Γράφει η Αστάθεια
Δύο μήνες πριν το γιορταστικό δωδεκαήμερο, οι μικροί μαθητές πήγαν στην δασκάλα τους, την κυρία Φιλομήλα με το αίτημα να διοργανώσουν αυτοί τις εκδηλώσεις- όχι μόνο του σχολείου αλλά και του χωριού.
Η Φιλομήλα, η σύζυγος του Σταθμάρχη, ένιωσε περήφανη για τους μαθητές της και είδε ότι η προσπάθεια της, με την άτυπη δανειστική βιβλιοθήκη στην αίθουσα αναμονής του σταθμού, άρχισε να αποδίδει καρπούς.
Τα παιδιά είχαν προχειρογράψει ένα υπόμνημα προς τις αρχές του τόπου- που η Βασιλίνα είχε προσφερθεί να δακτυλογραφήσει στην γραφομηχανή της μητέρας της Διδούς- απλά θα ήθελαν την εποπτεία της δασκάλας τους πριν την τελική υποβολή. Ανέφεραν ότι είχαν σε –δήθεν τυχαίες- συζητήσεις εκμαιεύσει τις επιθυμίες των συγχωριανών τους και είχαν σταθμίσει τις –τυχόν- οικονομικές συνέπειες στις εμπορικές δραστηριότητες τους.
Οι θέσεις τους ήταν απλές, με την ιδιότυπη σοφία της παιδικής φαντασίας.
– Όχι στις αλόγιστες σπατάλες… χρήματος και ενέργειας- στην κακογουστιά των πλαστικών παιχνιδιών και στολιδιών- στην εμπορική επέλαση του Santa Claus- στο κόψιμο των κυπαρισσιών του χωριού και στα κομμένα έλατα, που θα έφερνε ο «έμπορος» της πόλης- στην άνοστη γαλοπούλα.
Υπήρχαν όμως και πολλά θετικά.
– Ναι στα φυσικά στολίδια- στα δώρα και τα καλόγουστα παιχνίδια- στον Αη- Βασίλη… της Πρωτοχρονιάς- στα κάλαντα- στην κοτόσουπα με αυγολέμονο- στα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες- στους καλικάντζαρους… να τρώνε την κουραμπιεδόσκονη! και
– Ναι στον συλλογικό εορτασμό και την αλληλεγγύη!
Οπότε, με τη σύμφωνη γνώμη της δασκάλας τους ξεκίνησαν τις προετοιμασίες. Αρχικά επισκέφτηκαν τον Δήμαρχο, που μειδίασε στην εμφάνιση της «επιτροπής εορτασμού», αλλά άκουσε τα αιτήματα τους και σκέφτηκε ότι θα μείνουν χρήματα να γεμίσουν τις τσέπες τους οι «ημέτεροι» όμως τα παιδιά έθεσαν τον όρο: Τα χρήματα που θα εξοικονομούνταν θα έπρεπε να διατεθούν στους συγχωριανούς με δυσκολίες. Είχαν παρατηρήσει ότι η μεσήλιξ Ορσαλία, στο λόφο με τα πουρνάρια, που τους χάριζε εικονογραφημένες χειρόγραφες ιστορίες δεν είχε ηλεκτρικό ούτε θέρμανση. Ο κύριος Βικέντιος, ο ζακυνθινός αγιογράφος που διακοσμούσε τον νέο ναό φιλοξενούνταν σε ανήλιαγο αποθηκάκι και έτρωγε ψωμί με κρεμμύδι εκτός κι αν τον φίλευαν κανά πιάτο ζεστό φαγητό. Η χήρα Πανωραία με τα 5 μικρά δεν είχε ούτε μια κότα στην αυλή να ταΐσει τα παιδιά της. Ο Αμβρόσιος ο ψαράς είχε γεράσει πια και ζούσε μόνος του σε μια καλύβα στις εκβολές του ποταμού. Και πολλοί άλλοι….
Ο Δήμαρχος ντράπηκε, που αγνοούσε τα προβλήματα των χωριανών και παρακάλεσε τα δραστήρια παιδιά να τα καταγράψουν και θα φρόντιζε γι αυτούς.
Μετά επισκέφθηκαν τον Δασάρχη, που πρόσφατα είχε έρθει από την Αρκαδία, ο οποίος καταχάρηκε με τις απόψεις τους. Θα φρόντιζε ο ίδιος να επιλεγούν κλαριά, που θα μοιράζονταν σε κάθε σπίτι να στολιστούν αντί για κομμένα δέντρα.
Στο Σταθμαρχείο, η Φιλομήλα έστελνε τηλεγραφήματα στους περιοδεύοντες εμπόρους με τα χρειαζούμενα για το λιτό εορτασμό.
Έτσι ενημερώθηκε ο πλανόδιος φωτογράφος, που κάθε χρόνο ερχόταν ντυμένος Σάντα, να φωτογραφηθεί με τα παιδιά, ότι μπορούσε να έρθει για φωτογραφίες αλλά χωρίς στολές και xoxoxo.
Ο Πολύβιος, ο πραγματευτής να έφερνε πολλά κεριά, που θα άναβαν κάθε βράδυ σε φαναράκια στα κλαριά των δέντρων στο πλάτωμα και όχι πλαστικά στολίδια και παιχνίδια.
Δόθηκε παραγγελία στον επιπλοποιό να κατασκευάσει ξύλινα στολίδια αλλά και τα παιχνίδια των παιδιών.
Όλο το χωριό είχε ενωθεί και προετοιμάζονταν για την δική τους αλλιώτικη γιορτή και οργάνωσαν ομάδες για το γεύμα ώστε να μην είναι κανείς μόνος.
Το απόγευμα θα προσφέρονταν τηγανίτες και γλυκά στο Καφενείο και μετά θα γινόταν κινηματογραφική προβολή…
Το πρωί της παραμονής, όταν τα παιδιά έλεγαν τα κάλαντα, με το πρωινό τρένο, έφτασε ένας στιβαρός γέροντας με άσπρα κατσαρά μαλλιά και πλούσια γενειάδα…
Η συνέχεια την Πρωτοχρονιά.
