Δεν φτάνει η κατανόηση
Του Νικόλαου Αχ. Διάκου
Κατανοεί και συμπάσχει η Κυβέρνηση με την ακρίβεια που μαστίζει την αγορά και φτωχοποιεί ένα ακόμη μεγάλο κομμάτι της κάποτε ευημερούσης μικροαστικής τάξης ,αλλά δεν κάνει τίποτα προς τη μεριά της διόρθωσης ή της άμβλυνσης της ζημιάς.
Τα υπερκέρδη των παρόχων γίνονται σιγά- σιγά ζημιές , με την φορολογική δήλωση του τρέχοντος οικονομικού έτους , η απογραφή των αποθεμάτων ξεχάστηκε , η αισχροκέρδια προστατεύεται από τον νόμο περί προσωπικών δεδομένων και οι ανάδοχοι των έργων προτιμούν να χάσουν τις εγγυητικές καλής εκτέλεσης των εν ενεργεία εργολαβιών από το να μπουν στη φυλακή.
Ζημιωμένοι τελικά και μόνοι τους στο ΄΄ ταμείο ΄΄οι μικρομεσαίοι κατασκευαστές της καθημερινότητας ,αφού οι ήδη φτωχοποιημένοι Έλληνες περιμένουν το 200-άρι για να κάνουν Πάσχα και οι χιλιάδες ΄΄ συναγωνιστές ΄΄έχουν πάει ήδη διακοπές.
Εμείς ζητήσαμε από το υπουργείο υποδομών και μεταφορών να μας δώσει ένα μέρος από τα χρήματα που ως εκπτώσεις δώσαμε στα έργα που κατασκευάζουμε για να μπορέσουμε να τα ολοκληρώσουμε και να συνεχίσουμε να ‘’ παλεύουμε ΄΄ για την καθημερινότητα την δική μας , του προσωπικού μας και της προκοπής της χώρας μας , μέσω της απορροφητικότητας των ευρωπαϊκών χρηματοδοτήσεων του ΕΣΠΑ.
Η απαίτησή μας δεν ήταν ευκαιριακή αλλά θεσμοθετημένη με το άρθρο 153 του Ν. 4412/16 , έτσι όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 4782/21 , το οποίο το υπουργείο υποδομών και μεταφορών είχε θέσει σε αχρηστία. Και τώρα που χρειάσθηκε για να εξακολουθήσει να ΄΄κατασκευάζεται και να επισκευάζεται ‘’ το κράτος , άρχισαν να ψάχνουν την επιτροπή διαπίστωσης τιμών και το αποτέλεσμα που προέκυψε , ντροπιαστικό για την εποχή που διανύουμε και προσβλητικό για το πνευματικό επίπεδο αυτών που εκτελούν το δημόσιο έργο.
Εμείς επιμείναμε και τότε ήλθε καινούργιο εύρημα ΄΄Να δούμε τι θ’ αποφασίσει ο υπουργός οικονομικών ΄΄.
Μα ο υπουργός οικονομικών δεν ευθύνεται ούτε ασχολείται ούτε έχει αρμοδιότητα για τις χρηματοδοτήσεις ΕΣΠΑ. Αυτό είναι αρμοδιότητα του υπουργείου Ανάπτυξης και επενδύσεων και του αρμοδίου αυτού υφυπουργού ΕΣΠΑ . Εκεί φτάνουν οι χρηματοδοτήσεις ,εκεί μένουν τα υπόλοιπα και από εκεί γίνεται η αναχρηματοδότηση των έργων λόγω αναθεώρησης των τιμών , και άρα κάποιοι από το υπουργείο ανάπτυξης επιθυμούν την ανώμαλη εξέλιξη της κατάστασης , ώστε πολλά έργα να μείνουν στη μέση και πολλοί οικονομικοί φορείς ακόμη να κλείσουν ρολά.
Και δεν εξηγείται αλλιώς αφού τελικά η ενιαία ανεξάρτητη αρχή δημοσίων συμβάσεων (ΕΑΑΔΗΣΥ) απέστειλε προς όλα τα υπουργεία φορείς και αποκεντρωμένες διοικήσεις έγγραφό της με θέμα ΄΄Διευκρινήσεις ως προς την αύξηση των τιμών και τα προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα λόγω ενεργειακής κρίσης , της κρίσης στην Ουκρανία και των συνεχιζόμενων συνεπειών του COVID -19 ΄΄.
Με βάση λοιπόν την οδηγία 2014/24/ΕΕ , άρθρο 72 της Ευρωπαϊκής Ένωσης ΄΄…. παρέχεται η δυνατότητα, κατόπιν γνωμοδότησης του αρμοδίου συλλογικού οργάνου ,τροποποίησης των συναφθεισών συμβάσεων και αναπροσαρμογής της συμβατικής τιμής σε ποσοστό έως 50% επί της αξίας της αρχικής σύμβασης….. υπό την αυτονόητη προϋπόθεση ότι η αναθέτουσα αρχή μπορεί να εξασφαλίσει τις αναγκαίες πιστώσεις ΄΄.
Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι οι αναγκαίες πιστώσεις υπάρχουν αφού είναι κοινή διαπίστωση ότι οι εκπτώσεις των διαγωνισμών γενικώς κυμάνθηκαν κατά μέσον όρο στο 50% και το μόνο που χρειάζεται και βέβαια ενώ υπάρχει ένα ερωτηματικό να βγούν από το ΄΄ λήθαργό ΄΄ τους οι αναθέτουσες αρχές και να ζητήσουν αυτά που τους διασφαλίζει η ΕΕ, αφού ένα ελάχιστο 15% είναι δυνατόν να επιτευχθεί χωρίς να απαιτείται διεξαγωγή νέας διαδικασίας ούτε περαιτέρω ειδική τεκμηρίωση εκ μέρους της αναθέτουσας αρχής.
Σε αντίθετη περίπτωση πέραν της απώλειας των εγγυητικών επιστολών των αναδόχων , η οποία μπορεί να επισυμβεί , μετά όμως μια μακρά δικαστική περίοδο με προσφυγή αρχικά στα άρθρα του αστικού κώδικα αφού ΄΄ η αμφοτεροβαρής σύμβαση υπέστη μεταβολή από λόγους που ήταν έκτακτοι και δεν μπορούσαν να προβλεφθούν και η μεταβολή αυτή έγινε υπέρμετρα επαχθής για την προβλεπόμενη από την σύμβαση παροχή του οφειλέτη΄΄.
Δηλαδή με αυτή την συμπεριφορά και τακτική των δύο βαθμών αυτοδιοίκησης και την συνέργεια των υπουργείων ανάπτυξης και υποδομών και μεταφορών ,ο ανάδοχος μπορεί να χάσει την εγγυητική του , αλλά την μεγαλύτερη απώλεια θα την έχει το κοινωνικό σύνολο που δεν θα μπορέσει να γίνει ποτέ ευρωπαϊκό κατ’ ουσίαν και θα μείνει ευρωβαλκανικό με όλα τα ελαττώματα και τις τοπικές παθογένειες.
