Και με τα καλά και με τ’ άσχημα μπορεί να γελάσει κανείς. Το γέλιο κάνει τα καλά καλύτερα και ξορκίζει, μαλακώνει τ’ άσχημα, τα κάνει πιο υποφερτά.

Το θυμήθηκα χθες, που διάβαζα τα περί γυρολόγων βουλευτών και νέας αποστασίας.

Μπορεί να ζαλιστήκαμε από τις συνεχείς μετατοπίσεις, μετεγγραφές βουλευτών από το ένα κόμμα στο άλλο, και πώς δεν αποκλήθηκαν: αποστάτες, γυρολόγοι, τσαρλατάνοι, εξωνημένοι, αγύρτες…, οπωσδήποτε όμως «αναβαπτιστήκαμε» πολιτικά, κυρίως μετά την κυκλοφορία αφισών με προγραφές όσων έχουν δηλώσει ότι θα ψηφίσουν, όπως έχουν κάθε δικαίωμα, τη Συμφωνία των Πρεσπών.

Υποσχέσεις, συναλλαγές, αξιώματα, ίντριγκες, συνωμοσίες… Έχει εκπέσει τόσο πολύ ο πολιτικός λόγος,  ώστε δυσκολεύεται κανείς να πάρει στα σοβαρά ακόμη και μερικούς σοβαρούς που ευτυχώς υπάρχουν -παραδόξως;- στο Κοινοβούλιο·.

Όπως και να είναι, γυρολόγοι και μη γυρολόγοι, αξίζουν την ήπια κριτική -και τη σκληρή. Δεν λησμονούμε ότι μπορεί και να μας διασκεδάζουν με όλες αυτές τις κωμικότητες και την ιλαρή ατμόσφαιρα που καλλιεργούν. Τι να πεις…

Πράγματα για κλάματα που σου ’φέρνουν γέλια.

Έχουμε καεί βέβαια με τον χυλό της (τότε) αποστασίας και έκτοτε  φυσάμε και το γιαούρτι (και πολύ καλά κάνουμε· δεν παίζεις μ’ αυτά τα πράγματα).

Αλλά εντελώς συμπτωματικά θέλοντας να τελειώσω με όσπρια παρελθόντων ετών, ώστε να τα φρεσκάρω, ξεκίνησα (εντελώς συμπτωματικά, επαναλαμβάνω) με φασόλια ελέφαντες … Πρεσπών, εσοδείας 2015!

Τα μούλιασα αποβραδίς. Τα έβαλα να βράσουν το πρωί, πρώτα σε δυνατή και μετά σε μέτρια φωτιά  Μόνα τους, μόνο με κρεμμύδι και καρότα. Ούτε λάδι ούτε αλατοπίπερο.

Αν δεν έβραζαν, θα πετούσα μόνο τα φασόλια, όχι και άλλα υλικά. Ε, λοιπόν, έβρασαν μια χαρά σε τρεις ώρες, πρόσθεσα και τα υπόλοιπα υλικά, χύλωσαν περίφημα και τα απήλαυσα, με ελιές και τουρσί.

Το συμπέρασμα στο οποίο κατέληξα είναι πως η μαγειρική (όπως και η πολιτική) κρίνεται εκ του αποτελέσματος.

Αν τα δικά σου φασόλια είναι βραστερά, γευματίζεις από δικό σου μαγείρεμα. Επίσης, αν τα φασόλια είναι καλής ποιότητας, βράζουν όσων χρόνων και αν είναι. Και μη συγκρίνουμε αντίστοιχες οσμές, από φασόλια και πολιτική…

Και μη ξεχνάμε όπως έγραφε και ο αξέχαστος Εμμανουήλ Ροΐδης «ο γέλως είναι κάλλιστόν και υγιεινόν  πράγμα, ιδίως χωνευτικόν, καθώς λέγουσιν οι φυσιολόγοι …

Άλλως δε, αν παραδεχθώμεν ό,τι λέγουσιν οι σοφοί, ο γέλως είναι σπουδαίον διακριτικόν μεταξύ ανθρώπου και αλόγων ζώων, και όπως κατηντήσαμεν σήμερον, μα την αλήθειαν πλησιάζει να καταστή ανάγκη να έχωμεν όσο το δυνατόν προχειρότερα τα διακριτικά μας σημεία, διά να μη εκληφθώμεν άλλοι αντ’ άλλων…