“ΕΦΤΑΣΕΣ…”

Η φωνή αγωνίας, γίνεται φωνή διαμαρτυρίας από τους μαθητές του Γυμνασίου Κρεστένων για το δυστύχημα στα Τέμπη

Έφτασες; Η συνηθισμένη ελληνίδα μάνα παίρνει τηλέφωνο τον γιό της που έφυγε πριν λίγο απ’ το σπίτι. Έφτασες; Αυτός ο ανυπόμονος φίλος σου που σου στέλνει μήνυμα έχοντας αργήσει πέντε λεπτά στη μάζωξη. Ακόμα να φτάσεις; Το αφεντικό σου στη δουλειά που είναι εμμονικός με την ώρα αντιλήφθηκε ότι δεν είσαι στο γραφείο σου και σπεύδει να σε καλέσει. Γιατί δεν έχεις φτάσει ακόμα;

Αυτός ο γιός δεν έφτασε ποτέ στον προορισμό του, αυτός ο φίλος δεν ήρθε στη μάζωξη, αυτός ο υπάλληλος δεν έφτασε ποτέ στη δουλειά του. Δεν έφτασε ποτέ…. Δεκάδες άνθρωποι χάθηκαν ακαριαία ….άδικα. Όλη η Ελλάδα θρηνεί.

Ως μαθητές του Γυμνασίου Κρεστένων εκφράζουμε την ανείπωτη θλίψη μας για αυτή τη μεγάλη τραγωδία. Εγκάρδια συλλυπητήρια στις οικογένειες και στους οικείους των θυμάτων, ευχόμαστε δύναμη και κουράγιο στις δύσκολες αυτές στιγμές.

Μαζί με τον θρήνο και τη συμπαράσταση μας στις οικογένειες των θυμάτων, εκφράζουμε την οργή μας για τις ελλείψεις, παραλήψεις και τις τυχών συγκαλύψεις…. Αντιδρούμε και ζητούμε όλοι μαζί να αποκτήσουμε συναίσθηση και ενσυναίσθηση. Ευχόμαστε η κραυγή μας «ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ» να φτάσει στα αυτιά των υπευθύνων αντικαθιστώντας το «ΠΑΜΕ ΚΑΙ ΟΠΟΥ ΒΓΕΙ»…. Τότε μόνο το αγωνιώδες ερώτημα «ΕΦΤΑΣΕΣ;» θα βρίσκει πάντα ανταπόκριση.

Με εκτίμηση,

Οι Μαθητές του Γυμνασίου Κρεστένων