Ο Παύλος Ζει

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”71286″ img_size=”full”][vc_column_text]Πέρασαν κιόλας πέντε χρόνια. Πέντε ολόκληρα χρόνια αλλά ένας πατέρας και μία μάνα θρηνούν ακόμη το παιδί τους. Ξέρουν ότι όσα χρόνια κι αν περάσουν, τίποτε δεν θα γιατρέψει αυτή την πληγή, γιατί ήταν το σπλάχνο τους και χάθηκε με έναν τόσο άδικο και βάρβαρο τρόπο, από χέρι δολοφόνου μιας συμμορίας. Γι’ αυτό δεν θα πάψουν να ζητούν δικαίωση. Και γι’ αυτό, παρά τον πόνο και την ατελείωτη πίκρα που τους προκαλεί η δίκη και η διάχυτη χυδαιότητα, αγωνίζονται προκειμένου να τιμωρηθούν οι ένοχοι.

Σε αυτόν τους τον αγώνα, έχουν δίπλα τους το σύνολο των προοδευτικών-δημοκρατικών κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων. Άλλες έχουν εντονότερη παρουσία και άλλες είναι λιγότερο ένθερμες, αλλά όλες τέλος πάντων συναινούν στην απονομή της δικαιοσύνης. Την μεγαλύτερη σημασία έχει η ποικιλόμορφη στήριξη των πολιτών οι οποίοι από την πρώτη στιγμή είδαν την υπόθεση της δολοφονίας του Φύσσα, πρωτίστως, ως βάναυση παραβίαση της δημοκρατικής τάξης πραγμάτων, και κατόπιν ως μία στυγερή ανθρωποκτονία. Ας μην λησμονούμε ότι παρά τα χίλια στραβά του, τούτος ο λαός έχει εγγεγραμμένο στο συλλογικό του ασυνείδητο τις ουκ ολίγες δολοφονίες προσωπικοτήτων οι οποίες στη συνέχεια έγιναν λαϊκά σύμβολα της αντίστασης απέναντι στις ουκ ολίγες απόπειρες εκφασισμού της ελληνικής κοινωνίας.

Η δολοφονία του Παύλου Φύσσα ήρθε στην αυγή ενός τέτοιου εκφασισμού, ο οποίος βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Ήρθε σε μία εποχή ακραίας φτωχοποίησης, που όπως είναι ιστορικά διαπιστωμένο αποτελεί βούτυρο στο ψωμί των απανταχού φασιστών και ναζιστών. Το θετικό στοιχείο είναι ότι μετά από τόσα χρόνια η επιρροή τους στον ελληνικό χώρο, πλέον όχι μόνο δεν επεκτείνεται αλλά μάλλον έχει εξασθενήσει και εντέλει αφορά μόνο εκείνο το κομμάτι το οποίο ανέκαθεν ήταν με τον δικτάτορα, με τον κατακτητή, με τον τύραννο. Ίσως μάλιστα, αν επιτέλους αποδοθεί δικαιοσύνη και πέσουν εντελώς οι μάσκες, να ξεβρωμίσει και λίγο ο τόπος, για να μεταχειριστώ και μία προσφιλή τους έκφραση.

Σε κάθε περίπτωση, τα δημοκρατικά μας αντανακλαστικά δεν πρέπει να ατονήσουν. Ακόμα κι αν η εγκληματική οργάνωση καταδικαστεί σύσσωμη, οι πολίτες οφείλουν να θυμούνται ότι ο κίνδυνος πάντοτε ελλοχεύει. Το σύνθημα που ακούστηκε στις γειτονιές του Κερατσινίου τις προηγούμενες μέρες δίνει τον τόνο: ο Παύλος ζει, τσακίστε τους ναζί.

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]