Τιμητική εκδήλωση στον Πύργο από το ΚΚΕ για τον Αντώνη Αντωνακόπουλο: «Άφησε πίσω του μια πλούσια παρακαταθήκη αγώνων…»
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”66045″ img_size=”full”][vc_column_text]Την ευκαιρία να γνωρίσουν με κάθε λεπτομέρεια τη ζωή και την ιστορία του Αντώνη Αντωνακόπουλου, του αγνού αγωνιστή, του κουμουνιστή, του αντιστασιακού, του Παν/μιακού δάσκαλου, μια σημαντική προσωπικότητα που άφησε την σφραγίδα του στην λίστα των «ξεχωριστών» ανθρώπων του Πύργου και της Ηλείας, είχαν όλοι όσοι παρακολούθησαν την εκδήλωση που διοργάνωσε προς τιμήν του το ΚΚΕ, το βράδυ του Σαββάτου στο κατάμεστο από κόσμο συνεδριακό της ΠΕ Ηλείας.
Με τον παραστατικό και γλαφυρό λόγο του ίδιου του Αντώνη Αντωνακόπουλου, η εκπαιδευτικός Στέλλα Αναστασίου, θέλησε να δώσει το στίγμα της ζωής και της αγωνιστικής δράσης του, διαβάζοντας την αίτηση που είχε κάνει στις 15 Φεβρουαρίου του 1984, προς την Πρωτοβάθμια Επιτροπή Κρίσης, της Ν.Α Ηλείας, για να του αναγνωριστεί η ιδιότητα του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης. Ένα εξαιρετικό λογοτεχνικό κείμενο, κειμήλιο πλέον, όπου ο ίδιος ο Αντώνης Αντωνακόπουλος παρουσίασε μέσα σε έξι μόλις σελίδες, μια περιληπτική έκθεση της πατριωτικής του δράσης κατά την διάρκεια της εχθρικής κατοχής 1941-1944 , με σημαντικά τοπικά ιστορικά γεγονότα, φτάνοντας ως την σύλληψή του τον Ιούνιο του 1946 από την αστυνομία του Πύργου, όπου αρχίζει μια μακρόχρονη περίοδος εξορίας και φυλακής. Καταλήγοντας την επιστολή του επικαλείται για την πιστότητα των γραφόμενων του, την μαρτυρία των συμπολιτών του αναφέροντας ότι «Για μάρτυρα όλων αυτών που περιληπτικά αναφέρω επικαλούμαι όλο το λαό της Ηλείας και ειδικά το λαό του Πύργου που με ξέρει πολύ καλά και με τις αδυναμίες μου και με τις αρετές μου».
Για τον κομμουνιστή και αντιστασιακό Αντώνη Αντωνακόπουλο, μίλησε στην συνέχεια ο Χρήστος Γιάνναρος, μέλος Επιτροπής Περιοχής Δυτ. Ελλάδας ΚΚΕ, τονίζοντας ότι ενώ ήταν ένας άνθρωπος που θα μπορούσε να απολαύσει μια ήσυχη και άνετη ζωή αν είχε ακολουθήσει άλλο δρόμο, γιατί ήταν παιδί μιας εύπορης οικογένειας, μεγαλωμένος με όλες τις ανέσεις, εν τούτοις δεν πήρε τον εύκολο δρόμο της ζωής που θα μπορούσε να επιλέξει! Οι μεγάλες ταξικές αντιθέσεις που έβλεπε δίπλα του τον επηρέασαν βαθύτατα και δεν έμεινε κλεισμένος στο καβούκι του. Ανέφερε ακόμα ότι δεν θα μπορούσε μόνο η γνωριμία του με τις επαναστατικές ιδέες να τον οδηγήσει από μονος του, να γίνει ατρόμητος και ικανός κομμουνιστής, αν δεν είχε την άμεση πρακτική συμμετοχή σε όλες τις μορφές της κοινωνικής πάλης και δεν είχε την απαραίτητη κομματική καθοδήγηση που το ωρίμασε στην αποστολή του.
