Η νύχτα των παιδιών

Του Παντελή Μπουκάλα

Παγκόσμια Ημέρα των Δικαιωμάτων του Παιδιού η προχθεσινή, 20 Νοεμβρίου. Δηλαδή άλλη μια μέρα γεμάτη άγχος για τους λογογράφους των ηγετών του κόσμου, που πρέπει να στύψουν το κεφάλι τους για να καταφέρουν να στολίσουν τις αφόρητα υποκριτικές κοινοτοπίες που θα αραδιάσουν συντάσσοντας «μηνύματα» και «διαγγέλματα». Ο Παρθενώνας χρωματίστηκε γαλάζιος και οι γαλάζιοι κυβερνώντες βρήκαν έναν εξαιρετικό τρόπο να συγχρονιστούν ηθικοπνευματικά και να τιμήσουν την Ημέρα.

Με όσα ανακοίνωσαν για το προσφυγικό, που πλέον όλο και περισσότεροι το αποκαλούν –απολύτως αυθόρμητα και ουχί καθ’ υπαγόρευση– μεταναστευτικό, ή και λαθρομεταναστευτικό, έδειξαν ότι εννοούν τα παιδιά όχι ως πλάσματα ανώριμα που χρειάζονται προστασία, αλλά ως ανθρώπους με πλήρη δικαιώματα. Δηλαδή με όλα τα δικαιώματα των γονιών τους: Πρώτον, εγκλωβισμός τους σε κλειστά κέντρα, σε νησιά κατοικημένα αλλά και ακατοίκητα· έτσι τουλάχιστον φάνηκε στους χάρτες μακέτες που παρουσίασαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Στ. Πέτσας και ο υφυπουργός Αμυνας Αλκιβιάδης Στεφανής, οι αντιλήψεις του οποίου για το όλο πρόβλημα βελοπούλιζαν και πριν υφυπουργοποιηθεί. Δεύτερον, φαλκιδευμένη έως ανύπαρκτη δυνατότητα να μάθουν γράμματα, να ενταχθούν σε μια μικροκοινωνία ομηλίκων, να αγαπήσουν ενδεχομένως τα ελληνικά και την Ελλάδα, να τη θελήσουν σαν νέα πατρίδα τους. Και τρίτον, ταχύρρυθμη εξέταση του αιτήματός τους για παροχή ασύλου.