμαστε σε επαφή με τα παιδιά και τα παιδιά να ακολουθούν μια σχετική κανονικότητα στο ημερήσιο πρόγραμμά τους. Με όλα τα παιδιά όμως ή κάποια θα χαθούν στο δρόμο της ψηφιακής εξέλιξης; Οι έρευνες της επόμενης μέρας θα αποκαλύψουν το μέγεθος της σχολικής διαρροής και του συνδεόμενου κοινωνικού αποκλεισμού με ότι αυτό συνεπάγεται για την κοινωνία μας.
Εδώ όμως τελειώνουν οι όποιες θετικές αποτιμήσεις και αναδύονται σοβαρά προβλήματα τα οποία έχουν μπει σε κάθε ελληνικό σπίτι. Η Πολιτεία έχει εγκαταλείψει μαθητές, γονείς και εκπαιδευτικούς στην τύχη τους ενώ από την άλλη πλευρά επικοινωνιακά επαίρεται για την επιτυχία του «ψηφιακού άλματος» στις ειδήσεις των 8. Φαίνεται ότι κανένα ολικό σχέδιο δεν υπήρχε για την αντιμετώπιση του δεύτερου κύματος της πανδημίας που όλοι περίμεναν. Ειδοποιήσεις της τελευταίας στιγμής μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα, αλλαγές επί αλλαγών στις κεντρικές κατευθύνσεις
Πιο συγκεκριμένα τα σχολεία βρέθηκαν χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό έχοντας παλαιωμένο εξοπλισμό στα εργαστήριά τους και μια επιμόρφωση για τους εκπαιδευτικούς που έμεινε κάπου στο δρόμο των εξαγγελιών… Οι γονείς απελπίζονται αδυνατώντας να βοηθήσουν τα παιδιά τους και προσπαθούν μόνοι τους να τα βγάλουν πέρα… Το οικονομικό κόστος είναι δυσβάσταχτο για τις περισσότερες οικογένειες που περιμένουν ένα θαύμα που δεν έρχεται από πουθενά…
Πόσα άραγε παιδιά δεν έχουν καμία πρόσβαση στην εκπαιδευτική διαδικασία; Από άτυπες καταγραφές ο αριθμός είναι μεγάλος και γι’ αυτό ενεργοποιήθηκαν και αρκετοί Δήμοι για να προσφέρουν την όποια βοήθεια μπορούν στους δημότες τους.
Πόσα άραγε μέρη στο νομό Ηλείας δεν έχουν καλό ή καθόλου σήμα; Παρατηρείται αυξημένη ζήτηση για συνδέσεις internet ενώ οι εταιρείες δεν μπορούν να ανταποκριθούν άμεσα.
Μπορεί ένας μαθητής να παρακολουθεί 6-7 ώρες καθημερινά τα μαθήματα από ένα κινητό και για πόσο χρονικό διάστημα;
Θα δοθεί τεχνολογικός εξοπλισμός σε σχολεία, μαθητές και εκπαιδευτικούς και πότε; Οι καθηγητές θα συνεχίσουν να χρησιμοποιούν τους δικούς τους προσωπικούς υπολογιστές για να κάνουν τη δουλειά τους;
Θα ενισχυθεί το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο με υποδομές που να αντέχουν την τωρινή δραστηριότητα; Θα αυξηθεί το επίπεδο ασφαλούς χρήσης της πλατφόρμας για να προστατευθούν τα προσωπικά δεδομένα; Οι μαθητές εισέρχονται στην πλατφόρμα χωρίς καμιά πιστοποίηση με ό, τι αυτό σημαίνει για την προσωπική τους ασφάλεια.
Τα ερωτήματα δυστυχώς είναι αμείλικτα .
Όλον αυτόν τον καιρό το Υπουργείο αγνόησε τις επισημάνσεις των εκπαιδευτικών και των Ομοσπονδιών τους και προτίμησε να φαντάζεται ότι η κοινωνία βαδίζει σε μια κανονικότητα κουβαλώντας στην πλάτη της τα προβλήματα της οικονομικής ανέχειας, της ανεργίας, της ψυχολογικής κατάρρευσης και του φόβου που κρέμεται πάνω από τα κεφάλια μας μιας και γνωρίζουμε την ανεπάρκεια του συστήματος υγείας. Ακόμα και τώρα συζητάμε το ασφαλές άνοιγμα των σχολείων με συσσώρευση των μαθητών στα τμήματα, ένα θέμα που θα μπορούσε να λυθεί ιδιαίτερα για τα σχολεία της επαρχίας, με συνεργασία με όλους τους φορείς.
