Δελτίο καιρού: Τόσο κρύο μέσα μας..και ακόμα δε χειμώνιασε

Ίσως φταίει που δεν μας ήθελε ο καιρός…

Πρώτη φορά γράφω χωρίς κάποιο πλάνο στο κεφάλι μου, δεν ξέρω πως να αρχίσω, δεν ξέρω που θα φτάσω.

Μα έτσι κυλούν οι μέρες τελευταία.

Σ ένα δωμάτιο, περιτριγυρισμένος από βιβλία και καφέδες, χωρίς όρεξη για πολλά πολλά.

Και περιμένω, δεν ξέρω τι, αλλά περιμένω.

Και ελπίζω, δεν ξέρω για τι, αλλά ελπίζω.

Χειμώνιασε.

Πότε πρόλαβε;

Μοιάζει να περνάνε γρήγορα οι μέρες.

Ίσως να φταίει που  δεν μας ήθελε ο καιρός.

Ίσως αυτό να φταίει…

Απορίες

Τόση μεγαλοψυχία; Τόση γενναιότης;  Πολιτικός πολιτισμός στον ύψιστο βαθμό. Μείναμε ενεοί με την άποψη που φέρεται να διατύπωσε στους στενούς του συνεργάτες ο πρωθυπουργός: «Εγώ τους πολιτικούς μου αντιπάλους δεν τους στέλνω στα δικαστήρια. Οι πρωθυπουργοί κρίνονται στις κάλπες, στις συνειδήσεις των πολιτών και στις σελίδες της Ιστορίας». Αμέσως τα  μέσα ενημέρωσης αποθέωσαν τον αρχηγό, θυμίζοντας ότι μια παρόμοια θέση είχε εκφράσει ο Κωνσταντίνος Καραμανλής στον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη την εποχή που ο δεύτερος έστελνε τον Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο.

Μα αν πρέπει να αντιμετωπίζεις έναν πρώην πρωθυπουργό με τόση επιείκεια – σε βαθμό παρεξηγήσεως- αναρωτιέμαι γιατί τον είχες ξεσκίσει την περίοδο που κυβερνούσε; Αν δεν κάνω λάθος, η Νέα Δημοκρατία ως αξιωματική αντιπολίτευση μιλούσε για σκευωρία ολκής και κατηγορούσε τη γιάφκα του Μαξίμου ότι την οργάνωσε.

Τελικά θα μας πουν οι κυβερνώντες  έχουμε μόνο σκευωρία ή και σκευωρία και σκάνδαλο στην περίπτωση της Novartis;

Που πάτε ρε Καραμήτροι

Α,δεν μπορώ να πω τζέντλεμαν με τα όλα του ο Χάρης Θεοχάρης. Εδώ που τα λέμε δεν είναι και εύκολο να αφήνεις το κλεινόν άστυ και να βολοδέρνεις 700 χιλ.-και μάλιστα τα 300 καρόδρομο-μόνο και μόνο για να τηρήσεις την υπόσχεση που έδωσες στην θεοδώρα – Διονυσία .Θα μου πεις ντόκτορ είναι αυτή, κάνε και αλλιώς. Κατά τ ‘άλλα ο υπουργός ήλθον είδον και απήλθον. Και ας τον είχε προειδοποιήσει ο Τζαβάρας ότι τον περιμένουμε με λύσεις και απαντήσεις. Όσο για την Τουριστική Ανάπτυξη ο άνθρωπος ήταν ειλικρινής. Χωρίς οδικό δίκτυο ούτε την μεγάλη Λαμπρή. Όπερ στη μαλλιαρή μεταφράζεται: Που πάτε ρε Καραμήτροι ξυπόλητοι στα αγκάθια; Άντε με τις υγείες μας…

Τελικά ό,τι λάμπει δεν είν’ διαμάντι

Για ένα επιστημονικό πουκάμισο αδειανό, για μια Ελένη, γίνεται ντόρος φοβερός. Η Ελληνίδα, που έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό για τη βράβευσή της από τη NASA και που η Mattel την έκανε το 2019 Barbie για να τιμήσει τα σύγχρονα γυναικεία πρότυπα.

