ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΤΟΥ ΕΚΔΟΤΗ: Το ευρωβαρόμετρο της απαισιοδοξίας

Πλέον δεν προξενούν καμία εντύπωση. Απλώς, κάθε φορά που διεξάγεται μία νέα έρευνα, μελέτη ή σφυγμομέτρηση, διαπιστώνουμε στωικά τα ίδια πράγματα, προβαίνουμε αναμενόμενα στα ίδια συμπεράσματα, και επιστρέφουμε πληκτικά στην ίδια καθημερινότητα. Ωστόσο, δε γίνεται να μη σταθούμε στην εκάστοτε μέτρηση, καθώς, αφενός αναδεικνύουν επίμονες κοινωνικές τάσεις, αφετέρου, οι μικρές έστω διαφοροποιήσεις έχουν τη σημασία τους.

Το Ευρωβαρόμετρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, το τελευταίο πριν από τις εκλογές του Ιουνίου,θίγει όπως κάθε φορά, ζητήματα που σχετίζονται με την Ε.Ε. και την ευρωπαϊκή ταυτότητα, χωρίς ωστόσο να περιορίζεται θεματικά. Όσον αφορά λοιπόν τις προτεραιότητες των Ελλήνων πολιτών ενόψει των ευρωεκλογών, στην ερώτηση «Ποια από τα ακόλουθα θέματα θα πρέπει να συζητηθούν, κατά προτεραιότητα, στη διάρκεια της προεκλογικής εκστρατείας για τις επόμενες εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο;», αυτές είναι κατά σειρά, η καταπολέμηση της φτώχιας και του κοινωνικού αποκλεισμού, η Δημόσια Υγεία, και κατόπιν η υποστήριξη της οικονομίας και δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.

Επιπλέον, σχεδόν 7 στους 10 (74%) δηλώνουν πως τα τελευταία πέντε χρόνια το βιοτικό τους επίπεδο έχει πέσει, ενώ σε ερώτηση για τις δυσκολίες των νοικοκυριών όσον αφορά την κάλυψη των λογαριασμών κατά τον τελευταίο χρόνο, το 28% απάντησε ότι αντιμετωπίζει δυσκολία κάθε μήνα και το 51% κατά καιρούς.Αναφορικά με την γενική κατάσταση της χώρας, το 66% δήλωσε πως τα πράγματα κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση, ενώ παρόμοιο ποσοστό συγκεντρώνει και η απάντηση σχετικά με την κατάσταση σε επίπεδο ΕΕ (57%). Όσον αφορά την κατάσταση της δημοκρατίας σε εθνικό επίπεδο, το 60% δηλώνει μη ικανοποιημένο από τον τρόπο που λειτουργεί η Δημοκρατία στη χώρα μας.

Τέλος, ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι απαντήσεις σχετικά με τη σημασία που θεωρούν οι πολίτες ότι έχει η άποψή τους, αφού 7 στους 10 δεν πιστεύουν πως η άποψή τους μετράει στην ΕΕ, αλλά ούτε και στην Ελλάδα (68%). Ίσως η παραπάνω διαπίστωση να συνδέεται με ένα φαινομενικά διαφορετικό μέγεθος, σύμφωνα με το οποίο, το 56% των Ευρωπαίων, όπως και το διόλου ευκαταφρόνητο 73% των Ελλήνων, θα ήθελε το Ευρωκοινοβούλιο να διαδραματίζει πιο σημαντικό ρόλο. Παρόλα αυτά, οι Έλληνες δεν δείχνουν αντίστοιχα διατεθειμένοι να πάνε να ψηφίσουν! Μόλις το 56% δηλώνει ότι ενδιαφέρεται να ψηφίσει στις ευρωεκλογές του Ιουνίου, σε σύγκριση με το αρκετά αλλά όχι εντυπωσιακά υψηλότερο 60% των Ευρωπαίων (+11 μονάδες σε σύγκριση με το Μάρτιο του 2019).

Για μία ακόμη φορά, ορισμένα βασικά συμπεράσματα, παρά την ευρωπαϊκή τους διάσταση, παραμένουν ίδια. Οι πολίτες παρακολουθούν το βιοτικό τους επίπεδο να μειώνεται, ενώ παραμένουν απαισιόδοξοι σε σχέση με το μέλλον. Δείχνουν να θέλουν περισσότερη Ευρώπη, αλλά δεν φαίνονται ιδιαίτερα πεπεισμένοι ότι η φωνή τους θα ακουστεί περισσότερο με τη συμμετοχή στις κάλπες των ευρωεκλογών. Υπό μία έννοια, τουλάχιστον, δεν έχουν άδικο, μιας και πολλοί από τους υποψήφιους ευρωβουλευτές είναι περισσότερο τηλεοπτικές περσόνες, παρά πολιτικά όντα με ικανότητες και ενδιαφέρον για τα ευρωπαϊκά κοινά. Κάπως έτσι πορευόμαστε στις ευρωεκλογές του Ιουνίου. Με συγκρατημένη απαισιοδοξία και με μία κάποια ανησυχία για το που πηγαίνει η χώρα. Που πηγαίνει η Ευρώπη. Που πηγαίνει αυτός ο κόσμος γενικώς.

Ο εκδότης