Το σημείωμα του εκδότη: Όταν είσαι δίχως να φαίνεσαι…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”88376″ img_size=”full”][vc_column_text]
Δυο λόγια για την επιστολή της Κας Κατερίνας Παναγοπούλου
Η “λάσπη στον ανεμιστήρα” δεν συνιστά στοιχείο πρωτοφανές στον δημόσιο βίο μας. Υπήρξε ανέκαθεν το αγαπημένο δόγμα σημαντικής μερίδας του ελληνικού πολιτικού και μιντιακού συστήματος, το οποίο όταν αδυνατούσε να πολεμήσει με επιχειρήματα, πολεμούσε με συκοφαντίες. Και η αλήθεια είναι ότι τις περισσότερες φορές η τεχνική της ασύμμετρης σπίλωσης υπολήψεων λειτουργούσε αρκετά αποτελεσματικά, εφόσον είναι αρκετά δύσκολο να αποδείξεις στο πανελλήνιο ότι δεν είσαι ελέφαντας. Ωστόσο, σε σπάνιες περιπτώσεις, το διαμέτρημα του ανθρώπου ο οποίος έχει θιγεί αδίκως είναι πολύ μεγάλο. Και όταν αυτός ο άνθρωπος αποφασίζει να υπερασπιστεί τον εαυτό του, απαντώντας στους συκοφάντες του, ξεπλένει την βρώμα με την ορμή που τα νερά του Αλφειού και του Πηνειού ξέπλυναν την κόπρο του Αυγεία. Μόνο έτσι άλλωστε θα μπορούσε κανείς να παρουσιάσει την απάντηση της Κατερίνας Παναγοπούλου, της άμισθης συμβούλου του πρωθυπουργού, η οποία τις τελευταίες βρέθηκε στο μάτι του κυκλώνα με αφορμή την γνωστή πια ιστορία με το κότερο. Διαβάζοντας την ανακοίνωσή της, αντιλαμβάνεσαι αμέσως ότι πρόκειται για μία γυναίκα η οποία σε ολόκληρη την ζωή της προέτασσε το κοινό καλό και το εθνικό συμφέρον. Ναι, είναι αλήθεια ότι δεν της έλειψαν ποτέ τα χρήματα. Ίσως γι’ αυτό ποτέ δεν τα διεκδίκησε σε όλες αυτές τις επιφανείς θέσεις στις οποίες βρέθηκε και τα υψηλά καθήκοντα τα οποία αναλάμβανε και εκτελούσε με υποδειγματική υπευθυνότητα και ζήλο, χωρίς ωστόσο να φαίνεται. Αυτό πια είναι σπανιότερο και από την φιλαργυρία -για να μην πω καμιά πιο βαριά κουβέντα- πολλών κατά τα άλλα εξεχουσών προσωπικοτήτων της χώρας μας. Μόλις πρόσφατα, αφού πρώτα την διέσυραν δημόσια μέχρι και οι τελευταίοι των τελευταίων, αναγκάστηκε να προσκομίσει και τεκμήρια της διαδρομής της, αφού όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, “στους πονηρούς καιρούς που διανύουμε, «ότι είναι, πρέπει και να φαίνεται.” Ορθώς λέγει, καθώς άλλοι συνηθίζουν να φαίνονται χωρίς να είναι, και άλλοι να είναι χωρίς να φαίνονται. Άλλοι επικαλούνται την πατρίδα και τον υποτιθέμενο πατριωτισμό τους κάθε ημέρα, και άλλοι τον κρύβουν βαθιά μέσα τους, σαν μια σημαία που τη φυλάνε και δεν την κρεμάνε στο μπαλκόνι, επειδή συμβολίζει τα βαθύτερα πιστεύω τους. Είναι ζήτημα επιλογής αλλά σε ένα δεύτερο επίπεδο, και αισθητικής. Γιατί τελικά, όσο κι αν αυτό κακοφαίνεται σε μερικούς, δεν είμαστε όλοι ίδιοι. Και ο καθένας από εμάς έχει πίσω μία διαδρομή και κρίνεται καθημερινά γι’ αυτήν. Δεν θα μπορούσε να ισχύει κάτι διαφορετικό για την κα Παναγοπούλου.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
