Περί κριτηρίων ο (προεκλογικός) λόγος
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”84584″ img_size=”full”][vc_column_text]Έχω εισπράξει πολλών ειδών απογοητεύσεις στη ζωή, αλλά οφείλω να ομολογήσω ότι οι πιο αχρείαστες σχετίζονται με την πολιτική πλευρά της φύσης μας. Κι αυτό γιατί φτάνεις σε ένα σημείο που λες, “ε άι σιχτίρ”. Δεν υπάρχει σωτηρία για τούτον τον λαό. Ό,τι και να γίνει θα παραμείνει βυθισμένος στην ίδια παρακμή και στο ίδιο τέλμα, που βασανίζει ευρύτερα τις μάζες σε ολόκληρο τον πλανήτη. Και το κακό είναι ότι η άφιξη σε ένα τέτοιο σημείο, δεν συμβαίνει μονάχα μία, αλλά πολλές φορές στη διάρκεια μιας ζωής. Αυτό πάλι, είναι πολύ εύκολο να εξηγηθεί αφού έχει να κάνει με την ελπίδα η οποία γεννιέται ξανά και ξανά, σαν προμήθεια φλόγα, στην καρδιά του πολιτικοποιημένου όντος. Καλώς ή κακώς, ο βαθιά πολιτικοποιημένος άνθρωπος πιστεύει πάντα σε μία καλύτερη κοινωνία, ακόμη κι όταν αρνείται να το παραδεχθεί. Πιστεύει ότι ο κόσμος μπορεί να γίνει καλύτερος. Ότι τέλος πάντων οι άνθρωποι έχουν την δύναμη να αλλάξουν τα πράγματα για τον εαυτό τους και για τους άλλους.
Αμ δε! Το δεύτερο πράγμα που σου διδάσκει η ζωή -το πρώτο είναι δίχως αμφιβολία η ανάγκη- είναι η απογοήτευση, και αυτήν την ίδια απογοήτευση είσαι καταδικασμένος να δοκιμάζεις ξανά και ξανά, εφόσον επιμένεις να ασχολείσαι με τα κοινά και να έχεις άποψη για τα μείζονα πολιτικά και κοινωνικά ζητήματα του καιρού μας. Και για να φτάσω επιτέλους στο δια ταύτα, ειλικρινά κουράστηκα να ακούω ένα διόλου ευκαταφρόνητο κομμάτι του τοπικού περίγυρου να μεταχειρίζεται αστεία επιχειρήματα για τις εκλογικές του προτιμήσεις και τους εκλεκτούς της ψήφου του. Δηλαδή συγνώμη βρε παιδιά, για σταθείτε ένα λεπτό: Στ’ αλήθεια αυτά είναι τα κριτήριά σας για τις αυτοδιοικητικές εκλογές; Ότι είναι “καλός”, ότι του το υποσχέθηκα πως θα τον στηρίξω, ότι θα με βολέψει κάπου, ή ότι με παίρνει πάντα για να μου ευχηθεί την ημέρα της ονομαστικής μου εορτής, όπως είχαμε γράψει πρόσφατα; Δεν παίζει δηλαδή κανένα ρόλο πια η εκτίμηση, οι ικανότητες, το ήθος, η πορεία (εννοώ την πραγματική πορεία και όχι την “εικονική”) σε τούτον τον τόπο; Για τις ευρωεκλογές, ας μην μιλήσω καλύτερα γιατί για τον περισσότερο κόσμο έχουν γίνει καλλιστεία… Λυπάμαι που το λέω αλλά ώρες ώρες ο λόγος των εκλογέων είναι πιο απελπιστικός κι απ’ αυτόν των υποψηφίων, και τούτο αναμφίβολα σχετίζεται με τα θολά ή και ανύπαρκτα κριτήριά τους.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
