Μαριλένα Καββαδά: «Το φεστιβάλ δίνει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο»

Συνέντευξη στις: Γεωργία Λαμπαούνα, Ειρήνη Ζέζα & Μαρισόφη Καλομοίρη

Πότε αρχίσατε να γράφετε βιβλία και τι σας ώθησε στο παιδικό βιβλίο;

Νομίζω ότι έγραφα πάντα. Από τότε που έμαθα να χρησιμοποιώ το χαρτί και το μολύβι άρχισα να γράφω ιστορίες. Προφανώς οι ιστορίες γυρνούσαν στο μυαλό μου πριν καν τις γράψω. Νομίζω ότι ήταν μια μαγική συνάντηση από τότε που διάβαζα βιβλία δίπλα στην μαμά μου και την γιαγιά  μου, η αγάπη για το βιβλίο. Τώρα ειδικά για τα παιδιά δεν ξέρω, δεν έχω την αίσθηση ότι γράφω απαραίτητα για τα παιδιά. Νομίζω ότι τα παραμύθια αγγίζουν και τις καρδιές των μεγάλων. Απλά τα παιδιά ακόμα είναι πιο ανοιχτά και τα απολαμβάνουν λίγο περισσότερο. Αγαπώ τα παιδιά. Είμαι νηπιαγωγός και σίγουρα οι πρώτες ιστορίες γεννήθηκαν έτσι όπως τις βλέπουμε πια στα βιβλία, μέσα στις τάξεις που δούλευα σαν αναγκαιότητα να μοιραστώ κάτι ξεχωριστό με τους μαθητές και τις μαθήτριές μου.

Στις επισκέψεις σας στα σχολεία σίγουρα τα παιδιά παίρνουν πολλά πράγματα. Εσείς τι πιστεύετε ότι αποκομίζετε από αυτά;

Νομίζω ότι είναι μια μαγική στιγμή, η κάθε στιγμή που περνάω όχι μόνο σαν συγγραφέας αλλά και σα νηπιαγωγός σε ένα οποιοδήποτε σχολείο. Τα παιδιά σου θυμίζουν πόσο υπέροχο πράγμα είναι η αγάπη, το μοίρασμα, η φιλία, το παιχνίδι. Φεύγω πάρα πολύ κερδισμένη με την καρδιά μου γεμάτη. Αυτό είναι το σημαντικότερο. Ελπίζω να γεμίζω και τις δικές τους καρδιές με συναισθήματα, σκέψεις και ιδέες.

Μπορείτε να μας πείτε λίγα λόγια για το σεμινάριο που κάνατε την Κυριακή;

Το σεμινάριο ήταν μία συγκινητική στιγμή, γιατί είδα μια υπέροχη ομάδα εκπαιδευτικών, αντρών και γυναικών, που ήρθαν με το ίδιο κέφι να τρυπώσουν στις σελίδες του παραμυθιού και να ανακαλύψουν με τρόπους ώστε να μην στεκόμαστε σε αυτά που γράφει ένα παραμύθι, αλλά να ανοίξουμε μονοπάτια στα παιδιά πίσω από τις γραμμές, πίσω από τις εικόνες. Να δημιουργήσουν περισσότερες ιστορίες, να τις ζωντανέψουν και με αυτό τον τρόπο να εκφράσουν τα δικά τους συναισθήματα, τις δικές τους ιδέες, τους δικούς τους προβληματισμούς, τις δικές τους ανάγκες. Ελπίζω να τα καταφέραμε και να γύρισαν όλοι κερδισμένοι στις τάξεις τους. Εγώ σίγουρα θα γυρίσω κερδισμένη στην δική μου.

Πώς σας φαίνεται το Φεστιβάλ μας μέχρι στιγμής;

Είναι κάτι πάρα πολύ συγκινητικό. Είχα ακούσει πάρα πολλά. Πάρα πολλές εμπειρίες και εντυπώσεις από αυτό το υπέροχο Φεστιβάλ, αλλά δεν περίμενα ότι και στην τελετή έναρξης  και στις δράσεις και σε όλα αυτό που βλέπω να εκτυλίσσονται στην πόλη, ότι θα ερχόντουσαν δάκρυα στα μάτια, δάκρυα συγκίνησης. Και αυτά τα δάκρυα έρχονται όταν νιώθεις ότι υπάρχει τέτοιος παλμός, τέτοια αγάπη, τέτοιο πάθος και πόθος για να δημιουργήσουν τα παιδιά, οι έφηβοι, οι νέοι με οποιαδήποτε μορφή τέχνης, πόσο μάλλον της τέχνης του κινηματογράφου. Είναι συγκινητικό. Νιώθεις ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο γεμάτο δημιουργία, ανθρώπους σκεπτόμενους, ανθρώπους με κριτική σκέψη ουσιαστική. Με ανθρώπους που θα δημιουργήσουν έναν καλύτερο κόσμο.