Παπαδημητριάδης για την υπόθεση Πισπιρίγκου: “Μακιαβελικοί οι θάνατοι των κοριτσιών”
Γράφει η Μαρία Παπαγιαννακοπούλου
Ανατριχιαστικά τα όσα εξηγεί στην εφημερίδα «Πελοπόννησος» ο ψυχίατρος – ψυχαναλυτής, Δημήτρης Παπαδημητριάδης, αναλύοντας δύο συγκεκριμένες παραμέτρους της πολύκροτης και απίστευτης, όπως εξελίσσεται, υπόθεσης της Ρούλας Πισπιρίγκου.
Αφενός, αποκαλύπτει ότι η περιβόητη κεταμίνη, που σύμφωνα με τη δικογραφία του Τμήματος Ανθρωποκτονιών, προκάλεσε το θάνατο της Τζωρτζίνας, είναι ένα σκεύασμα ιδιαίτερα διαδεδομένο και… μοδάτο στο χώρο της νυχτερινής διασκέδασης.
Και αφετέρου, καταθέτει την συγκρατημένη για την ώρα, ετυμηγορία του για το χαρακτήρα της Ρούλας, με την προϋπόθεση, βεβαίως, πως θα αποδεχθεί τελικά ότι αυτή δολοφόνησε, είτε το ένα, είτε και τα τρία παιδιά της! Δεν διστάζει να την εντάξει στην κατηγορία των σίριαλ κίλερς, εάν αποδειχθεί η ενοχή της.
-Κύριε Παπαδημητριάδη, όπως είδα σε χθεσινή (προχθεσινή) ανάρτησή σας, η κεταμίνη σάς είναι ιδιαίτερα γνώριμη ουσία…
Η κεταμίνη είναι σε ευρεία χρήση διεθνώς, εδώ και χρόνια, ειδικά μάλιστα σε μια συγκεκριμένη κουλτούρα διασκέδασης με τα ρέιβ πάρτι. Είναι μια ουσία ιδιαίτερα φθηνή, άρα πιο προσιτή σε έφηβους, που δεν έχουν τη δυνατότητα να αγοράσουν κοκαΐνη. Στην νυχτερινή αγορά διατίθεται ως ψυχαγωγικό «ναρκωτικό» των νυχτερινών κλαμπ, σε υγρή μορφή ή σε σκόνη. Ως σκόνη, μπορεί να προστεθεί σε ποτά, ενώ συνηθέστερα λαμβάνεται από τη μύτη, ή εισάγεται από το ορθό (για ταχεία δράση). Σε πιο υψηλές δόσεις κεταμίνης, οι χρήστες αναφέρουν ότι «ταξιδεύουν στην τρύπα Κ», έχουν έντονες ψευδαισθήσεις και νιώθουν «εκτός σώματος». Η παράλυση που μπορεί να επιφέρει η κεταμίνη εξηγεί την χρήση της σε σεξουαλικές επιθέσεις ως «φάρμακο βιασμού».
-Δηλαδή, μπορεί να βρει κανείς εύκολα σκεύασμα με αυτή την ουσία;
Η φαρμακευτική χρήση της κεταμίνης προβλεπόταν αρχικά για χειρουργικές επεμβάσεις, ως αναισθητικό, στρατιωτών του Βιετνάμ. Προκαλούσε μεγάλης έκτασης αναισθησία σε χώρους, όπου δεν υπήρχαν τα κατάλληλα ιατρικά μέσα. Ομως, οι παρενέργειες της ήταν τέτοιες που εγκαταλείφθηκε αμέσως και εν συνεχεία μετέπεσε σε χρήση κτηνιάτρων, κυρίως στις γάτες.
Η φαρμακευτική χρήση της κεταμίνης παραμένει αποκλειστικά στη δική μας φαρέτρα, των ψυχιάτρων, ως ένα υποσχόμενο αντικαταθλιπτικό σκεύασμα. Με μια διαφορά: Οτι δεν μιλάμε για την κεταμίνη που βρίσκει κανείς ως ψυχεδελική ουσία στη νυχτερινή ζωή, αλλά για το εναντιομερές της που λέγεται εσκεταμίνη, ως ρινικό εκνέφωμα, συνταγογραφούμενο με ειδικά πρωτόκολλα, που διαθέτουν οι ψυχίατροι σε δημόσια νοσοκομεία, ως έμμεση ανακούφιση ασθενών.
