«Πρέπει να ενεργοποιήσουμε και πάλι το εθνικό μας εμβόλιο που δεν είναι άλλο από το φιλότιμό μας και όλοι μαζί να τηρήσουμε τα μέτρα τα οποία μας υποδεικνύουν οι ειδικοί και είμαι σίγουρος ότι εφόσον το κάνουμε, και θα το κάνουμε γιατί το κάναμε και στην πρώτη φάση της πανδημίας, θα βγούμε νικητές και από αυτή τη δύσκολη μάχη».

Ωραία λόγια . Δεν κοστίζουν και τίποτα. Εδώ στην αρχαία Ελλάδα οι σοφιστές μιλούσαν ακατάπαυστα, μόνο και μόνο για να καταδείξουν την δεινή τους ικανότητα στην ρητορεία, την δύναμη του λόγου, με τον οποίο χτίζει κανείς ανώγεια και κατώγεια. Το μόνο που αξίζει να κρατήσουμε είναι ότι προφανώς πρέπει να υιοθετούμε στον μεγαλύτερο δυνατό βαθμό τις συστάσεις των ειδικών.

Τα υπόλοιπα ας τα αφήσουμε στην άκρη γιατί είναι εκ του πονηρού, όπως άλλωστε και η πρωθυπουργική αποστροφήγια το φιλότιμο και τον προσδιορισμό του ως το εθνικό μας εμβόλιο. Μετά την ατομική ευθύνη και μετά το χειροκρότημα, ήρθε η ώρα του φιλότιμου. Μια κουβέντα μόνο, επειδή και ο κόσμος έχει κουραστεί από την τόση υποκρισία: Το δεύτερο κύμα είναι γεγονός. Και ήταν απολύτως σαφές για όποιον επιθυμούσε να το αντιληφθεί, από την στιγμή που η χώρα στην οποία εφαρμόστηκε η πιο ακραία μορφή καραντίνας (Κίνα), εκδηλώθηκε δεύτερο κύμα. Αν κάποιοι δεν φρόντισαν να πράξουν τα δέοντα, τόσο το χειρότερο για εμάς.

Φιλότιμο. Θέλει πολύ τσαγανό για να μεταχειρίζεσαι τέτοιες λέξεις τόσο εύκολα. Δεν είναι δεδομένο. Γίνεται. Μπορεί να γίνει μάλιστα από το τίποτα.. Αλλά γίνεται. Φυτρώνει φυσικά σαν στάχυ. Δεν εμφυτεύεται, όπως το εμβόλιο. Κι ύστερα μια ωραία πρωία κόβεται. Χάνεται όσο ανέλπιστα ξεφύτρωσε. Εθνικό εμβόλιο του φιλότιμου; Άμα ήταν έτσι, θα το χορηγούσαμε πρώτα σε αυτούς (που μας κυβερνούν), και όχι σε εμάς (στους πολίτες).