«Ήταν αποφασισμένος να μην αφήσει τίποτα να τον απομακρύνει από τον συλλογικό αγώνα που θέλησε να κληρονομήσει και στις επόμενες γενιές. Και αυτήν του την επιλογή την κράτησε μέχρι τις τελευταίες στιγμές της ζωής του όπου μάλιστα ανέθεσε στην αγαπημένη του σύζυγο Louise Bailly.να παραχωρήσει την οικία του στον Πύργο μαζί με τα χιλιάδες βιβλία του, στο κόμμα του, το ΚΚΕ, για να γίνει ορμητήριο νέων αγώνων για τις επόμενες γενιές κομμουνιστών. Μαζί με το σπίτι και τα βιβλία του άφησε μια πλούσια παρακαταθήκη αγώνων, πάντα μεσα από τις γραμμές του ΚΚΕ. Ο σύντροφος Αντώνης Αντωνακόπουλος ήταν ένας από εκείνους που έβαλε το δικό του λιθαράκι για να βαδίσουμε εμείς οι επόμενοι. Με αυτήν την κληρονομιά συνεχίζουμε τον αγώνα…»
Εμείς οι νέοι κομμουνιστές θα φτάσουμε στο τέλος του δρόμου που άνοιξε ο Αντωνακόπουλος, ο Μπελογιάννης και οι άλλοι αγωνιστές…»
Το ιστορικό της οικογένειας Αντωνακόπουλου
Στην συνέχεια της εκδήλωσης η Αγγελική Αντωνακοπούλου μίλησε για «το ιστορικό της οικογένειας Αντωνακόπουλου» παρουσιάζοντας ένα φωτογραφικό υλικό από το αρχείο της οικογένειας. Γεννήθηκε το 1921 Ήταν ο πρωτότοκος γιος του Λεωνίδα και της Αγγελικής Αντωνακοπούλου, μιας από τις πιο εύπορες οικογένειες εκείνης της εποχής στον Πύργο. Ο πατέρας του μαζί με τον αδελφό του Γιώργο ήταν πετυχημένοι έμποροι, στον τομέα των τροφίμων. Αργότερα δημιούργησαν κατάστημα υποδημάτων στο κέντρο του Πύργου, ενώ λειτουργούσαν παράλληλα και άλλες επιχειρήσεις, ενώ χαρακτηριστικό της ευμάρειας αλλά και της επιχειρηματικής τους πληρότητας είναι, ότι είχαν ασφαλίσει όλα τα εμπορεύματα τους σε ελληνικές αλλά και ξένες εταιρείες από το 1915 έως και την παραμονή του πολέμου το 1940, γεγονός πρωτοποριακό για εκείνη την εποχή, ενώ είχαν βραβευτεί δύο χρονιές από τη Διεθνή Έκθεση Θεσσαλονίκης με το χρυσό και το αργυρό βραβείο για την επιχειρηματική τους δράση. Παρόλα αυτά, ο νεαρός τότε Αντώνης δείχνει ότι δεν θα συνεχίσει την επιχειρηματική παράδοση της οικογένειας. Ανήσυχο πνεύμα από τα εφηβικά του χρόνια, παράλληλα με τα μαθήματα του στο γυμνάσιο Αρρένων όπου ήταν ένας από τους καλύτερους μαθητές, αρχίζει να δραστηριοποιείται στο αντικατοχικό και αντιφασιστικό μέτωπο και ήταν μάλιστα από τα ιδρυτικά μέλη του Ε.Α.Μ στην Ηλεία. Από το 1942 συνεχίζει την αντιστασιακή του δράση στην Αθήνα, καταδικάζεται σε θάνατο όπου πέρασε τα καλύτερα χρόνια από τη ζωή του, σε φυλακές και εξορίες. Μετά τη δικτατορία με πολλές περγαμηνές ως Παν/κός, επέστρεψε στην Ελλάδα και έγινε καθηγητής Πολιτικών Επιστημών της Παντείου.
Για το επιστημονικό έργο του Αντώνη Αντωνακόπουλου, μίλησε η Ελένη Ψυχογιού- Αντωνακοπούλου , ενώ η φιλόλογος Γιολάντα Αποστολοπούλου έκανε μια εξαιρετική ομιλία με θέμα «η αριστοτελική δικαιοσύνη στο έργο του Αντώνη Αντωνακόπουλου». Η εκδήλωση έκλεισε με την απαγγελία Επιλογικό του Γιάννη Ρίτσο, ενώ θα πρέπει να σημειώσουμε ότι στο χώρο του φουαγιέ υπήρχε πλούσιο φωτογραφικό υλικό από την ζωή του και μέρος του συγγραφικού του έργου, ενώ παρόντες στην τιμητική εκδήλωση ήταν και μέλη της οικογένειας του.[/vc_column_text][vc_media_grid grid_id=”vc_gid:1531725708784-54ed2a4b-95b6-6″ include=”66046,66047,66048″][/vc_column][/vc_row]