-Πώς μπορεί η κεταμίνη να σκοτώσει ένα μικρό παιδί; Και με ποιο τρόπο μπορεί, αν ισχύει, να χορήγησε αυτή την ουσία η κατηγορούμενη μητέρα στο παιδί της;
Ουδέποτε στον κόσμο, και για κανέναν λόγο, αδειοδοτήθηκε η κεταμίνη για να δοθεί φαρμακευτικά σε παιδιά, επειδή έχει μεγάλη τοξικότητα στην παιδική ηλικία.
Για να προκαλέσει καρδιακό συμβάν ή αναπνευστική ανακοπή, που θα μπορούσαν δυνητικά να προκαλέσουν το θάνατο, πρέπει να δοθεί μόνο ενδοφλέβια και όχι εισπνεόμενα. Οπότε αναμένουμε να δούμε…
Τα 6μλ που βρέθηκαν ανά λίτρο αίματος, κάτι που είναι ιατροδικαστικό δεδομένο και όχι ιατρικό, πιθανότατα να έχουν εισαχθεί παρεντερικά: Είτε ενδοφλεβίως, είτε ενδομυικά. Οχι ρινικά, γιατί με τη ρινική εισπνοή δεν θα είχε βρεθεί τέτοια ποσότητα.
-Να υποθέσω ότι πρόκειται για βασανιστικό θάνατο;
Εξαρτάται από τις δόσεις. Σε υψηλές δόσεις, αλλά όχι τοξικές, μπορεί να επιφέρει παραλυτικά ή επιληπτικά φαινόμενα. Οσο ανεβαίνει η δόση, μπορεί να προκληθεί και εμετός. Και έχουμε πολλά περιστατικά με εφήβους, που πνίγηκαν με τον εμετό τους από ψυχαγωγική χρήση της κεταμίνης. Στη συνέχεια, έχουμε αύξηση αρτηριακής πίεσης και αρρυθμίες, που καταλήγουν στην ασφυξία. Ολο αυτό συνιστά μια πολύ δυσάρεστη και οδυνηρή εμπειρία.
-Θεωρείτε ότι στην συγκεκριμένη περίπτωση έχουμε να κάνουμε με ψυχιατρική περίπτωση ή με κάτι πολύ πιο βαρύ;
Το περιστατικό είναι υπό διερεύνηση. Αν πατήσουμε πάνω σε παρόμοια περιστατικά από τη διεθνή βιβλιογραφία, ο κοινός παρονομαστής σε μια τέτοια διαταραχή προσωπικότητας, είναι η πολύ χαμηλή ενσυναίσθηση του πόνου του άλλου και ένας ανεξέλεγκτος σαδισμός. Οι διαταραχές προσωπικότητας δεν συνιστούν κλινικές διαγνώσεις. Αυτές οι στρεβλές προσωπικότητες δεν έχουν ακαταλόγιστο, έχουν πλήρη ικανότητα δικαιοπραξίας και επίγνωση της εγκληματικότητας των πράξεών τους. Ξέρουν καλά ότι κάνουν μια κακή πράξη. Οταν υπάρχουν τρία πιθανά εγκλήματα από τον ίδιο θύτη, ναι, μπορούμε να τον αποκαλέσουμε και σίριαλ κίλερ. Στα πόσα θύματα ορίζεται, άραγε, ο σίριαλ κίλερ; Σε κάθε περίπτωση, έχουμε μια σειρά από τρεις θανάτους μακιαβελικά οργανωμένους και εκτελεσμένους. Τέτοιες προσωπικότητες για να βρίσκονται διαρκώς στο προσκήνιο ή για να εκδικηθούν γενικώς την κοινωνία, πιστεύοντας ότι τους αδικεί, εργαλειοποιούν ακόμα και τα παιδιά τους.
Περιμένω να διερευνηθεί, αν η συμπεριφορά της παραπέμπει σε μια σειριακή ανθρωποκτονική συμπεριφορά, αν δηλαδή αποδειχθεί μία μητέρα σίριαλ κίλερ, που σαδιστικά απολάμβανε τους θανάτους των παιδιών, αλλά και την τραγωδία που προκαλούσαν στο περιβάλλον της οι θάνατοι.
