Μαγείρεψε στη Μυρσίνη ο «Άλλος άνθρωπος»
Η Κοινωνική Κουζίνα με τον Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο
Αν και τα γεγονότα που ακολούθησαν επισκίασαν το χαρούμενο μεσημέρι της Κυριακής στη Μυρσίνη, δεν μπορούμε να παραβλέψουμε τα κοινωνικά μηνύματα και την προσφορά αγνών ανθρώπων που βρέθηκαν στο πλευρό των προσφύγων δίνοντας όσο μπορούν χαρά και ελπίδα. Έτσι προχθές το μεσημέρι, βρέθηκε για δεύτερη φορά στο Κέντρο Φιλοξενίας Προσφύγων η Κοινωνική Κουζίνα με τον Άλλο Άνθρωπο Κωνσταντίνο Πολυχρονόπουλο, άλλοτε στέλεχος μεγάλης εταιρίας, που βρέθηκε αντιμέτωπος εντελώς ξαφνικά με το φάσμα της ανεργίας. Ξεπερνώντας τη δική του δύσκολη κατάσταση, είδε πως δίπλα του υπήρχαν άνθρωποι χωρίς στέγη και τροφή, που έψαχναν κάτι να φάνε στα σκουπίδια. Κάπως έτσι ξεκίνησε η ιδέα της κοινωνικής κουζίνας που γρήγορα βρέθηκε στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος μέσα στην Ελλάδα της κρίσης. Ο Κωνσταντίνος, όμως δεν ήταν αρωγός μόνο στους άστεγους, αλλά σε κάθε κατατρεγμένο όν γύρω του και φυσικά στους πρόσφυγες. Έτσι βρέθηκε και στη Μυρσίνη και μάλιστα την περασμένη Κυριακή ήταν η δεύτερη φορά του…
«Η εμπειρία είναι πολύ διαφορετική από τις υπόλοιπες. Εδώ συμμετέχουν οι ίδιοι οι πρόσφυγες στο μαγείρεμα που με χαροποιεί πάρα πολύ. Το δεύτερο είναι πως εδώ έχει πάρα πολλά παιδιά. Και όταν ακούς αυτές τις φωνές, χαμογελάς, γιατί είναι γέλιο καθαρό, τα μάτια είναι καθαρά. Χαίρομαι πολύ για αυτό που κάνει η Κουζίνα αυτή τη στιγμή. Βλέπουν με μεγάλη περιέργεια το μεγάλο καζάνι και το μεγάλο κουπί και βλέπω τα ματάκια τους να λάμπουν από χαρά. Είναι πολύ ωραίο συναίσθημα αυτό. Είναι κάτι που το έχουμε όλοι ανάγκη γιατί πρέπει να διώξουμε τη μιζέρια που υπάρχει, να πάρουμε κουράγιο και να πολεμήσουμε και εμείς για ένα καλύτερο αύριο και αυτό που κάνουμε είναι ότι πολεμάμε μαζί τους, τους αισθανόμαστε και για αυτό είμαστε και εδώ» μας εξήγησε.
Όλοι έβαλαν ένα χεράκι στο μαγείρεμα, έστω και στο ανακάτεμα με την μεγάλη κουτάλα.
«Δίνω ενέργεια, παίρνω ενέργεια»
Όσο για αυτό που εισπράττει τόνισε ότι «… δεν γίνεται να μεταδώσω κάτι αν δεν πάρω κάτω. Δεν μπορώ να δώσω αγάπη αν δεν λάβω και αγάπη. Πρέπει να δώσω ενέργεια για να πάρω ενέργεια. Για να πάρω χαρά πρέπει να δώσω χαρά. Είναι αλληλένδετο. Εδώ είναι γεύμα. Δεν είναι καν συσσίτιο. Δεν είναι ένα συσσίτιο για τους πρόσφυγες. Είναι γεύμα. Θα φάμε μαζί, εδώ στο μεγάλο τραπέζι. Αυτό είναι το ωραίο».
Ο Κωνσταντίνος Πολυχρονόπουλος επί το έργον…
Φυσικά δεν θα μπορούσαμε να μην τον ρωτήσουμε πως βλέπει το μέλλον…, τι ζητάει… «Απώτερος στόχος στο μέλλον είναι να σταματήσουν οι πόλεμοι, να σταματήσουν τα μίση, δεν έχει σημασία από που είσαι. Δεν έχουμε τίποτα να μας χωρίσει. Δεν έχει σημασία αν είσαι Χριστιανός ή Μουσουλμάνος, αν είσαι Έλληνας ή Σύριος, αν είσαι άνεργος ή ενεργός, αν είσαι πλούσιος ή φτωχός. Ένα πράγμα μας ενώνει, αυτό που ρέει μέσα μας. Είναι βαθύ κατακόκκινο, λέγεται αίμα και έχουμε το ίδιο όλοι…» κατέληξε.
Στην παρέα των προσφύγων, του Κωνσταντίνου και των εθελοντών που στήριξαν την προσπάθεια, βρέθηκε και ο δήμαρχος Ανδραβίδας – Κυλλήνης Ναμπίλ Μοράντ και όλοι μαζί ανακάτεψαν τα υλικά μέσα στη μεγάλη χύτρα για ένα νόστιμο φαγητό με κοτόπουλο, που απόλαυσαν όλοι αργότερα…
