Zizanio News: Covid αλά…φοιτητικά!

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”124998″ img_size=”full”][vc_column_text]

Γράφει η Δήμητρα Ζωή Μεϊδάνη, 19 ετών, φοιτήτρια Νομικής στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης

Όπως λέει ο σοφός λαός μας, «Πρέπει να το πάθεις για να μάθεις». Ναι, ήμουν και εγώ από αυτά τα ελεύθερα, νεανικά πνεύματα που έχουν την βαθιά πεποίθηση ότι τίποτα δεν μπορεί να τους σταθεί εμπόδιο στην ζωή τους. Ωστόσο, όταν ήρθα αντιμέτωπη με τον ίδιο φόβο που πριν αμφισβητούσα, άλλαξα τον τρόπο οπτικής μου των πραγμάτων και καταστάσεων. Σωστά καταλάβατε, νόσησα κι εγώ από αυτόν τον πασίγνωστο σε όλους πλέον ιό, τον Covid-19. Πολλοί θεωρούν ντροπή να το πουν, καθώς η πανδημία έχει στιγματίσει ολόκληρο τον πλανήτη. Εγώ από την άλλη πιστεύω ότι μόνο μέσα από τα μάτια όσων το βίωσαν ή το βιώνουν θα μπορέσουν, οι νέοι κυρίως, να ευαισθητοποιηθούν περισσότερο.

Μήνας Σεπτέμβρης λοιπόν, επιστροφή στις φοιτητικές μας πόλεις, στην φοιτητική μας ζωή, όχι όμως στα πανεπιστήμιά μας. Και γιατί αυτό να μας σταθεί εμπόδιο να επιστρέψουμε σε ένα από τα πιο αγαπημένα μας μέρη; Έτσι κι εγώ γύρισα στην Κομοτηνή, την πόλη όπου φοιτώ, με σκοπό να αποκτήσω ένα καλύτερο και πιο σταθερό πρόγραμμα, αφού οι διαδικτυακές διαλέξεις έχουν φέρει τα άνω κάτω στην οργάνωση ενός φοιτητή.. Φυσικά οι έξοδοι, τα πάρτι, οι καφέδες, ακόμη και οι «φοιτητικές μαζώξεις» δεν έλειπαν από το πρόγραμμα. Όσο κυλούσε ο Οκτώβρης με αυτόν τον τρόπο και χωρίς η πόλη μας να παρουσιάζει αριθμό κρουσμάτων- μηδαμινό μάλιστα- εμείς συνεχίζαμε ακάθεκτοι στην ξέφρενη ζωή μας αδιαφορώντας για το αν θα σπέρναμε περαιτέρω τον ιό.

Στο τέλος του ίδιου μήνα εμφάνισα μερικά συμπτώματα της νόσου, ενώ την ίδια στιγμή πληροφορήθηκα ότι είχα έρθει σε άμεση επαφή με επιβεβαιωμένο κρούσμα. Η όλη ιστορία άρχισε με λίγα δέκατα, ξηρό βήχα και συνέχισε με αγευσία και αδυναμία όσφρησης. Ωστόσο, αυτό που με ταλαιπώρησε πολύ, αν και ούσα νέα σε ηλικία και υγιής, ήταν η δύσπνοια η οποία μέρα με την μέρα εξελισσόταν σε  πιο βαριά. Σαφώς έκανα το τεστ και διαγνώστηκα θετική. Η ταλαιπωρία μου δεν διήρκησε μεγάλο διάστημα, αλλά μόνο μία εβδομάδα.

Το γεγονός ότι βίωσα αυτή την «εμπειρία» στην σχετικά πιο ελαφριά έκδοσή της δεν αναίρει το ότι ήμουν μόνη μου, χωρίς την θαλπωρή των γονιών μου, αντιμέτωπη με μία βαριά δύσπνοια και κυρίως με τον φόβο τι θα μπορούσε να συμβεί, μιας και ο καταιγισμός των πληροφοριών πάνω στο συγκεκριμένο θέμα είναι σήμερα μεγάλος.

Το μάθημα που πήρα ήταν πολύ σημαντικό. Ο ιός δεν κοιτάει ηλικία..

[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]