Δημήτρης Θεοδωρόπουλος: Μεταξύ ανθρωπισμού, ξενοφοβίας και ρατσισμού

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”8432″ img_size=”full”][vc_column_text]Γράφει ο Δημήτρης Θεοδωρόπουλος, πρ. Φαρμακευτικού Συλλόγου Ηλείας

Ανοικτές δομές και κλειστές δομές

Οι εποχές δεν είναι εύκολες.

Στην ουσία ποτέ δεν ήταν εύκολες.

Απλά κάθε εποχή έχεις τις δικές της ιδιαιτερότητες τις οποίες καλούνται οι επαΐοντες του πολιτικού προσωπικού να τις διαχειριστούν.

Από αρχαιοτάτων χρόνων κάποιοι άνθρωποι γύρευαν σε μία ξένη χώρα μια καλύτερη μοίρα πολύ περισσότερο τώρα που οι μετακινήσεις είναι πολύ πιο εύκολες και οι πληροφορίες από τον «άλλον» κόσμο της ευημερίας είναι καθημερινές και λεπτομερείς.

Αν προσθέσουμε

• τους πολέμους που ξεσπιτώνουν ανθρώπους και ξεκληρίζουν οικογένειες
• την «ανάγκη» κάποιων ανεπτυγμένων» χωρών να βρουν  φτηνά εργατικά χέρια
• τους διακινητές που εκμεταλλεύονται αυτήν την τραγωδία για οικονομικά οφέλη
• τα πολιτικά παιχνίδια που χρησιμοποιούν αυτούς τους δυστυχισμένους ανθρώπους σαν μέσο εκβιασμού μεταξύ χωρών

Το μείγμα είναι κυριολεκτικά εκρηκτικό

Είμαστε μια χώρα στην άκρη της Ευρώπης και «αφελώς» δεχτήκαμε να γίνουμε η αποθήκη αυτών των ανθρώπων και να διαχειριστούμε μόνοι μας το πρόβλημα φτιάχνοντας στην ουσία στρατόπεδα συγκέντρωσης ντροπιαστικά για όλους.

Οι εκάστοτε αντιπολιτευόμενοι έσχιζαν τα ιμάτια τους την στιγμή που οι εκάστοτε κυβερνόντες δεν έκαναν απολύτως τίποτα να διευθετηθεί αυτή η κατάσταση.

Άνθρωποι δυστυχισμένοι γίνονται καθημερινά εργαλεία πολιτικής εκμετάλλευσης από τους πάντες και εννοείται ότι αυτό γίνεται  πάντα με το αζημίωτο.

Οι ΜΚΟ ήταν οι πρώτες και καλύτερες που έσπευσαν να πλειοδοτήσουν σε ανθρωπισμό γιατί υπήρχαν πίσω απλόχερα και ανεξέλεγκτα τα Ευρωπαϊκά κονδύλια.

Πολλές φορές δόθηκαν στην δημοσιότητα στοιχεία για εμπλοκή κάποιων ΜΚΟ ακόμη και με τους διακινητές αυτών των ανθρώπων.

Από την στιγμή που η κυβέρνηση αποφάσισε να αποσυμφορήσει κάποιες δομές με την δημιουργία άλλων σε άλλα μέρη της χώρας ήταν λογικό σε αυτό το παιχνίδι να μπει και η τοπική αυτοδιοίκηση γιατί η ατάκα «είναι πολλά τα λεφτά Άρη» είναι απολύτως διαχρονική.

Οι τοπικοί άρχοντες λοιπόν ανέλαβαν δράση και όπως είναι φυσικό ήδη ζούμε μεγάλες στιγμές.

Κάθε μέρα είμαστε μάρτυρες ενός παιχνιδιού άσπρου μαύρου και είπα ξείπα με πιθανά άμεσα και έμμεσα οικονομικά οφέλη στο προσκήνιο ή ακόμη και στο παρασκήνιο …..

Βέβαια η πολιτική που μας έχουν διδάξει όλοι αυτοί είναι ακριβώς αυτή και δεν πρέπει να απορούμε καθόλου.

Από την στιγμή που το πρόβλημα έφτασε και στην περιοχή μας δεν θα μπορούσαμε να είμαστε η εξαίρεση σε αυτόν τον θλιβερό κανόνα.

Πρώτα μπήκε στο κάδρο το Επιτάλιο με σχεδιασμό για κλειστή δομή.

Ήταν τότε που γίναμε Πανελλήνια «διάσημοι» με δηλώσεις ακραίου ρατσισμού και ξενοφοβίας.

Ακούσαμε βαθυστόχαστες αναλύσεις για το πόσο επικίνδυνα είναι κάποια εγκληματικά στοιχεία που θα είναι μέσα στην υπό δημιουργία κλειστή δομή την ίδια στιγμή που ελαφρά την καρδία πρότειναν να επιδοτηθούν τα ενοίκια και να μείνουν μέσα στην πόλη του Πύργου που είχε πολλά σπίτια ξενοίκιαστα.

Είπαμε ότι δεν θα επιτρέψουμε με τίποτα να γίνει αυτή δομή και απειλήθηκαν δυναμικές κινητοποιήσεις και παραστάσεις διαμαρτυρίας στα αρμόδια Υπουργεία.

Και ο αγώνας δικαιώθηκε.

Γιατί πάντα οι αγώνες δικαιώνονται.

Αλλά το θέμα δεν τελείωσε.

Δικαιωθήκαμε όσον αφορά την κλειστή δομή αλλά μας προέκυψε μια ανοικτή με μονογονεικες οικογένειες.

Άλλο όμως αυτό…..

Εδώ τα επιχειρήματα πλέον από τους ίδιους ανθρώπους είναι τελείως μα τελείως διαφορετικά.