Η ιστορία ήρθε στην επιφάνεια, όταν πριν από 10 ημέρες, στο πλαίσιο των επιχειρηματικών βραβείων «Θαλής ο Μιλήσιος», όπου η κα  Κεραμέως την τίμησε «με βάση το βιογραφικό της». Πώς το ‘λεγε, όμως, ο Θαλής; «Σοφότατον  χρόνος ανευρίσκει γαρ πάντα».

Τι βρήκε ο χρόνος, με λίγη βοήθεια από καθηγητές πανεπιστημίων;

Η μικρή Ελένη έγινε «μεγάλη», αλλά ουδέποτε τη βράβευσε η διαστημική υπηρεσία των ΗΠΑ, ούτε έχει εργαστεί σε αυτήν

Τα επιτεύγματα ήταν μισή αλήθεια και πολλά ψέματα. «Μπορείς να γίνεις ό,τι ονειρεύεσαι», επαναλάμβανε συνεχώς. Μπορεί, αρκεί η απόκλιση ανάμεσα στην αυτοπροβολή και στην πραγματική παραγωγή να μη φτάνει ως το φεγγάρι. Μπορεί, ιδίως αν πιστέψουν ό,τι δηλώσεις οι άλλοι.

Νερό κοπανιστό…

Μια κουταλιά νερό φτάνει για να σου κάτσει στο λαιμό. Κάτι τέτοιο μάλλον πρέπει να συνέβη στον γνωστό και μη εξαιρετέο Μπάμπη Παπαδημητρίου, νυν βουλευτή της Ν.Δ και  άλλοτε τηλεσχολιαστή:  Πού να ξέρω το νερό τι είναι, ξέρω την τιμή του μονάχα (και πρέπει να ακριβύνει). Τάδε εφη ο βαθυστόχαστος  Μπάμπης που μονίμως δίνει λύσεις στα σοβαρά προβλήματα της οικονομίας.  Καμιά καλή τιμή για τον αέρα θα έχουμε Μπάμπη ή μονάχα στις εκπτώσεις;

Να δεις που κάποτε θα μας πούνε και … αναλφάβητους

Μετά τα υποτιμητικά σχόλια για τους χαμηλούς βαθμούς και τον ισχυρισμό πως είναι ανεπίτρεπτο μαθητής που παίρνει κάτω από 10 να σπουδάζει σε δημόσιο πανεπιστήμιο – γιατί για το ιδιωτικό κρίνεται ικανότατος να σπουδάσει ό,τι επιθυμεί αρκεί να πληρώσει-  ήρθε και μια νέα έκθεση να προστεθεί στην εργαλειοθήκη της κυβέρνησης.

Η Αρχή Διασφάλισης Ποιότητας στην Πρωτοβάθμια και Δευτεροβάθμια Εκπαίδευσης, αναλύοντας τις επιδόσεις των μαθητών, επισήμανε τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί «λειτουργικά αναλφάβητη» η πλειοψηφία των μαθητών Λυκείου.

Φυσικά η έκθεση παραλείπει να αναφερθεί στο επίπεδο δυσκολίας των μαθημάτων και στο γεγονός ότι ύλη των βασικών μαθημάτων κατεύθυνσης του λυκείου είναι ύλη των πανεπιστημίων που έχει «κατέβει» στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση τα τελευταία χρόνια.

Είναι όμως ακριβώς αυτό το αφήγημα που προβάλει η κυβέρνηση συστηματικά, προκειμένου να δαιμονοποιήσει ξαφνικά το σύνολο των μαθητών ως αδύναμους και να προχωρήσει στο σχέδιο της  επαναφοράς της βαθμολογικής βάσης του 10 για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια, μέτρο ήδη αποτυχημένο όταν εφαρμόστηκε.

Ένας στόχος καθαρά ταξικός, για τον οποίο επιστρατεύονται όλα τα διαθέσιμα τεχνάσματα.