Τo χρονογράφημα: Στον καναπέ της αυτο-απομόνωσης

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”108006″ img_size=”full”][vc_column_text]«Στον καναπέ σου, μόνος» είναι η νέα καθολική εντολή που καλούμαστε να τηρήσουμε όλοι για να έχουμε την υγειά μας, δεξιοί και αριστεροί, φτωχοί και πλούσιοι, θρησκευόμενοι και άθεοι, ευπαθείς και ηλικιωμένοι ή νέοι και υγιείς.

Μπήκαμε στην τρίτη εβδομάδα από τότε που ξεκίνησαν να μπαίνουν σε εφαρμογή γενικευμένα μέτρα περιορισμού της κυκλοφορίας των πολιτών λόγω κορονοϊού και πλέον το #menoume_spiti δεν είναι απλώς κυβερνητική εντολή αλλά κοινωνική επιταγή. Αυτο-περιορισμός, τηλε-εργασία, κοινωνική αποστασιοποίηση (ή αλλιώς κοινωνική απομάκρυνση) είναι οι λέξεις των ημερών, καθώς τομείς της οικονομίας και των υπηρεσιών παγώνουν ο ένας μετά τον άλλο μαζί με την κίνηση στους δρόμους.

Για τους περισσότερους από εμάς είναι η πρώτη φορά στη ζωή μας που καλούμαστε να κλειστούμε οικειοθελώς στα σπίτια μας, όσοι μπορούμε και όσο περισσότερο μπορούμε, αλλιώς διακινδυνεύουμε την υγεία τη δική μας και των γύρω μας. Μια πρωτόγνωρη κατάσταση υγειονομικού εγκλεισμού για λόγους βιολογικής πολιορκίας από έναν «αόρατο εχθρό», όπως αποκάλεσε τον κορονοϊό ο Κυριάκος Μητσοτάκης.

Καλούμαστε να προσαρμοστούμε στις νέες, πολεμικού τύπου, συνθήκες, υιοθετώντας την οικιακή απομόνωση ως νέα μορφή κοινωνικής υπευθυνότητας. Σωστός πολίτης είναι ο έγκλειστος πολίτης, εκείνος που όταν δεν έχει σοβαρό λόγο να βρίσκεται έξω ιδιωτεύει στους τέσσερις τοίχους του σπιτιού του, τηρώντας ευλαβικά τις οδηγίες των ειδικών. Διαχειριζόμαστε τη νέα μας περίκλειστη καθημερινότητα ο καθένας και η καθεμία όπως μπορεί.

Άλλοι χαζεύοντας βιντεάκια στο youtube και ανταλλάσσοντας διαδικτυακά μιμίδια για τον κορονοϊό. Άλλοι σηκώνοντας τα χαρτιά υγείας και τα καθαριστικά από τα σούπερ-μάρκετ. Κάποιοι, τολμηροί ή ανεύθυνοι, ανάλογα με το πώς το βλέπει κανείς, βγήκαν στα βουνά, στις παραλίες και τα άλση, αναζητώντας εκεί την κοινωνικότητα που θεώρησαν ότι τους στέρησε το κλείσιμο των εμπορικών κέντρων, των καφέ-μπαρ, εστιατορίων και χώρων ψυχαγωγίας.

Λιγότεροι προσήλθαν στη θεία λειτουργία ή ακόμα και στη μετάληψη, αψηφώντας τις προειδοποιήσεις, θεωρώντας πιθανόν ότι η πίστη λειτουργεί ως αντίδοτο. Αυτά έγιναν το πρώτο Σαββατοκύριακο και στηλιτεύτηκαν ομαδικά από ειδικούς και ανειδίκευτους.

Ακολούθησαν αυστηρότερα μέτρα. Διακοπή, έστω αργοπορημένη, όλων των θρησκευτικών συναθροίσεων, κλείσιμο των περισσότερων εμπορικών καταστημάτων, σειρήνες συναγερμού στα κινητά μας, κυβερνητικά και πρωθυπουργικά ανακοινωθέντα που μας υπενθυμίζουν μέρα παρά μέρα ότι «έχουμε πόλεμο», ότι «τα πιο δύσκολα είναι μπροστά μας» και ότι «δεν πρέπει να επαναπαυόμαστε».

Με τη ζωή μας να θυμίζει ταινίες  επιστημονικής φαντασίας με επιδημίες και καταστροφές, αναζητούμε πλέον αποδράσεις εντός του σπιτιού. Αντε, το πολύ πολύ στο μπαλκόνι ή στη βόλτα γύρω από το τετράγωνο για να βγάλουμε βόλτα τον σκύλο ή για να τρέξουμε. Ένας ένας όμως ή δύο το πολύ, να μη μας παρεξηγήσουν για συνάθροιση και έχουμε συνέπειες. Οι νέοι μας φίλοι και συνάδελφοι είναι το ακουστικό του τηλεφώνου, η οθόνη του κινητού και το λάπτοπ, η βιντεο-κλήση και η τηλε-διάσκεψη. Το χάσμα γενεών γεφυρώνεται με το ζόρι, όταν και οι πλέον τεχνολογικά ανεπίδεκτοι αναγκαζόμαστε να μάθουμε τι θα πει e-banking, πώς λειτουργούν οι πλατφόρμες κρυπτογραφημένων μηνυμάτων, ποιο είναι το σαβουάρ βιβρ της ψηφιακής επικοινωνίας.

Πολλοί καταναλώνουμε, με φειδώ ή με βουλιμία, ειδήσεις για τον κορονοϊό, προσπαθώντας να ξεχωρίζουμε, όχι πάντα επιτυχώς, την ήρα της παραπληροφόρησης από το στάρι της χρήσιμης ενημέρωσης. Κάποιοι σαβουρώνουμε ό,τι βρούμε στο ψυγείο και παραγγέλνουμε ντελίβερι, αν δεν έχει στεγνώσει η τσέπη μας λόγω της ύφεσης στην αγορά και της εργασιακής αβεβαιότητας.

Άλλοι έχουν μπει στο επόμενο στάδιο, της αυτοσυντήρησης, κάνουν οικονομία δυνάμεων, υγιεινή διατροφή και γυμναστική, κατανοώντας ότι «δεν είναι σπριντ, είναι μαραθώνιος», με το βλέμμα όχι μόνο στην επόμενη ημέρα, αλλά στις επόμενες εβδομάδες και μήνες.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]