Άλλο να έχεις άνδρες, γυναίκες και παιδιά μέσα σε μια κλειστή δομή και άλλο να έχεις μόνο γυναίκες και παιδιά σε μια ανοικτή δομή.

Η μέρα με την νύχτα.

Έτσι εν μια νυχτί ο ρατσισμός υποχώρησε και μπήκε μπροστά ο «επιθετικός» ανθρωπισμός.

Δύσκολα πολύ δύσκολα θα καταλάβουμε το σκεπτικό στην πρώτη περίπτωση και το σκεπτικό στην δεύτερη.

Δηλαδή αν σε μια οικογένεια ζουν και οι δυο γονείς αυτή θα πάει σε κλειστή δομή και δεν τους θέλουμε γιατί εκεί θα έχουν παραβατική και πιθανώς εγκληματική συμπεριφορά.

Αν όμως είναι μόνο η μάνα και τα παιδιά εκεί τα πράγματα είναι απολύτως διαφορετικά.

Και άρχισαν οι αναλύσεις περί ανθρωπισμού, ρατσισμού και ανθρωποφοβίας αλλά πλέον αυτήν την φορά από άλλη σκοπιά.

Καλά τα μεγάλα λόγια αλλά δυστυχώς πολλές φορές το τι λέγεται έχει να κάνει και με το ποιος το λέει γιατί το λέει και το βασικότερο τι έλεγε ο ίδιος μια ώρα πριν.

Μέσα σε όλα τα άλλα διαβάσαμε και μια βαθυστόχαστη ανάλυση ότι άλλο μετανάστης και άλλο πρόσφυγας.

Εδώ όμως τα όρια είναι απολύτως δυσδιάκριτα και όταν προσπαθεί κάποιος καλή τη πίστει να είναι κατηγορηματικός το μόνο που θα καταφέρει στο τέλος είναι να εκτεθεί.

Όπως γίνεται αντιληπτό πέρα από ένα σημείο η μπάλα έχει χαθεί και ευκαιρίας δοθείσης βγήκαν στην επιφάνεια και κάποιες παλιές «αμαρτίες» που μένουν στα συρτάρια κάποιων πολιτικών ταγών της περιοχής μας σε πρώτη ζήτηση για την στιγμή που τα πράγματα θα ζορίσουν επικοινωνιακά.

Έτσι για μια ακόμη φορά είδαμε την παθογένεια του πολιτικού συστήματος σε μια τοπική μικρογραφία.

Είναι αυτή που δικαιολογεί απολύτως την υπανάπτυξη που ζούμε στην περιοχή μας και η οποία δυστυχώς δεν διαφέρει και πολύ από την υπόλοιπη Ελλάδα.

Είμαστε πολύ μακριά από την εποχή που οι όροι του πολιτικού παιχνιδιού θα είναι καθαροί και η πολιτική θα ασκείται πάνω από το τραπέζι χωρίς βαρύγδουπα λόγια που θα ανακαλούνται την επομένη.

Είμαστε πολύ μακριά από πολιτικούς που θα εννοούν αυτό που θα λένε και θα το λένε και αύριο και μεθαύριο.

Το θέμα δεν είναι αν κάποιος συμφωνεί ή διαφωνεί.

Αυτό είναι συστατικό της δημοκρατίας.

Το θέμα ήταν είναι και θα είναι ότι δεν προλαβαίνεις να διαφωνήσεις ή να συμφωνήσεις με μια θέση και την επομένη αυτή ενδέχεται να αλλάξει επειδή τάχα άλλαξαν οι συνθήκες.

Για να ξέρουμε τι λέμε.

Είναι τρελό να λέμε ότι αν γίνει η δομή αυτή στο παλιό Νοσοκομείο αυτό θα καθαριστεί και δεν θα είναι σε αυτήν την άθλια κατάσταση που είναι τώρα.

Δηλαδή για να καταλάβουμε αν αύριο η Κυβέρνηση αποφασίσει αυτήν την δομή να την κάνει στην άνω Τζουτζουλίτσα τον παλιό Νοσοκομείο θα μείνει ως έχει και θα βγουν οι αρουραίοι να κάνουν βόλτα σε όλον το Πύργο???

Από την άλλη η διαφορετική μεταχείριση των μονογονεικων οικογενειών σε σχέση με τις κανονικές οικογένειες δεν είναι ένα είδος ενός «άλλου» ρατσισμού???

Όσον αφορά τα οικονομικά οφέλη μην τα βάζουμε πρώτα και μάλιστα με κύριο την μείωση της ανεργίας όταν μιλάμε για το πολύ 25 προσλήψεις….

Είναι ένα επιχείρημα και θα το βρουν μπροστά τους όσοι το λένε και το ξαναλένε με μεγάλη ευκολία δεδομένου ότι υπάρχουν δομές που οι εργαζόμενοι «πρώτης γραμμής» είναι εξ Αθηνών ορμώμενοι.

Από την άλλη δεν είναι και ότι καλύτερο να εντάσσουμε αυτές τις δομές είτε ανοικτές είτε κλειστές και γενικότερα το προσφυγικό στο αναπτυξιακό μοντέλο της περιοχής.

Είναι τραγική ένδεια του πολιτικού μας συστήματος, σε μια περιοχή που έχει το δεύτερο σε έκταση κάμπο της χώρας και την Ολυμπία «σήμα κατατεθέν» να καταφεύγουμε στο προσφυγικό σαν «σανίδα σωτηρίας».

Πολύ περισσότερο που αυτοί που μας έφτασαν να ψάχνουμε την «σανίδα σωτηρίας» είναι ακόμη στα πράγματα και δεν ξέρουν τίποτα για τον φόνο ….[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]