“Στολίδια”

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”79196″ img_size=”full”][vc_column_text]Είχαμε αρχίσει, την περασμένη φορά, με στολίδια για το χριστουγεννιάτικο δέντρο, πριν μας το απαγορέψει ο ΣΥΡΙΖΑ, κατά την προφητεία Βορίδη. Να βιαστούμε πια, περνάνε οι μέρες. Είναι ώρα για την παραδοσιακή γενική καθαριότητα, ξαράχνιασμα κτλ.

Στο μεταξύ μου ’γραψε φίλη και συνάδελφος ότι «σε κάποιον Βέρντι οι ιαχές των πολεμιστών για τη νίκη αποδίδονταν “Βικτόρια, Βικτόρια”, σα να φώναζαν τη γειτόνισσα απ’ απέναντι».

Αριστεία. Η πιο in λέξη, λέξη φετίχ, μέχρι και τίτλος ηλεκτρονικής εφημερίδας έγινε (ακροδεξιάς, διόλου απροσδόκητο). Την ακούς, και σαν να βλέπεις μπροστά σου τον άλλο να χτυπάει με πείσμα, λύσσα πες, το πόδι κάτω, σαν παιδί που πήγαν να του αρπάξουν το παιχνίδι: αριστεία! αριστεία! αριστεία!, σε κάθε εκδοχή και παραλλαγή, πάντα το ίδιο ιλαρή.

Από πρόσφατο άρθρο, τυχαία: «Οι δημιουργοί των νησίδων αριστείας «υπάρχουν νησίδες αριστείας στην ακαδημαϊκή κοινότητα» της Ελλάδας, «η στήριξη των νησίδων αριστείας», «να επιταχυνθεί ο τροχός της αριστείας στην Ελλάδα», κ.ά.

Αυτά τα λίγα σήμερα, γιατί ακολουθούν «υποχρεώσεις», κι έτσι κι αλλιώς εμένα ο νους μου αλλού, σε κάτι που το έγραφα και την περασμένη φορά, και θα επανέρχομαι σταθερά. Ωσπου ν’ ακούσω πως ο άγιος Πειραιώς πήγε εντέλει και στην Προεδρία της Δημοκρατίας και στο Μαξίμου, να επιδώσει ιδιοχείρως την πρόσκληση για τα Θεοφάνια –και όχι μόνο στον Μητσοτάκη, από Οκτώβρη μήνα κιόλας, όπως ο ίδιος ο άγιος δικαιολόγησε την επίσκεψή του.

Να γαληνέψει κι εμένα η ψυχή μου, πως οι άγιοι ψέματα δεν λένε.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]