Του Γιώργου Ευθυμίου, Εκπ/κού.

Πριν λίγες μέρες έλαβε χώρα απανταχού της γης η προβολή από τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης του Σεβασμού των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Όταν βέβαια τ’ ακούσαμε οι περισσότεροι μελαγχολήσαμε. Γιατί το θεωρήσαμε ειρωνεία πρώτου μεγέθους, μια και πρώτου μεγέθους είναι και η περιφρόνηση των λαών από εκείνους, στους οποίους έχει ανατεθεί από το Σύνταγμά τους η προστασία τους.

Ποια όμως προστασία τους γίνεται, όταν αυτά καταπατούνται ανά την οικουμένη, πρωτίστως μάλιστα και κυρίως από τους ιθύνοντες τους λαούς και ποιες αποδείξεις χρειάζονται για το ότι οι αυτοαποκαλούμενοι προστάτες και σωτήρες των λαών, δεν έχουν κανένα ηθικό φραγμό να τους αιματοκυλίουν, όπως το βλέπουμε απανταχού της γης, που δεν τους προστατεύουν από την ανεργία και την πείνα ακόμη και από την αγραμματοσύνη, με σκοπό να μπορούν να τους μεταχειρίζονται εύκολα και να πετυχαίνουν τους σκοπούς τους;
Τα χρόνια ιδιαίτερα τούτα, που τα βιώνουμε όλοι οι λαοί με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο λόγω της συγκυρίας των θλιβερών δοκιμασιών από της πλευράς της υγείας και της οικονομίας (Πανδημία, θάνατοι, οικονομική ανέχεια, βία, εγκληματικότητα, γυναικοκτονίες), δυστυχώς η στέρηση εκ μέρους κάποιων ιθυνόντων και των υποτυπωδών ακόμη δικαιωμάτων των λαών, είναι πιο έντονη και πιο απελπιστική, γιατί κάποιοι αναγκάζονται να χάσουν, είτε διωκόμενοι, είτε από απελπισία τους, και την Πατρίδα τους ακόμη και τους γονείς τους, τους φίλους τους και τους συγγενείς τους και να περιπλανώνται στις αφιλόξενες χώρες άλλων λαών ή και να πνίγονται στις θάλασσες από τους αδίστακτους, τους καιροσκόπους και απάνθρωπους εκμεταλλευτές τους.

Συνεπώς δεν αρκούν μόνο τα Συντάγματα και οι Διακηρύξεις για την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Αντίθετα επιβάλλεται να παρέχεται στον κάθε άνθρωπο η δυνατότητα να ζει με αξιοπρέπεια και μέσα σ’ ένα πολιτισμένο περιβάλλον, ανθρώπινο, αξιοπρεπές και ευχάριστο με το να του εξασφαλίζεται μια σωστή παιδεία, η δημόσια περίθαλψη, ο αλληλοσεβασμός…….

Γι’ αυτό η προστασία των δικαιωμάτων των ανθρώπων πρέπει να αποτελεί κοινό ιδανικό όλων των λαών και όλων των εθνών, που έχουν ιερό χρέος πρώτα να γαλουχηθούν με αυτές τις υπέρτατες αξίες για μια ζωή με τη λελογισμένη ελευθερία, ώστε να ζήσουν αρμονικά και ειρηνικά διεκδικώντας όλα τα δικαιώματά τους και εκπληρώνοντας όλες τις υποχρεώσεις τους, που κατοχυρώνονται και διασφαλίζονται με τα Συντάγματα και τις Διακηρύξεις.

Σε καμιά περίπτωση, ας το καταλάβουμε, δε διασφαλίζονται οι υπέρτατες αυτές αξίες, όταν κάποιοι ταυτίζουν την πρόοδό τους με το κυνήγι του κέρδους και την υποταγή της πολιτικής εξουσίας στις ανάγκες της οικονομικής ολιγαρχίας, που δυστυχώς μεγενθύνει την κοινωνική αδικία και οδηγεί την ανθρωπότητα σε ολισθηρά μονοπάτια για την υποδούλωση των ασθενέστερων τάξεων κι ακόμη και λαών ολόκληρων, όταν κάποιοι πλανητάρχες τους θεωρούν δεύτερης και τρίτης κατηγορίας κι επομένως δεν έχουν κανέναν ηθικό φραγμό και να τους συντρίψουν ακόμη με τα πανίσχυρα πολεμικά μέσα , που διαθέτουν, πράγμα που άλλωστε έχει γίνει και γίνεται και σήμερα και θα γίνει και αύριο, για να διαιωνισθούν τα σκλαβοπάζαρά τους…..

Μετά απ’ αυτές τις σκέψεις, που πιστεύω κάνει ο καθένας μας, ερεθιζόμενος από την εορτή της Προστασίας των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεν μας μένει παρά να απαιτήσουν οι λαοί, μ’ όποιον τρόπο μπορούν, από τους ιθύνοντές τους να σεβαστούν τις πανανθρώπινες αξίες της Δημοκρατίας και της Ελευθερίας, της Ισότητας και της Δικαιοσύνης, της Αξιοπρέπειας και του Σεβασμού προς τους άλλους, ανεξάρτητα χρώματος, φυλής και ιδεολογίας, περνώντας βαθειά στην καρδιά και στην ψυχή τους το πανανθρώπινο ρητό του Καζαντζάκη:
«Αγάπα τον Άνθρωπο, γιατί είσαι εσύ».