Ημερολόγιο 2021: Κάηκαν και οι λέξεις…

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”142427″ img_size=”full”][vc_column_text]

Η φωτογραφία από τα καμένα της Ηλείας είναι από την Γωγώ Γαλανοπούλου και το Garnetdevoyage,gr

[/vc_column_text][vc_column_text]14 χρόνια μετά, ίδιες μέρες πάνω κάτω, λίγο μετά το Δεκαπενταύγουστο το 2007, λίγο πριν  το 2021,  η Ηλεία βιώνει τον ίδιο εφιάλτη! Όλα στάχτη! Αποκαίδια κι απελπισία! Και κοινωνική αγανάκτηση περίσσια! Με μια διαφορά, δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές τούτη τη φορά, γιατί ο θάνατος είναι κάτι οριστικό, δεν ανακαλείται! Όμως ακόμα κι αυτό, την ιερότητα της ζωής, μέσα σε τούτη την απέραντη τραγωδία της φωτιάς, είναι ανήθικο και απάνθρωπο  να το «πουλάς» επικοινωνιακά ως… επίτευγμα τη στιγμή που ο άλλος έχασε το σπίτι του, το βιός του, τις ελιές και τα ζώα του και να του το πετάς στα μούτρα για να του πεις ότι τα… τούβλα ξαναχτίζονται, οι ελιές ξαναφυτεύονται και τα κοτέτσια ξαναστήνονται, για να ισχυριστείς ότι… όλα καλά τα έκανες!

Τίποτα δεν έκανες καλάκ. Πρωθυπουργέ μου! Ως αντιπυρική προστασία και πυρόσβεση χρησιμοποιήθηκε  η… εκκένωση ακόμα κι εκεί όπου υπήρχε υποψία πυρκαγιάς. που δεν λέω ότι κακώς γινόταν, γιατί η φωτιά έτρεχε με την ταχύτητα του φωτός, ήταν ανελέητη κι αχόρταγη, ότι βρισκόταν στο πέρασμά της το κατάπινε! Όμως θεωρώ ότι κατά τύχη δεν θρηνήσαμε θύματα από τον πανικόβλητο πληθυσμό και κυρίως τους γέροντες και τα γυναικόπαιδα που τους φόρτωναν όπως – όπως για να απομακρυνθούν, να πάνε πού, κανέναν δεν ένοιαζε! Χιλιάδες άνθρωποι εγκαταλείψανε τα σπίτια τους, καραβάνια… προσφύγων θύμιζαν εικόνες της Σμύρνης να καίγεται, με προορισμό το πουθενά! Κι άλλοι τόσοι χιλιάδες αρνήθηκαν πεισματικά να φύγουν και έμειναν πίσω να προστατέψουν το βιός τους με όποιο τρόπο μπορούσαν! Με λάστιχα, με βαρέλια γεμάτα νερό, με κλαριά, επιστρατεύοντας ότι όχημα είχε ο καθένας, με πραγματική αυτοθυσία τις περισσότερες φορές ολομόναχοι κι απελπισμένοι, ακόμα ηχούν στα αυτιά μου οι φωνές του; που σου ραγίζουν την καρδιά  «καιγόμαστε, στείλτε βοήθεια»!!!

Οι πραγματικοί ήρωες τούτης της ιδιόμορφης λαίλαπας, ήταν οι κάτοικοι, απλοί άνθρωποι,  εθελοντές και μέλη εθελοντικών ομάδων!. Για το δικό μου το σπίτι και το σπίτι του γείτονά μου! Γιατί κι οι πυροσβέστες παρέδωσαν, σε πόσα μέτωπα να κινηθούν πέντε μέρες και πέντε νύχτες; Στη μάχη «επιστρατεύτηκαν» και όσα οχήματα και μηχανήματα είχαν οι δήμοι και η Περιφέρεια, αλλά και ιδιώτες με μηχανήματα, υδροφόρες κι ότι μπορείς να φανταστείς! Πόλεμος κανονικός! Δέκα μέτωπα… μισό πυροσβεστικό αεροπλάνο, τόση ήταν η αναλογία και τα περισσότερα σαράβαλα! Γεμίζανε τον κουβά στη Σπιάντζα και μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό τους,  είχε χυθεί το μισό στον αέρα! Και μόνο όταν είδανε ότι η φωτιά πάει να μπει στην Ολυμπία, ήρθανε Πρωθυπουργοί,  υπουργοί, παρα υπουργοί και εναέρια μια ντουζίνα κι αφού είχανε κατακαεί ο Πλάτανος, το Πελόπιο και η Καυκανιά, γιατί τέτοια παγκόσμια ξεφτίλα δεύτερη φορά δεν υπήρχε περίπτωση να αφήσουν να συμβεί και μέσα σε μια ώρα είχανε κινητοποιηθεί και οι… πέτρες του Μαξίμου! Για την υστεροφημία τους!

Αλλά η φωτιά δεν γνωρίζει «σύμβολα»! Φρέναρε στην Ολυμπία και… έσκασε παραπέρα και συνέχισε να κατακαίει τα πάντα σαν μαινόμενο θεριό! Καλιφόρνια! Και μετά τα εναέρια… χάθηκαν τις επόμενες μέρες, ένα εδώ, ένα εκεί κατόπιν εορτής! Στο πέρασμα της φωτιάς αφανίστηκαν δάση, λιοστάσια, αμπέλια, ότι ήταν πράσινο έγινε κατάμαυρο! Και παντού βασιλεύει η απελπισία κι άντε να βρεις ξανά την ελπίδα μέσα στις στάχτες! Και μην πετάς στον άλλο κατάμουτρα ότι τα σπίτια ξαναχτίζονται και οι ελιές ξαναφυτεύονται! Γιατί τα σπίτια δεν είναι απλώς ντουβάρια, έχουν ψυχή, έχουν μνήμες, έχουν κόπους και όνειρα μιας ζωής, έχουν έχουν στιγμές, ευτυχισμένες, χαρούμενες, λυπητερές, οδυνηρές, γάμους, βαφίτσεις, κηδείες! Κρύβουν κόπους χρόνων από ροζιασμένα χέρια, κρύβουν το κομπόδεμα μιας ζωής ή δάνεια που δεν πληρώθηκαν ακόμα!

Και για να πρασινίσει η γη και να γίνει η ελίτσα ελιά και το αμπέλι να βγάλει κρασί για το βαγένι,  θέλει τουλάχιστον εφτά χρόνια, που σημαίνει ότι ακόμα κι αν φυτευτούν ξανά μέσα στις στάχτες δεν θα υπάρχει λαδάκι για το καντήλι στα καμένα και κρασί στο ποτήρι μέχρι το 2030! Και το δάσος για να γίνει πάλι δάσος θα περάσουν χρόνια πολλά και το έργο της αναδάσωσης το έχουμε δει ξανά! Όσα εκατομμύρια δέντρα και να φυτέψουν, η φύση θα αναγεννηθεί μόνη της, αν την αφήσουν βέβαια! Κι όλα αυτά θέλουν χρόνια, πολλά χαμένα χρόνια για να επιστρέψει η ζωή στα καμένα… Η Ηλεία από το 2007 περιμένει ακόμα το Ειδικό σχέδιο ανασυγκρότησης κι ακόμα αναζητά τα ίχνη των χαμένων κονδυλίων του Ταμείου Μολυβιάτη! Τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι τώρα; Φωτιές και κορονοϊός,  ένα εκρηκτικό μείγμα εξόντωσης της Ηλείας!

Τρέμω στην ιδέα του χειμώνα που έρχεται… [/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]