Αιρετικά και επίκαιρα: Περί «ξαφνικής» βίας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”119280″ img_size=”full”][vc_column_text]Σοκ! Απίστευτο περιστατικό! Πρωτοφανές! Ασύλληπτη υπόθεση! …προφανώς τα μίντια έπεσαν από τα σύννεφα από τον άγριο ξυλοδαρμό του 13χρονου κοριτσιού στην Λαμία από τρεις 17χρονες.
Τα προσχήματα κράτησε ευτυχώς ο δικηγόρος της οικογένειας, ο οποίος επεσήμανε ότι «το θέμα έχει πέρα από ποινική και μία κοινωνική διάσταση», διερωτώμενος «πως είναι δυνατόν παιδιά σε αυτήν την ηλικία να έχουν τόσο βία μέσα τους». Θα ήταν ακόμη πιο καίρια η τοποθέτησή του αν απέφευγε τον ύφαλο του «ξαφνικά». Είναι σαφές ότι ο βαθμός βιαιότητας της επίθεσης είναι αυξημένος αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνει κάτι τέτοιο και δυστυχώς δεν πρόκειται να είναι και η τελευταία. Ανάλογης βιαιότητας περιστατικά έχουν καταγραφεί παντού στην Ελλάδα και θα εξακολουθήσουν. Χρειάζεται να θυμίσω, για παράδειγμα, την ιστορία του 15χρονου, τον οποίο είχε τραυματίσει 16χρονος με ανοιχτήρι μπίρας, στο 1ο λύκειο Αμαλιάδας;
Επομένως, είναι αναγκαίο να κατανοήσουμε πρώτα το πρόβλημα και να μην βλέπουμε μεμονωμένα περιστατικά ακραίας βίας, αλλά ένα γενικευμένο φαινόμενο με αυξητικές τάσεις. Γιατί η βία είναι αποτέλεσμα βίας. Τα παιδιά «έχουν τόση βία μέσα τους», ακριβώς επειδή είναι αποδέκτες βίας, μίας βίας με πολλά πρόσωπα. Η βία είναι παντού. Στην οικογένεια, στο σχολείο, στην τηλεόραση, στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στους χώρους εργασίας, στην καταστολή της δημόσιας τάξης, στον δημόσιο και ιδιωτικό λόγο, όπου αναπαράγονται τα ίδια στερεότυπα και οι ίδιες παθογένειες. Βία παράγει η πατριαρχία, ο ρατσισμός, ο σεξισμός, η ταξική ανισότητα, η ακραία φτωχοποίηση, ο κοινωνικός αποκλεισμός, η θεσμισμένη αδικία, ο εκφασισμός της πολιτικής και μεγάλων κομματιών της κοινωνίας, ακόμη και ο κορονοϊός, όπως και διάφορα αμφιλεγόμενα μέτρα που έχουν επιστρατευτεί για τον περιορισμό του.
Έτσι, ενώ τα συμπτώματα είναι αναγνωρίσιμα και η διάγνωση γνωστή, η θεραπεία παραμένει άγνωστη, τουλάχιστον για ένα κράτος το οποίο χαρακτηρίζεται από χρόνιες δομικές δυσλειτουργίες˙ ένα κράτος το οποίο δεν είναι σοβαρό, δεν έχει στρατηγικό βάθος, ούτε σταθερή οργάνωση και έτσι αδυνατεί να επιλύσει ζητήματα πολύ πιο απλά από το σύνθετο πρόβλημα της ενδοσχολικής και εφηβικής βίας. Μια τελευταία κουβέντα για τις 17χρονες που έδερναν το κοριτσάκι επί ένα τέταρτο: Είναι σχεδόν βέβαιο ότι τουλάχιστον ένας από τους γονείς των 17χρονων, δέρνει την γυναίκα του.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
