Ταξιδεύοντας στον Πύργο των ονείρων μας
Γράφει ο Δικαιόπολις
Φεστιβάλ Κινηματογράφου για τα παιδιά και τους αιώνιους έφηβους: Ο καλύτερος τρόπος να μυηθείς στις αλήθειες και τη μαγεία της ζωής
Ποιο είναι άραγε το υλικό των ονείρων; Και τι πρέπει να ξέρει κανείς για να τα «φτιάξει»; Μπορεί στ’ αλήθεια, να πλάσει τα όνειρα; Για τις πρώτες ύλες δεν είμαι βέβαιος, αν και μοιάζει υπερβολικά προφανές ότι η γνώση και η εμπειρία της αγάπης αποτελεί βασικό συστατικό της συνταγής. Είμαι ωστόσο σίγουρος ότι οι καλλιτέχνες κάθε εποχής διαδραματίζουν τον ρόλο των «ονειροποιών»˙ εκείνων οι οποίοι ονειρεύονται και οραματίζονται, όχι μόνο για τον εαυτό τους, αλλά και για τους άλλους.
Σήμερα βέβαια τα όνειρα δεν χαίρουν καθολικής εκτίμησης και αποδοχής. Κάποιοι τα αποφεύγουν. Κάποιοι τα μισούν. Κάποιοι φτάνουν ακόμη και στο σημείο να τα διώκουν. Η τραγική ειρωνεία είναι ότι ανάμεσα στους πιο απηνείς διώκτες τους, συγκαταλέγονται πάντα μερικοί από τους επιφανέστερους επαγγελματίες της πολιτικής. Αυτοί οι οποίοι οφείλουν να προάγουν τα όνειρα και να εξάρουν τις ικανότητες των ονειροποιών, κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να τα αφανίσουν.
Το γιατί, το γνωρίζουμε πια καλά. Κανένας απ’ αυτούς οι οποίοι κινούν τα νήματα δεν θέλει σκεπτόμενους, ελεύθερους, δημιουργικούς ανθρώπους. Θέλουν μόνο παθητικά πλάσματα, υπάκουους και φτηνούς εργάτες, πειθήνιους πολίτες, που να μην αμφισβητούν τίποτε, να μην αμφιβάλλουν για τίποτε. Ούτε για το φαγητό που τρώνε, ούτε για τα θεάματα που βλέπουν, ούτε για την εκπαίδευση των παιδιών τους, ούτε για την περίθαλψη των γέρων τους, ούτε για την συνολική ποιότητα της ζωής τους κλπ. Σε κάθε περίπτωση, τα παντός είδους σκουπίδια έχουν αποδειχθεί η καλύτερη τροφή για τα θύματατης ατέρμονης κατανάλωσης.
Απέναντι σε αυτό το έθνος των καταναλωτικών ηλιθίων που επιδιώκουν, η θεσμισμένηφιλοξενία της τέχνης, δηλαδή των καλλιτεχνών, των τεχνουργημάτων τους και του κοινού, συνιστά μία βασική συλλογική άμυνα.Εξάλλου, στην Ηλεία επί παραδείγματι,δεν έχουμε και πολλά να επιδείξουμε σε αυτό το πεδίο. Έχουμε όμως, ευτυχώς, έναν θεσμό ο οποίος μετρά ήδη είκοσι δύο χρόνια φωτοβόλου πορείας και κατά γενική ομολογία έχει αναδειχθεί σε ένα από τα πιο αξιοσημείωτα κινηματογραφικά γεγονότα ολόκληρης της Ευρώπης. Το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Ολυμπίας για Παιδιά και Νέους και φυσικά το αδερφάκι του, η Ευρωπαϊκή Συνάντηση Νεανικής Οπτικοακουστικής Δημιουργίας «Camera Zizanio», αποτελούν τα δικά μας όνειρα, την δική πράξη αντίστασης ως συμμετεχόντων θεατών, στην ανούσια και μίζερη καθημερινότητα.
Φέτος μάλιστα το δικό μας ταξίδιστα όνειρα είναι περισσότερο πλούσιο από κάθε άλλη χρονιά. Οι αριθμοί μιλούν από μόνοι τους. 86 ταινίες από 59 χώρες στις τέσσερις διαγωνιστικέςκατηγορίες και 239 (!) στο Camera Zizanio, γυρισμένες από παιδιά, μόνα τους ή σε σχολεία, από 48 χώρες. Επιπλέον θα προβληθούν 100 μικρού, μεσαίου και μεγάλου μήκους φιλμ σε θεματικά αφιερώματα,στις κατά τόπους αίθουσες σε ολόκληρο το νομό. Σύνολο: 427 ταινίες!
Όπως κάθε χρόνο, η αυλαία ανοίγει στις 30 Νοεμβρίου σε Πύργο και Αμαλιάδα, ανεβάζοντας κατακόρυφα τον δείκτη πολιτισμικής δραστηριότητας αλλά και τον δείκτη της τοπικής μας αυτοπεποίθησης και αισιοδοξίας. Γιατί αυτός είναι ο Πύργος των ονείρων μας. Μία πόλη χαρούμενη και δημιουργική, γεμάτη ενήλικες που τολμούν να ονειρεύονται και παιδιά που τολμούν να αμφισβητούν. Άλλωστε υπάρχει καλύτερος τρόπος να μυήσεις τα παιδιά στις αλήθειες και τη μαγεία της ζωής…
