Το σημείωμα του εκδότη: Η Ελλάδα της γιαγιάς Μαρίτσας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”80311″ img_size=”full”][vc_column_text]«Το στιγμιότυπο το είδα όλο να εκτυλίσσεται μπροστά μου, από τη στιγμή που βγήκε η προσφυγοπούλα. Κοιτούσα τις τρεις γιαγιάδες, -αυτό ήταν το κάδρο μου. Καμιά φορά τραβάς εικόνες και δεν καταλαβαίνεις την έκταση που θα πάρουν από την ένταση της στιγμής. O πατέρας είχε πάει δίπλα παραπέρα στη Σκάλα, οι γιαγιάδες είναι κάθε απόγευμα εκεί και μόλις είδαν το μωράκι να κλαίει, θέλησαν να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους και μας χάρισαν αυτήν την υπέροχη στιγμή. Ήταν ένα κενό στη μαυρίλα που έβλεπαν τα μάτια μας. Οι γιαγιάδες του τραγουδούσαν, σίγουρα του μιλούσαν για να μην κλαίει, και αυτό το γάλα… Ήταν μια στιγμή που την αισθανόμουν όμορφα».

Είναι η «κατάθεση» του Λευτέρη Παρτσαλή, του φωτογράφου ο οποίος μίλησε στο ραδιόφωνο News 24/7 για την φωτογραφία του που έγινε σύμβολοτης αλληλεγγύης στην προσφυγιά. Βρισκόμαστε στον Οκτώβρη του 2015 και παρά τον πόλεμο και τον ξεριζωμό από την χώρα τους, την στυγνή εκμετάλλευση από τα κυκλώματα των διακινητών και τα πτώματα που στοιβάζονται στον βυθό της θάλασσας, η δυσαρέσκεια για το προσφυγικό-μεταναστευτικό ρεύμα εντείνεται και εκφράζεται με ποικίλους τρόπους, τόσο στην ιδιωτική, όσο και στην δημόσια ζωή. Σε αυτό ακριβώς το χρονικό σημείο, ο Παρτσαλής συλλαμβάνει με τον φωτογραφικό του φακό σε ένα χωριουδάκι της Λέσβου τρεις γιαγιάδες να ταΐζουν ένα μωρό προσφυγόπουλο με το μπιμπερό, καθισμένες σε ένα παγκάκι.

Ήταν μία εικόνα που ταξίδεψε αστραπιαία στον πλανήτη, αποδεικνύοντας έμπρακταότι στην Ελλάδα υπάρχει ακόμη ανθρωπιά και καλοσύνη. Η μία από τις τρεις γιαγιάδες που αποτέλεσαν σύμβολο της αλληλεγγύης του λαού της Λέσβου στους εκατοντάδες χιλιάδες Σύρους(και όχι μόνο) πρόσφυγες, που πέρασαν τη διετία 2015-2016 από τις απέναντι ακτές στο χωριό της, τη Σκάλα Συκαμνιάς, ήταν ηΜαρίτσαΜαυραπίδου, παιδί προσφύγων από τα Μοσχονήσια της Μικρασίας. Η γιαγιά Μαρίτσα μαζί με την Αιμιλία Καμβύση και την Ευστρατία Μαυραπίδου, οι οποίες πέρασαν όλη τη ζωή τους στο ψαροχώρι, άνοιξαν την αγκαλιά τους στους ξένους και κατατρεγμένους, στέλνοντας με την στάση τους ένα ηχηρό μήνυμα προσφοράς σε όλη την οικουμένη. Δυστυχώς η γιαγιά Μαρίτσα δεν είναι πια μαζί μας. Απεβίωσε σε ηλικία ενενήντα ετών, αλλά η Ελλάδα την οποία αντιπροσώπευε εξακολουθεί να υπάρχει χάρη σε όλους εκείνους οι οποίοι ακολουθούν το λαμπρό της παράδειγμα.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]