Οι τοπικές κοινότητες περισσότερο από ποτέ πρέπει να βρουν δρόμους συνεργασίας και να απαιτήσουν από την Πολιτεία να κάνει το χρέος της έτσι ώστε να μη χρειαστεί να «μαζέψουμε το χυμένο λάδι» και να κλαίμε στα αποκαΐδια μιας ακόμα χαμένης γενιάς…
«Πάρτε μαζί σας νερό. Το μέλλον έχει πολλή ξηρασία»…[/vc_column_text][vc_single_image image=”27819″ img_size=”full”][vc_column_text]
Βασιλειάδης Βασίλης, εκπαιδευτικός ΓΕΛ Καράτουλα – Γυμνάσιο Καράτουλα: Η «τηλεκπαίδευση» στις πρώτες δυο εβδομάδες
Με τη συμπλήρωση δύο εβδομάδων «τηλεκπαίδευσης», τα συμπεράσματα είναι πολλά. Δεν θα μιλήσουμε για την καταλληλότητα εξ αποστάσεως εκπαίδευσης σε ανήλικους (που δεν υπάρχει), αλλά θα αναφερθούμε στις εμπειρίες μας.
Αρχικά λοιπόν, δεν πρόκειται για εκπαίδευση, είναι μια προσπάθεια παροχής εκπαιδευτικής βοήθειας. Ούτε καν για τηλεδιάσκεψη πρόκειται. Το να μιλάς σε 15-20 κενά εικονίδια, χωρίς βλεμματική επαφή, χωρίς ν’ ακούς τίποτα δεν είναι σχολείο. Μπορείς να κάνεις μάθημα χωρίς ανατροφοδότηση; Χωρίς να μπορείς να αντιληφθείς ποιος μαθητής έχει πρόβλημα; Χωρίς να ξέρεις τι κάνουν οι μαθητές σου αυτή τη στιγμή;
Είναι κωμικοτραγικό, να ακούς την υπουργό να μιλάει για πέρασμα στην ψηφιακή εποχή και το ψηφιακό σχολείο. Μα δε γνωρίζει ότι το «ψηφιακό σχολείο» είναι όρος που προϋποθέτει ανοιχτό σχολείο με χρήση ΤΠΕ; Η επιτυχία της εκπαίδευσης δε μετριέται με ποσοστά μαθητών που συμμετέχουν. Έχουμε χάσει το νόημα της εκπαίδευσης. Όποιος δηλαδή συνδέεται από ένα κινητό συμμετέχει στην εκπαίδευση;
Το πρόβλημα στην Πεύκη δεν είναι η εξαίρεση ενός κανόνα. Είναι ο κανόνας. Στο Λύκειο που διδάσκω πάνω από το 50% των παιδιών χρησιμοποιούν κινητό, ενώ στο Γυμνάσιο το ποσοστό ξεπερνά το 75%. Όταν κάνουμε διαμοιρασμό οθόνης, όταν χρησιμοποιούμε εφαρμογές πίνακα, τι νομίζετε ότι βλέπουν τα παιδιά; Τι θα πούμε σε ένα παιδί που για 7-10 ώρες την ημέρα ακούει μια φωνή από το κινητό;
Τα τεχνικά προβλήματα είναι πάντα παρόντα, παρά τη μη χρήση καμερών από τους μαθητές. Άλλοτε δεν μπαίνουμε εμείς, άλλοτε τα παιδιά, κάποια δεν μπορούν καθόλου. Μεγάλη η οικονομική επιβάρυνση των οικογενειών των μαθητών, ακόμα μεγαλύτερη η επιβάρυνση των εκπαιδευτικών που αγοράζουν και χρησιμοποιούν ίδιο εξοπλισμό για τις κρατικές ανάγκες και ταυτόχρονα λοιδορούνται από τους ευρωμπουκωμένους δημοσιογράφους των μεγάλων καναλιών.
Η γνώση ανακαλύπτεται, δομείται από κοινού μέσα στη σχολική τάξη. Δεν είναι ένα πράγμα που κατέχει ο εκπαιδευτικός και το μοιράζει κάθε μέρα στους μαθητές. Και στις σημερινές συνθήκες, η αλληλεπίδραση μεταξύ των συμμετεχόντων έχει μειωθεί απελπιστικά. Και όλα καλά να πήγαιναν, αυτό που κάνουμε δεν είναι εκπαίδευση. Μόνο με ανοιχτά σχολεία μπορούμε να πορευθούμε.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
