Συνέντευξη στο «Βήμα» παραχώρησε προχθές ο Νεκτάριος Φαρμάκης, όπου και αναφέρθηκε στον ρόλο της Αυτοδιοίκησης εν μέσω πανδημίας.
Αυτό στο οποίο στάθηκα, όμως, είναι ότι ερωτώμενος στο ποια είναι τα ατού της Δυτικής Ελλάδας, απάντησε ότι είναι «η γη της φλόγας, που ενώνει τη φλόγα του ολυμπισμού με εκείνη της εθνικής παλιγγενεσίας», με αναφορά πρώτα στην Αρχαία Ολυμπία και μετά στο Μεσολόγγι και τα Καλάβρυτα.
Προσέξτε, δεν έδωσε συνέντευξη σε ένα Μέσο της Ηλείας, όπου θα ήταν λογικό να αναφερθεί πρώτα στην Ηλεία, αλλά προέταξε τον νομό μας σε αθηναϊκή εφημερίδα.
Θα μου πείτε, σημαίνει κάτι αυτό;
Σε συμβολικό επίπεδο, ναι, σημαίνει, διότι αποτελεί δημόσια δέσμευση.
Όσον αφορά τα συγκριτικά πλεονεκτήματα της Περιφέρειας, παρέθεσε τον τουρισμό, τον πολιτισμό και την αγροτική παραγωγή, σημειώνοντας ότι προς ώρας δεν είμαστε καλά στην ποιότητα ζωής, καθότι έχουμε πρωτιά στην ανεργία, σε ποσοστό του πληθυσμού κάτω από τα όρια της φτώχειας και στη μειωμένη αναγνωρισιμότητα.
