ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΗΜΑ: Το καρότσι της λαϊκής και η μαντάμ Ορτάνς

Του Θεόδωρου Κόλλια, διαχειριστή του yannitsochori.blogspot.com

Γνωστό τοις πάσι, εντός και εκτός …πεδίου βολής, ότι η Φυλής, είναι η εθνική οδός της αγοραίας συν ουσίας, των οίκων ανοχής ή ενοχής, κοινώς μπουρδέλων της Αθήνας.. Εξάλλου τις Τετάρτες εδώ γίνεται μεγάλη, λαϊκότατατη Λαϊκή, από την Κοδριγκτώνος, που ως εκεί ανάβουν τα θρυλικά φωτάκια, μέχρι την Αγίου Μελετίου. Πρέπει να αναφερθεί ότι παρά τη γωνία των δύο αυτών δρόμων υπάρχει ένα Σούπερ Μάρκετ με μπόλικη πελατεία.

Με ένα λόγο ανακατεμένος ο ερχόμενος!

Λοιπόν μια Τετάρτη έγινα μάρτυρας ενός τραγελαφικού περιστατικού. Συνήθως την ημέρα αυτή πηγαίνω στη Λαϊκή παρέα με το καρότσι μου, που το φουλάρω με φρούτα, ζαρζαβατικά συν τα σχετικά μυρωδικά. Από εκεί πηγαίνω στο Σούπερ Μάρκετ που λέγαμε. Αφήνω το καρότσι σε μια γωνία, δίπλα στα ταμεία και κάνω τα ψώνια μου. Εκείνη την Τετάρτη, νομίζω ήταν η 1η Τετάρτη του ΄23 με το που μπαίνω στο μαγαζί ακούω σκουσμάρια και βλέπω μια γυναίκα να κλαίει και να οδύρεται. Ήταν σε μια κατάσταση απόγνωσης και…οργής.. Όπως γίνεται πάντα σε τέτοιες περιπτώσεις είχαν μαζευτεί γύρω της αρκετοί πελάτες. Αμέσως κατάλαβα τι είχε μεσολαβήσει, μια και η οδυρόμενη φώναζε:” Η έρμη το είχα γεμίσει και μάλιστα είχα πάρει και σμύρνα για την αυριανή κηδεία του βασιλιά…”

Η λεγάμενη κυρία, όπως καταλαβαίνετε πριν πήγε στη Λαϊκή, όπως κι εγώ, ήρθε στο S.M και άφησε το γεμάτο καρότσι δίπλα στα ταμεία. Φαίνεται κάποιος “μάγκας” την είχε παρακολουθήσει και την κατάλληλη στιγμή το βούτηξε και βγήκε από το μαγαζί σαν κύριος. Ούτε γάτα, ούτε ζημιά.

Η συνέχεια όμως είναι ξεχωριστή και “σπιρτόζα”

Θυμήθηκα λοιπόν ότι καθώς ερχόμουν είδα μια κυρία, λίγο “σποριασμένη”, να βγαίνει από το Σούπερ Μάρκετ, σέρνοντας ένα καρότσι λίγο βίαια. Την παρατήρησα έτσι από περιέργεια με τον τρόπο που πήγαινε, και την βλέπω να μπαίνει στα γρήγορα στην αμαρτωλή πόρτα, του πιο κοντινού μπουρδέλου από τα τόσα της Φυλής. Για μια στιγμή είπα να το αναφέρω και να την καρφώσω αλλά αμέσως το απέκλεισα και δεν το έκανα.

«Αχ μωρέ λέω, κάποια Μαντάμ Ορτάνς, μια κακομοίρα τσάτσά θα είναι…..»
Οπότε έκανα μόκο. Και τώρα που το σκέφτομαι, λέω καλά έκανα, εντάξει, σιγά τη μεγάλη ζημιά που υπέστη η κυρία …Τούλα, 30 με 40 ευρώ το πολύ. Αλλά συγνώμη ξέχασα τα σμύρνα και τις δάφνες για τον βασιλέα…Τέλος πάντων, ότι έπαθε τα έπαθε από την… βασιλοφροσύνη της. Και καλά να πάθει…
Έτσι δεν είναι;

Μια άλλη δε κυρία της είπε να πάει δίπλα στον Άγιο Παντελεήμονα, να το αναφέρει στον παπά.
Βέβαια αν το πάθαινα εγώ για να λέμε την αλήθεια, ούτε ξέρω τι θα έκανα. Εδώ σε θέλω κάβουρα ….
Μια άλλη Τετάρτη, πήγα στη Λαϊκή. βάζοντας τα πορτοφόλια μου, συν την κάρτα μου, για πρώτη φορά, στο τσεπάκι του καροτσιού. Μια στιγμή εκεί που ψώνιζα από ένα πάγκο, βλέπω ότι το καρότσι μου έλειπε και έχουν τοποθετήσει ένα άλλο. Ένοιωσα μεγάλη τρομάρα και άρχισα να τρέχω σαν μουρλός, δεξιά και αριστερά, να πιάσω τον κλέφτη. Όμως συνειδητοποίησα ότι το καρότσι μου ήταν στη θέση του και σιγά σιγά ηρέμησα. Βεβαίως είναι άλλη περίπτωση με τα κωλοπορτοφόλια και άλλη με ένα καρότσι με πατάτες, λεμονοπορτόκαλα και λαχανικά…

Τέλος πάντων

Ευτυχισμένος ο Καινούργιος Χρόνος κι ας είναι,
όπως όλες οι ευχές, ανεξόφλητες Επιταγές.