ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Το “κεραμίδι” που έγινε κατάρα και τάφος…
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Μετά την απόφαση- σοκ του Αρείου Πάγου, με την οποία 700.000 δανειολήπτες βρίσκονται υπό τη δαμόκλειο σπάθη των πλειστηριασμών και γίνονται πλέον βορά για τα funds, η προστασία της πρώτης κατοικίας πάει περίπατο! Τρέμει η καρδούλα των ανθρώπων του μεροκάματου που με κόπους μιας ζωής κατάφεραν να βάλουν ένα “κεραμίδι” πάνω από το κεφάλι τους καταφεύγοντας αναγκαστικά σε μια δανειοδότηση από την τράπεζα υποθηκεύοντας αναγκαστικά το σπιτάκι τους και στην πορεία με τις απανωτές κρίσεις και την ανεργία μετά το 2010, από νοικοκυραίοι γίνανε νεόπτωχοι και με την ρετσινιά του “κακοπληρωτή”!
«Κακοπληρωτής” από ανάγκη γιατί δεν είχε, όχι γιατί δεν ήθελε να είναι συνεπείς σε μια υποχρέωση για την οποία δεν υποθήκευσε μόνο το σπίτι του, υποθήκευσε όλη του τη ζωή και συχνά το μέλλον των παιδιών του!
Κι εκεί που παλιότερα είχε την αγωνία του και έκανε τον αγώνα του να ξεπληρώσει την τράπεζα, εμφανίστηκαν τα μαύρα “κοράκια” που αγόρασαν μπιρ παρά το δάνειο του και βρέθηκε εν μια νυκτί να χρωστάει στο… Λουξεμβούργο σε μια αθέατη και άγνωστη εταιρία κι αρχίσαν μέρα- νύχτα να τον βομβαρδίζουν οι εισπρακτικές με τηλέφωνα και εκβιαστικές τακτικές ότι πρέπει να πληρώσει γιατί τα funds θα βγάλουν στο σφυρί το σπίτι του!
Και κάπως έτσι η μεγαλύτερη ευχή του Έλληνα που μεταφέρεται από τους γονείς στα παιδιά, να αποκτήσει ένα σπιτάκι να στεγάσει την οικογένειά του, έγινε κατάρα και το κεραμίδι, βαρίδι! Πεποιθήσεις μια ολόκληρής γενιάς, μπολιασμένες στη ψυχοσύνθεση του Έλληνα και τις κοινωνικοοικονομικές συνθήκες δεκαετιών, άρχισαν να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι καταρχήν στα πρώτα πέντε χρόνια της οικονομικής κρίσης και τώρα εντελώς!
Και πλέον ο Έλληνας δανειολήπτης που βιώνει στο πετσί του όλην αυτήν την τρέλα και το κυνηγητό και το φόβο, έμαθε και… ξένες λέξεις, έμαθε τι σημαίνουν τα funds και οι servicers και οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές και τι ακριβώς σημαίνει για εκείνον η ασύλληπτη απόφαση του Άρειου Πάγου.
Καταλαβαίνει απολύτως τι σημαίνει να νομιμοποιούνται οι servicers να γίνονται διάδικοι και να βγάζουν σε πλειστηριασμό σπίτια που αποτελούν πρώτη κατοικία προβαίνοντας σε πράξεις εκτέλεσης ως δικαιούχοι διάδικοι για λογαριασμό των funds για τον καθένα που έχει ένα τέτοιο “κόκκινο” δάνειο. Το δικό του και το δικό μας! Και για τον Έλληνα, το να του πάρουν το σπίτι και ακόμα χειρότερα με την ρετσινιά του “κακοπληρωτή”, είναι και θέμα τιμής, είναι σαν να του κλέβουν το όνειρο μιας ζωής!
Και δανείζονται και μεταφέρω αυτούσια τα λόγια ψυχής της φίλης μου Ντίνας Δασκαλοπούλου δημοσιογράφου της Εφσυν που μέσα σε λίγες λέξεις συμπυκνώνει αυτό το όνειρο γράφοντας: “Αυτά που θα βγούνε στο σφυρί δεν είναι απλώς ντουβάρια. Είναι τα όνειρα της γιαγιάς σου που μάζευε φραγκακι φραγκακι τις δραχμές, τα ξενύχτια του παππού σου, είναι η μάνα σου που χαλαλισε κάθε της ταξίδι για να είσαι ασφαλής, είναι ο πατέρας σου που δεν πήρε ανάσα για να έχεις εσυ ένα σπιτικό, είμαστε εσύ κι εγώ που όλο σώζουμε τις τράπεζες κι όλο γινόμαστε κομμάτια.
Είναι τα παιδιά μας που δεν θα μας αφήσουν τίποτα να τους παραδώσουμε. Τα σπίτια δεν είναι μόνο σπίτια- είναι καημοί, αναμνήσεις, γέλια. Είναι οχυρά αξιοπρέπειας κι ελευθερίας. Κι αυτό ακριβώς βομβαρδίζουν τα νεοφιλελεύθερα κοράκια.”
Αυτό το άτιμο το “κεραμίδι”, στην Ελλάδα έγινε κατάρα και στην Τουρκία… τάφος! Άλλα “κοράκια” εκεί, άλλα εδώ! Και τέτοιες στιγμές που οι χαμένες ψυχές ζητούν δικαίωση, δεν προσπαθώ να κάνω καμία σύγκριση γιατί εκεί τα συντρίμμια κρύβουν θάνατο και σπαραγμό και δεν ξέρω αν ποτέ θα λογοδοτήσει κανείς γι αυτήν την συμφορά παρά τις συλλήψεις δεκάδων κατασκευαστών για τις χάρτινες πολυκατοικίες. Μας ζώνουν τελευταία οι τραγωδίες που κάνουν κομμάτια την ψυχή μας και πόσα πια να αντέξουμε. Όμως …
“Στων φρουρών το πείσμα
Θα σταθούμε ορθοί
Στις καρδιές ατσάλι
Φλόγα στην ψυχή..”
Μίκης Θεοδωράκης
