Η κατασκευή του αυτοκινητόδρομου Πάτρα-Πύργος θυμίζει τις σειρές που βλέπουμε στις δημοφιλείς συνδρομητικές πλατφόρμες. Με πολλούς κύκλους επεισοδίων, με νέους πρωταγωνιστές και διαφορετικό σενάριο ανά τρία χρόνια, με συναρπαστική πλοκή και σασπένς, με έντονους διαλόγους και απότομα φινάλε στο τέλος κάθε επεισοδίου, ώστε να μη χάνουμε το ενδιαφέρον μας. Στο αρχικό καστ ήταν ο Σουφλιάς και μετά ο Χρυσοχοΐδης για δύο κύκλους. Ακολούθησε ο Σπίρτζης, με τον οποίο φαινόταν ότι θα ολοκληρωθεί η σειρά, όμως πέρυσι το καλοκαίρι κυκλοφόρησε το νέο τρέιλερ με πρωταγωνιστή τον Καραμανλή. Το αρχικό σενάριο προέβλεπε σύμβαση παραχώρησης, αλλά το 2013 αποφασίστηκε να αποκοπεί η Πατρών-Πύργου από την «Ολυμπία Οδό» και να κατασκευαστεί ως δημόσιο έργο. Το 2015 μπήκε στο «στόρι» και ο τεμαχισμός στα οκτώ, με τα καλά του (μείωση κόστους) και τα στραβά του (καθυστερήσεις και προβλήματα με τους αναδόχους). Το 2019, όμως, εγκαταλείφθηκε ως… μη αποτελεσματικό αυτό το σενάριο και επελέγη η επιστροφή στον 1ο κύκλο και στη σύμβαση παραχώρησης. Το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν βαριόμαστε ποτέ. Δυστυχώς, όμως, δεν πρόκειται για τηλεόραση, αλλά για ένα υπαρκτό ζήτημα που αφορά ανθρώπινες ζωές, για αυτό αφήνω τη σάτιρα της πρώτης παραγράφου και μπαίνω στην ουσία του προβλήματος.
Ο νυν υπουργός Υποδομών, Κώστας Αχ. Καραμανλής, έχει προβεί σε μια πολιτική κίνηση πολύ υψηλού ρίσκου. Επέλεξε να ακυρώσει τον δημόσιο χαρακτήρα του έργου και να επιστρέψει στο παλιό μοντέλο της σύμβασης παραχώρησης, αλλά με έναν τρόπο που δεν είναι σίγουρο ότι θα τον εγκρίνει η Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Κομισιόν. Ο κ. Καραμανλής επί της ουσίας αναθέτει απευθείας το έργο στην «Ολυμπία Οδό», βάζοντας 220 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ, ενώ η κοινοπραξία θα βάλει άλλα 80. Έχω την εντύπωση ότι δεν έχει ξαναζητηθεί κάτι παρόμοιο στο παρελθόν από την Κομισιόν για έγκριση, οπότε κάθε πρόβλεψη είναι παρακινδυνευμένη. Αν εγκριθεί, ο Καραμανλής κερδίζει την παρτίδα και βάζει πλώρη για «μεγαλύτερα» υπουργεία. Αν δεν εγκριθεί όμως, τι γίνεται μετά; Πιθανή απόρριψη του πλάνου ισοδυναμεί με φιάσκο που όμοιό του δεν έχουμε ξαναζήσει. Όπως είπε κι ο ίδιος, το εναλλακτικό σχέδιο είναι να επαναδημοπρατηθεί ως δημόσιο έργο (αυτό που απέρριψε δηλαδή) με μία εργολαβία, αλλά ο χρόνος ολοκλήρωσής του πάει για (πολύ;) μετά το 2025. Δηλαδή, το έργο πάει… μεγάλο περίπατο. Ο υπουργός όμως δεν μας διευκρίνισε το ύψος της χρηματοδότησης από το ΕΣΠΑ 2021-2027. Από το τρέχον ΕΣΠΑ μας δώσανε 300 εκατ. ευρώ. Από το επόμενο πόσα; Περισσότερα, λιγότερα ή τα ίδια; Είναι πλέον αντιληπτό από όλους ότι η τύχη της Ηλείας εξαρτάται πλέον από το «ναι» ή το «όχι» της Βεστάγκερ. Το «ναι» σημαίνει ότι η Ηλεία θα αποκτήσει έναν σύγχρονο (και ακριβούτσικο) δρόμο μέσα σε 3-4 χρόνια. Το «όχι» σημαίνει την απόλυτη απογοήτευση για όλους τους πολίτες και την καταδίκη της Ηλείας, αφού σε 4-5 χρόνια μπορεί να έχουμε αλλάξει και υπουργό, μπορεί και κυβέρνηση. Ας ελπίσουμε ότι στον επικείμενο ανασχηματισμό, ο πρωθυπουργός δεν θα δώσει την ευκαιρία στον Καραμανλη να «αποδράσει», αλλά να τον αφήσει να επωμιστεί τα αποτελέσματα των επιλογών του.
Αυτό το ευφυολόγημα «Δεν νοείται Ολυμπία Οδός χωρίς την Ολυμπία» ποιος το εμπνεύστηκε και το έχουν κάνει όλη σημαία; Ήταν ποτέ μέσα στο πλάνο του αρχικού σχεδίου Σουφλιά η επέκταση του δρόμου ως την Ολυμπία; Ποτέ δεν ήταν. Γιατί μας πιάνει όψιμη πρεμούρα -στα όρια του λαϊκισμού και του αστείου τοπικισμού- να λέμε πράγματα που δεν έχουν καμία βάση; Αν πραγματικά μας ενδιαφέρει να κατασκευαστεί σύγχρονος δρόμος που θα ενώνει τον Πύργο με την Ολυμπία, καλό είναι να πάρουμε μια πρωτοβουλία και να συγκαλέσουμε μια ευρεία σύσκεψη, με τη συμμετοχή της Περιφέρειας, των δύο δήμων και όλων των τεχνικών υπηρεσιών, να πάμε μετά στον υπουργό και να δρομολογήσουμε μελέτες, απαλλοτριώσεις και ό,τι άλλο χρειάζεται, για να συζητάμε με σοβαρότητα. Αλλιώς και εγώ θα λέω ότι «Ολυμπιακοί Αγώνες χωρίς την Ολυμπία δεν γίνονται»!
