ΤΟ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Η Black Friday και η μαύρη πραγματικότητα
«Ήθελα απλά να επισημάνω, επειδή μου αρέσει να είμαι συνεπής στον πολιτικό μου λόγο και να μη διαστρεβλώνονται οι θέσεις μου, ότι σε όλες τις συνεντεύξεις που έδινα προεκλογικά για τους ελεύθερους επαγγελματίες έλεγα το εξής: θέλω και θα μειώσω το τέλος επιτηδεύματος, υπό την προϋπόθεση ότι θα βελτιωθεί η φορολογική συμμόρφωση. Αυτά λέγαμε προεκλογικά, αυτά κάνουμε και τώρα και η βελτίωση της φορολογικής συμμόρφωσης συμβαδίζει με την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής.
Κυριάκος Μητσοτάκης
Η κότα έκανε το αυγό, ή το αυγό την κότα; Κάπως έτσι πάει το πράγμα στην ρητορική της ανερυθρίαστης και δια τούτο ψυχρής κοροϊδίας. Η φοροδιαφυγή έφερε τον φόρο, ή ο φόρος την φοροδιαφυγή; Να ζει κανείς ή να μη ζει, στην ελληνική αγορά; Ιδού η απορία! Με άλλα λόγια, δουλευόμαστε κανονικά. Επιβάλλεται φόρος στους ελεύθερους επαγγελματίες, από μία κυβέρνηση η οποία υποτίθεται ότι προστατεύει και προάγει την ιδιωτική πρωτοβουλία και το επιχειρείν. Αμ δε! Και να σκεφτείς πως όταν λίγες μέρες πριν τις εκλογές ο πρώην υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ Γιώργος Κατρούγκαλος είχε μιλήσει για επαναφορά του συντελεστή 20% στις ασφαλιστικές εισφορές των ελεύθερων επαγγελματιών, ο κ. Μητσοτάκης και πολλά κορυφαία στελέχη της Ν.Δ. τον κατήγγειλαν σαν «λαγό» των φορομπηχτικών σχεδιασμών του ΣΥΡΙΖΑ. Ακολούθως, η επιχειρηματική τάξη τον «μαύρισε» και ορθώς έπραξε, με αυτά τα οποία διανοήθηκε να ισχυριστεί.
Φτάνουμε όμως στα τέλη Νοέμβρη και προτού αλέκτωρ λαλήσει, ο πρωθυπουργός σκάει το παραμύθι στον μέσο επιχειρηματία, ο οποίος, αντικειμενικά, αύριο δεν ξέρει αν θα υπάρχει. Διότι όποιος έχει επαφή με την αγορά, γνωρίζει καλά πως οχτώ στους δέκα αγωνίζονται καθημερινά να παραμείνουν ανοιχτοί, με την απατηλή ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα γυρίσει το πράγμα και θα καταφέρουν να ρεφάρουν. Ματαιότης ματαιοτήτων, τα πάντα μία ματαιότητα σε τούτη τη χώρα, στην οποία αν πορεύεται με τον σταυρό στο χέρι, αργά ή γρήγορα θα το φας το κεφάλι σου, όπως το έφαγαν αμέτρητοι άλλοι πριν από σένα.
Και μετά σου λέει ότι ο στόχος του προϋπολογισμού για το 2024 είναι να επιστρέψει το ΑΕΠ της χώρας στα επίπεδα των 234 δισ. ευρώ, δηλαδή πολύ κοντά στο αλησμόνητο 2009, πριν τα μνημόνια, την ύφεση και την χρεοκοπία της ελληνικής αγοράς. Όσο ωραία όμως κι αν είναι τα αφηγήματα τα οποία συλλαμβάνουν οι λογογράφοι των πολιτικών, η αλήθεια της ελληνικής πραγματικότητας είναι αμείλικτη. Ναι, όλοι, θεωρητικά, θα ήθελαν να επιστρέψουν οι εποχές των παχέων αγελάδων. Δυστυχώς και παρότι το χρήμα κινούνταν, ούτε εκείνο το μοντέλο «ανάπτυξης» ήταν σωστό, ούτε το επόμενο, ούτε κι αυτό που κυοφορείται στο οικονομικό επιτελείο της κυβέρνησης.
Είναι όλα στρεβλά γιατί αφενός δεν ισχύουν ποτέ για όλους οι ίδιοι κανόνες, και αφετέρου γιατί δεν υπάρχει πραγματικό ενδιαφέρον να λυθούν ορθολογικά και με σχετική έστω κοινωνική δικαιοσύνη τα προβλήματα. Δεν ενδιαφέρονται βρε παιδί μου, πως να το κάνουμε! Το μόνο που ενδιαφέρει είναι η ισοπέδωση των μικρών και των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και αντίστοιχα η απορρόφηση της πίτας της αγοράς από τους «μεγάλους». Αυτό τουλάχιστον εφαρμόζεται με απαρέγκλιτη συνέπεια τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια.
Σήμερα ξημέρωσε Black Friday και οι καταναλωτές, όσοι τέλος πάντων αντέχουν ακόμη να ψωνίζουν για το κέφι τους, βρίσκονται στις επάλξεις. Πίσω όμως από την Black Friday κρύβεται μία άλλη μαυρίλα, πολύ πιο σκοτεινή και πολύ πιο διαρκής. Είναι η μαύρη πραγματικότητα των Ελλήνων επιχειρηματιών.
