ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ: Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος σκέψης και περισυλλογής…
Γράφει η Ελένη Παπαδοπούλου
Ο εφιάλτης των πυρκαγιών επέστρεψε, νωρίς- νωρίς φέτος, με την πρώτη μεγάλη φωτιά στον Υμηττό που στο πέρασμα της συνεχίζει να αφήνει πίσω της εικόνες καταστροφής και απόγνωσης, παραμονή μάλιστα της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος! Τι τραγική ειρωνεία! Με την πλάτη ξανά στον τοίχο, στο ίδιο έργο θεατές! Τι μηνύματα εορτασμού της Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος να στείλεις; Κι εμείς εδώ στην Ηλεία που έχουμε βιώσει στο πετσί μας τουλάχιστον δύο μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές που αφάνισαν τον νομό, το μόνο που ευχόμαστε σήμερα, είναι αυτή να είναι η πρώτη και τελευταία φωτιά το φετινό καλοκαίρι!
Γιατί, ναι, είναι αλήθεια, τρέμει το φυλλοκάρδι μας! Όσο και να δηλώνουν οι εμπλεκόμενοι φορείς ότι έχει γίνει μια σημαντική δουλειά στην Ηλεία στο επίπεδο της πρόληψης καθώς και της συνεργασίας όλων των συναρμόδιων υπηρεσιών- γιατί πάντα το “κόκκινο” σημείο ήταν η έλλειψη συντονισμού- οι “απρόβλεπτοι” παράγοντες δεν μας επιτρέπουν να εφησυχάζουμε. Ειδικά όταν ο χάρτης πρόβλεψης πυρκαγιάς που είχε καταγράψει για το διήμερο το πυκνό δίκτυο σταθμών που λειτουργεί η μονάδα ΜΕΤΕΟ του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών, εμφανίζει την Ηλεία στο “κόκκινο”! Γιατί η περιεχόμενη υγρασία της νεκρής λεπτής δασικής καύσιμης ύλης είναι μικρότερη του 10%, τιμή η οποία θεωρείται κατώφλι για γρήγορα εξαπλούμενες και έντονες δασικές πυρκαγιές!
Αυτή ήταν άλλωστε σύμφωνα με τους ειδικούς και μια από ις βασικές αιτίες εξάπλωσης των περσινών καταστροφικών πυρκαγιών στην Ηλεία. Ας μην ξεχνάμε τι είχε πει πέρυσι ο Καθηγητής Θύμιος Λέκκας αναφερόμενος στ αίτια των μεγάλων πυρκαγιών σε Ηλεία, Εύβοια και Αττική: “Σε κάθε μεγάλη πυρκαγιά των τελευταίων τριών ημερών τα κύρια αίτια ήταν οι μεγάλες θερμοκρασίες και η έλλειψη υγρασίας. Επομένως, η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι σαν «πυριτιδαποθήκη», έτοιμη για ανάφλεξη. Ο καύσωνας δημιούργησε την καύσιμη ύλη, καθώς δεν υπήρχε καθόλου υγρασία. Συνεπώς, είπε, τα φυτά ήταν έτοιμα για ανάφλεξη.”
Όχι, δεν θέλουμε να το παίξουμε μάντεις κακών, δεν μπαίνουμε σε ρόλους Κασσάνδρας, το θέμα είναι να είμαστε σε διαρκή ετοιμότητα, ψύχραιμοι και προετοιμασμένοι για όλα. Γιατι αν υπολογίσει κανείς ότι η αποκατάσταση απο μια πυρκαγιά θέλει σύμφωνα με τους ειδικούς ένα διάστημα 10 περίπου χρόνων και η Ηλεία από το 2007 μέχρι σήμερα έχει δύο φορές καεί και μάλιστα την δεύτερη εκεί που πήγε να βρει το βηματισμό της, είμαστε ακόμα στην… εκκινησης της δεύτερης φάσης αποκατάστασης! Δεν μας παίρνει λοιπόν για άλλα λάθη και άλλες καταστροφές, ειδικά σε έναν νομό που δεν είχε ποτέ την κυβερνητική εύνοια σε όλα τα επίπεδα και δεν υπάρχει λόγος να αρχίσουμε να απαριθμούμε τα κακώς κείμενα!
Ημέρα σκέψης και προβληματισμού και όχι εορτασμού λοιπόν η σημερινή επέτειος. Μία μέρα που η λέξη περιβάλλον που περιέχεται στην πρόταση, τείνει να φθίνει ολοένα και περισσότερο. Με το σύνθημα της φετινής Παγκόσμιας Ημέρας Περιβάλλοντος “Only one Earth”, δηλαδή έχουμε μια μόνο Γη και χρέος μας είναι να την προστατέψουμε γιατί δεν έχουμε πολύ χρόνο, ο ΟΗΕ καλεί για συλλογική δράση σε παγκόσμια κλίμακα την προστασία και την αποκατάσταση του πλανήτη μας. Κι αν θέλουμε- επιτρέψτε μου το ατόπημα- να γίνουμε πιο τοπικιστές, έχουμε μια μόνο Ηλεία που οδηγείται με μαθηματική ακρίβεια στην ερημοποίηση και πρέπει όλοι μας, συλλογικά να δράσουμε για να διατηρήσουμε ότι μας έχει απομείνει.
Τα δάση μας, τις ακτές μας, τα ποτάμια μας, τον μόχθο των ανθρώπων που δουλεύουν τούτη τη γη. Και δεν γίνεται κάθε τόσο, εκεί που πάμε να πάρουμε μια ανάσα, να ξεκινάμε ξανά από την αρχή! Ας βάλουμε λοιπόν όλοι ένα χεράκι, πέρα από την πρόληψη και τα έργα των αρμόδιων φορέων. Μικρότερη ρύπανση, λιγότερα απόβλητα, καθαρισμοί των ακαθάριστων οικοπέδων που αντιστοιχούν στον καθένα μας για να έχουμε λιγότερη εύφλεκτη ύλη, όχι σκουπίδια στα δάση και τις παραλίες, άλλος τρόπος ζωής που να είναι πιο φιλικός στο περιβάλλον.
Η λύση είναι να μεταμορφώσουμε τις οικονομίες και τις κοινωνίες μας για να τις κάνουμε πιο συμμετοχικές, πιο δίκαιες και πιο συνδεδεμένες με τη φύση. Και αυτό το μπορούμε, να μην είμαστε μόνο με το δάχτυλο υψωμένο ως κατήγοροι. Πρωτίστως, είμαστε όλοι κατηγορούμενοι και καλό είναι κάπου -κάπου να απολογούμαστε κιόλας κι ο καθένας από μας να κάνει την αυτοκριτική του. Μόνο έτσι πάνε μπροστά οι κοινωνίες. Καλή η κριτική, ακόμα καλύτερη η αυτοκριτική…