Είναι, συνεπώς, ένα ψυχικό φαινόμενο, που δεν θα ήταν δόκιμο να χαρακτηριστεί ψυχιατρικό, ώστε να μην περάσει το μήνυμα ότι ο δράστης είχε το ακαταλόγιστο.
-Το σενάριο του συνδρόμου Μινχάουζεν το έχετε αποκλείσει, έτσι;
Καταρχάς, το Μινχάουζεν είναι σύμπτωμα, όχι νόσημα, δεν είναι διαταραχή προσωπικότητας. Το σύνδρομο σε όλη την παγκόσμια δημοσιευμένη έρευνα μιλάει για ανθρώπους, που προσπαθούν να χαλάσουν την υγεία δικών τους προσώπων ή τη δική τους, για να προκαλέσουν την προσοχή των γιατρών, αλλά όχι για να προκαλέσουν το θάνατο. Στο Μινχάουζεν δεν υπάρχει σκοπιμότητα θανάτωσης ή εγκλήματος. Είναι σχετικά πιο ήπιο σύμπτωμα, σε σχέση με τις διαταραχές προσωπικότητας που σας εξήγησα πριν.
Ένας άνθρωπος που θα παρουσίαζε συμπτώματα συνδρόμου Μινχάουζεν, θα τρόμαζε αν είχε προκαλέσει έναν θάνατο, θα τρομοκρατείτο και θα είχε διαφοροποιήσει τη συμπεριφορά του θεαματικά. Αποκλείεται να προκαλούσε και δεύτερο και τρίτο θάνατο. Δεν υπάρχει στη διεθνή βιβλιογραφία τέτοια περίπτωση.
-Ατομα με τόσο ακραία διαταραχή, όπως πιθανότητα η Ρούλα Πισπιρίγκου, είναι πιο εύκολο ή πιο δύσκολο να ομολογήσουν τα εγκλήματά τους;
Τέτοιες ασταθείς συναισθηματικά και διαταραγμένες προσωπικότητες, κάτω από την πίεση της ανακριτικής διαδικασίας και της ψυχιατρικής ανάλυσης, συνήθως ομολογούν. Επειδή είναι πολύ παρορμητικοί και το συναίσθημά τους πολύ ασταθές, καταλήγουν να ομολογήσουν. Ειδικά, αν αφορά δικά τους παιδιά ή πρόσωπα. Αν αφορά τρίτα πρόσωπα, άγνωστα, μπορεί και να μην σπάσουν, ή να το κάνουν μετά από πολλά χρόνια.
-Θα σας προκαλέσει έκπληξη αν δεν ομολογήσει;
Σε τέτοιους είδους εγκλήματα, προσπαθούμε να συνθέσουμε το παζλ προσεκτικά. Προσωπικά δεν έλεγα τίποτα, έως ότου βγήκε προχθές η υπόθεση της κεταμίνης. Δεν νομίζω ότι έχει ολοκληρωθεί το παζλ, άρα είμαι προετοιμασμένος για πολλά ακόμα.
Η πρόσβαση στην κεταμίνη, για παράδειγμα, είναι μεγάλο ερωτηματικό… Πώς κατάφερε να την βρει; Ισως, πρέπει να ανατρέξει κανείς στο παρελθόν της για να βρει εξηγήσεις.
Υπάρχει και μια πολύ ιδιάζουσα περίπτωση διαταραχής, που μπορεί να οδηγήσει σε ειδεχθείς ανθρωποκτονίες. Πιθανολογούμε, δεν λέμε κάτι με σιγουριά:
Υπάρχουν, δηλαδή, περιπτώσεις όπου ένας άνθρωπος επιχείρησε να σπουδάσει νοσηλευτική ή μία άλλη επιστήμη του υγειονομικού χώρου και δεν τα κατάφερε. Και εν συνεχεία να θελήσει να εκδικηθεί την ιατρική κοινότητα, με οποιοδήποτε κόστος. Να βάλει τα γυαλιά στους γιατρούς. Να προκαλεί πρόβλημα υγείας σε δικά του πρόσωπα και να το επιδεινώνει με έναν ακραία μακιαβελικό τρόπο, ώστε να αποδείξει στους γιατρούς ότι είναι άχρηστοι. Επειδή τους φθονεί, που δεν μπόρεσε ο ίδιος να γίνει γιατρός ή νοσηλευτής.
pelop.gr
