Η ιστορία αυτού του δρόμου είναι γνωστή, όπως γνωστό είναι και ποιους βαραίνει η αμαρτία των 130 νεκρών και των εκατοντάδων σοβαρά τραυματιών μέσα σε μόλις δέκα χρόνια. Προσωπικά, εάν είχα καθίσει έστω και ένα μήνα στην καρέκλα του αρμόδιου υπουργείου, δεν θα είχα μούτρα να κοιτάξω τον εαυτό μου στον καθρέφτη. Δυστυχώς δεν διαθέτουμε όλοι τον ίδιο δείκτη ευθιξίας ή τσίπας, όπως συνηθίζουμε να λέμε στα μέρη μας. Και σίγουρα δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου τσίπα, όταν από το πουθενά μπήκαμε ξαφνικά σε μία ακόμη διαδικασία εξόδου από την κατασκευή ενός σύγχρονου αυτοκινητόδρομου, τον οποίο η Ηλεία δεν παύει ούτε μέρα να διεκδικεί και να δικαιούται.
Προσκλητήριο ζωής
«Καλώ τον πρωθυπουργό να μην αποδεχθεί περίπλοκες διαδικασίες που θα βάλουν σε κίνδυνο το έργο και να τηρήσει τη δέσμευση που έδωσε όταν επισκέφθηκε τον Πύργο. Αποτελεί ευθύνη του πρωθυπουργού και πιστεύω στην ευαισθησία του και τον ρεαλισμό του για να μην δεχτεί προτάσεις ιδιωτών για νέα αναβολή». Με άλλα λόγια ο δήμαρχος του Πύργου, πράττει το αυτονόητο, φέρνοντας τον Μητσοτάκη προ των ευθυνών του. Γιατί είναι αλήθεια ότι δεσμεύθηκε και δεν πρέπει να του επιτρέψουμε ποτέ να αποδεσμευτεί. Επιπροσθέτως, ο δήμαρχος βάζει το δάχτυλο στη πληγή όταν ζητά από τον πρωθυπουργό να μην δεχθεί τις προτάσεις των ιδιωτών για νέα αναβολή του έργου. Και προφανώς για να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο κάτι περισσότερο ξέρει. Είναι η πρώτη φορά που ομολογείται – και μάλιστα από τα χείλη του δήμαρχου της πρωτεύουσας του νομού- ότι πίσω από το διαφαινόμενο έγκλημα δεν κρύβεται τίποτα άλλο πέρα από την εξυπηρέτηση συμφερόντων των ημετέρων
Όμως… Η πόλη μόνη
Έχει σίγουρα την βαρύνουσα σημασία του το γεγονός ότι σύσσωμο το πολιτικό προσωπικό της πρωτεύουσας του νομού διατράνωσε την βούλησή του. Από την άλλη όμως, για ένα ζήτημα που αφορά ολόκληρο το νομό, είναι σαφές ότι θα έπρεπε ήδη να έχει κηρυχτεί (και αυτό ακριβώς αναμένουμε να δούμε στο μέλλον) γενική επιστράτευση όλων των δημάρχων – θεσμικών παραγόντων. Υπ’ αυτήν την έννοια, καθόλου δεν μας καθησυχάζει ο ισχυρισμός του κ. δημάρχου, ότι «ο αγώνας που ξεκινά είναι δυναμικός και θα ακολουθήσουν κι άλλα δημοτικά συμβούλια». Δηλαδή, για ποιον λόγο δεν βρίσκονται ήδη στις επάλξεις, ως όφειλαν; Επίσης, προβληματισμό, αν μη τι άλλο, προκάλεσε η απουσία των βουλευτών του νομού καθώς και των εκπροσώπων της περιφέρειας από την συνεδρίαση. Κατά συνέπεια, τίθεται εύλογα το ερώτημα: Δεν προσκλήθηκαν ή μήπως είχαν άλλες περισσότερο σημαντικές υποχρεώσεις να εκπληρώσουν; Αργά ή γρήγορα θα πρέπει να δοθούν εξηγήσεις, έστω για τους τύπους.
Εν κατακλείδι: Δείγμα θετικό
Για πρώτη από τις εκλογές και την ανάδειξη τη νέας κυβέρνησης καταγράφεται μία οργανωμένη και επίσημη αντίδραση απέναντι στο διαφαινόμενο σχέδιο για ακύρωση του έργου. Αυτό και μόνο κάτι λέει. Κάποιος θα πρέπει να κάνει την αρχή. Αλλά δεν πρέπει να μείνουμε εκεί. Σ’ αυτό το επίπεδο. Πρέπει να καταλάβουν ότι είμαστε όλοι μαζί ή τέλος πάντων οι περισσότεροι, και είμαστε αποφασισμένοι. Αν έχει κάπου εφαρμογή στην πραγματική πολιτική αυτό το «Όλοι μαζί», που αποτελεί την διαχρονική ρητορική αδυναμία των απανταχού πολιτευτών, είναι σε αυτήν ακριβώς την περίπτωση. Το πρώτο δείγμα λοιπόν ήταν θετικό. Θα έπρεπε να έχει οργανωθεί καλύτερα αλλά πλέον δεν έχει καμία σημασία. Σημασία έχει το από εδώ και πέρα. Αν ολιγωρήσουμε, θα το πληρώσουμε με τη ζωή μας. Και τα επόμενα προσκλητήρια δεν θα είναι ζωής, αλλά θανάτου.
Υστερόγραφο
Ο άλλοτε λαλίστατος πρόεδρος του ΕΒΕ και σημερινός επικεφαλής της μείζονος αντιπολίτευσης, δεν πρωτοτύπησε ούτε αυτήν την φορά. Το μόνο που μπόρεσε να ψελλίσει ήταν η επαναλαμβανόμενη θέση του πως ήταν εγκληματική η κατάτμηση του έργου. Δυστυχώς για τον ίδιο, όσο περισσότερο επαναλαμβάνει το έωλο επιχείρημά του, τόσο λιγότερο πείθει τους δημότες.
