Επιστρέφει το «Αντάμωμα των Γενίτσαρων» στα Λεχαινά

Το Σάββατο στις 7.30 το βράδυ από τον Όμιλος Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων Λεχαινών με την συμμετοχή των γκοτσαριών Λεχαινών και Μυρσίνης

Για μια ακόμα χρονιά, το Σάββατο 25 Φεβρουαρίου στις 7.30 το βράδυ στην πλατεία Αγίου Δημητρίου στα Λεχαινά, θα πραγματοποιηθεί το ΑΝΤΑΜΩΜΑ ΤΩΝ ΓΕΝΙΤΣΑΡΩΝ. Πρόκειται για ένα δρώμενο εξαιρετικού λαογραφικού ενδιαφέροντος για όλη την Ελλάδα που προσπαθεί να κρατήσει ζωντανό ο Όμιλος Εθιμοτοπικών Εκδηλώσεων Λεχαινών, με την συμμετοχή των γκοτσαριών Λεχαινών και Μυρσίνης, με στόχο να συνεχιστεί η παράδοση .

Ο Γενιτσαρίστικος χορός είναι ένα από τα παλαιότερα έθιμα της Αποκριάς, στην περιοχήτ ων Λεχαινών, πραγματοποιείται εδώ και χρόνια και χορεύεται ασταμάτητα από τα μέσα της δεκαετίας του ΄70. Οι ρίζες τουφθάνουν στην αρχαιότητα, ως κατάλοιπο των Διονυσίων, αλλά αναβίωσε στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης. Χορευόταν από μια ομάδα κατοίκων του χωριού, που αποτελούσαντη Γκοτσαριά.

Τις ημέρες εκείνες οι γειτονιές των χωριών και η αγορά «γέμιζαν» από τις καραμούζες καιτο ρυθμικό χτύπο της ταβουλόβεργας. Οι μικροί ακολουθούσαν για να μαθαίνουν και οιμεγάλοι για να απολαύσουν το χορό.

Για το “παράβγαλμα” ή “για το κιλούμι” άλλωστε γίνονταν προπολεμικάσυναντήσεις στα Λεχαινά. Προηγουμένως οι ομάδες των Γενιτσαραίων γύριζαντα χωριά τις ημέρες της Αποκριάς χορεύοντας υπό τους ήχους των τωνγύφτικων ζουρνάδων και νταουλιών, μαζεύοντας σε ανταμοιβή χρήματα καιτρόφιμα.

Κάθε ομάδα (τσετιά) αποτελείται από 11 φουστανελλοφόρους χορευτές,οργανωμένους σε τριάδες ,στο κέντρο των οποίων δεσπόζει ο αρχηγός, οΓενίτσαρης και ο οποίος διευθύνει την παρέα. Kρατά στο χέρι του το κιλούμι, έναμέτριου πάχους κοντόξυλο που στο πάνω μέρος του έχει καρφωμένο ένα σίδεροσαν τσεκούρι τυλιγμένο με ένα μεταξωτό μαντήλι -κατάλοιπο της ρωμαιοκρατίαςστην Πελοπόννησο το οποίο είχε πάνω αίμα και ήταν απειλή για τους Τούρκουςπου διέκοπταν τον χορό της Γκοτσαρίας,

Αυτοί που τον περιστοιχίζουν ονομάζονται γκότσηδες. Ανάμεσά τους περιφέρονται και προκαλώντας τους χορευτές , οι μπούλες. Είναι άντρεςντυμένοι με στολή Αμαλίας κρατώντας πορτοκάλι με μοσχοκάρφια μέσα στοοποίο είχαν μηνύματα για την έκβαση του αγώνα . Την ομάδα ακολουθούν,προστατεύοντάς την ταυτόχρονα, ένας γέρος ντυμένος τσοπάνης με γκλίτσα καιμια γριά (μεταμφιεσμένος άντρας κι αυτός).που πετούσαν στάχτη ώστε να μηνγίνεται αντιληπτό η ανταλλαγή των μηνυμάτων.

Θεωρητικά το έθιμο αγκαλιάζεται (στην τουρκοκρατία) από το ότι ,ογενιτσαρίστικος χορός γινόταν ως πρόφαση-γλέντι γάμου από τους γέρους γιανα παντρέψουν τα παιδιά τους με απώτερο σκοπό την ανταλλαγή των νέων.

Ο Γενιτσαρίστικος χορός, αποτελεί ένα σύγχρονο, ζωντανό κοινωνικό και θρησκευτικό θεσμό που μιλάει στις καρδιές των κατοίκων του ηλειακού κάμπου. Οι «Γενίτσαροι»γίνονται αναφορά για τις τοπικές κοινότητες, συνολικά ή ατομικά: για άντρες και γυναίκες,ντόπιους και μετανάστες, μη εγγράμματους και εγγράμματους, τους αγρότες, τους εργάτες,τους επαγγελματίες, τις παλιότερες και τις νεότερες γενιές…