Στο Τούνεζι στη Μπαρμπαριά μας έπιασε κακοκεφιά…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”92678″ img_size=”full”][vc_column_text](Κι όμως ο λαός ξεχνά)

Η λήθη. Αυτό είναι το πρόβλημα. Στην λήθη μπορείς να ανάγεις ανενδοίαστα τα περισσότερα προβλήματα που βασανίζουν το κοινωνικό ζώο. Φτάνει σε ένα σημείο, που αρχίζει να σκέφτεται και παίρνει μία απόφαση ακριβώς επειδή αντιλαμβάνεται την κατάσταση και επιθυμεί να ξεφύγει απ’ αυτήν. Όχι μόνος αυτός, αλλά και όλοι “οι άλλοι” μαζί, ή οι περισσότεροι τέλος πάντων.

Ακόμα πιο αξιοθαύμαστα, μπορεί κάλλιστα αυτό το οποίο αντιλαμβάνεται και επιλέγει να στηρίξει ως βέλτιστη λύση να μην συμπίπτει ακριβώς με το στενό του συμφέρον, ωστόσο ταυτόχρονα έχει καταλήξει πως αυτό εξυπηρετεί σε κάθε περίπτωση το συλλογικό συμφέρον και τελικά τιθασεύει απλώς τα εγωιστικά του κίνητρα, πειθόμενος από τις αναγκαιότητες της κοινωνικής ζωής εν γένει.

Αυτή είναι με όσο πιο απλά λόγια γίνεται η ουσία της πολιτικής. Σκέφτομαι πολιτικά, σημαίνει ότι δεν κοιτάζω μόνο την πάρτη μου και σταθμίζω όλες τις πλευρές μιας άποψης για τα πράγματα. Το ακριβώς αντίθετο δηλαδή απ’ αυτό που συμβαίνει σήμερα. Δεν μιλώ τόσο για το αποτέλεσμα των εκλογών όσο για τον τρόπο και τα κριτήρια -ποια κριτήρια;- των ψηφοφόρων, έτσι όπως αναδείχθηκαν τις τελευταίες εβδομάδες και ακόμη πιο πίσω. Εν ολίγοις, δεν υπάρχουν κριτήρια στην πλειοψηφούσα μάζα. Ίσως δεν υπήρξαν ποτέ.

Υπάρχουν μόνο ακαριαίες αντιδράσεις σε αυτά που το μάτι -το ανθρώπινο, όχι το άλλο το οποίο εξακολουθεί να φλέγεται από την χυδαία εργαλειοποίηση ασυνείδητων πολιτικάντηδων- παρακολουθεί στην τηλεόραση και στο διαδίκτυο. Έχει “διαμερισματοποιηθεί” ο εγκέφαλος των ανθρώπων. Αντιδρούν μόνο. Δεν σκέφτονται. Έτσι πολύ εύκολα οδηγούμαστε ως σύνολο στην λήθη, καθώς μας παίρνει όλους μαζί η μπάλα, και κατ’ επέκταση, αργά ή γρήγορα θα καταλήξουμε στο ίδιο σημείο που βρισκόμασταν ή και σε χειρότερο.

Ο λαός ξέχασε. Η διαπίστωση αναιρεί πλήρως την καθιερωμένη συνθηματολογία άρα και ιστορική αντίληψη ότι ο λαός δεν ξεχνά, ότι ο λαός δεν σκύβει το κεφάλι, ότι ο λαός είναι ενωμένος, ότι ο λαός πάει μπροστά και θριαμβεύει. Το μόνο το οποίο θριαμβεύει σήμερα είναι η κοντή του μνήμη. Αλλά δεν πειράζει. Η ιστορία το έχει συνήθειο να επαναλαμβάνεται. Δεν είναι τυχαίο. Ούτε ότι τούτος ο λαός ταλανίζεται χρόνια είναι τυχαίο.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]