ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΚΑΙ ΕΠΙΚΑΙΡΑ: Και το αντίδωρο… μισό

Νομίζω ότι πραγματικά ντροπιάζει τους ανέργους,
τους θεωρεί διαχειριστικά ανίκανους να χρησιμοποιήσουν το ποσό
του επιδόματος ανεργίας ως το εισόδημά τους. Θυμάμαι, μάλιστα, για το ΚΕΑ,
όταν ήταν οι θεσμοί εδώ, είχα διαβάσει κάπου ότι οι θεσμοί είχαν απαγορεύσει
τη σχετική πρόβλεψη να δοθεί με κάρτα το συγκεκριμένο επίδομα,
θεωρώντας ότι καταπατά την αξιοπρέπεια των δικαιούχων.
Δεν το έκαναν οι θεσμοί, θα το κάνετε εσείς;
Νομίζω ότι πρέπει να το πάρετε πίσω.

Γιώργος Μακράκης – πρόεδρος της Ομοσπονδίας
εργαζομένων ΔΥΠΑ, (πρώην ΟΑΕΔ)

Περνούν οι μέρες, οι βδομάδες, τα χρόνια, και μαζί τους περνούν και οι νόμοι, οι τροπολογίες, τα άρθρα. Νομοθετικό έργο το λένε. Μάλιστα. Ρύθμιση, ψήφιση, εφαρμογή. Σα να λέμε, ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαμε. Μια χαρά κάλυψη έχει η τηλεόραση της Βουλής, και εδώ που τα λέμε, μια χαρά καλύπτουν τα περισσότερα θέματα τα μέσα. Δεν υφίσταται πλέον τόσο έντονη η ανάγκη να λειαίνουν τις γωνίες, ούτε να φτιασιδώνουν την πραγματικότητα. Είναι κι αυτό, φαίνεται, ένας νέος μετασχηματισμός. Δεν συντρέχει πλέον σοβαρός λόγος να τηρούνται τα όποια προσχήματα. Γιατί, καλώς ή κακώς, ο κόσμος δεν ασχολείται. Έχει κουραστεί, έχει απογοητευτεί και όπως αποδεικνύουν τα ποσοστά της αποχής στις τελευταίες εκλογές, εν πολλοίς έχει παραιτηθεί. Θα ασχοληθεί βέβαια αναγκαστικά μόλις το βρει κι αυτό μπροστά του. Μόνο που τότε θα είναι αργά. Πάλι θα είναι αργά.

Το ίδιο το επίδομα ανεργίας συνιστά ένα πρόσχημα. Τα τέσσερα κατοστάρικα ή 440 ευρώ αν έχεις δύο παιδιά, ηχούν σαν κακόγουστο αστείο στ’ αυτιά ενός γονιού, ο οποίος παλεύει να ζήσει την οικογένειά του. Αλλά έστω αυτό, είναι μία μικρή ενίσχυση για να καλύψει μία τρύπα στον προϋπολογισμό ενός σπιτικού, είτε αυτή λέγεται ενοίκιο, είτε σούπερ μάρκετ, είτε φροντιστήρια των παιδιών, είτε καύσιμα, είτε λογαριασμοί κλπ. Αλλά ούτε καν αυτό το φιλοδώρημα ή αντίδωρο, όπως θα το βαφτίζαμε, δεν θέλουν να καταβάλλουν ολόκληρο, να το διαχειρίζεται ο καθένας όπως κρίνει, σύμφωνα με τις ανάγκες και τις προτεραιότητές του. Το περιβόητο άρθρο 152, το οποίο συμπεριλαμβάνεται στις διατάξεις του νομοσχεδίου που αφορούν την αναμόρφωση του πλαισίου λειτουργίας των Ταμείων Επαγγελματικής (συμπληρωματικής) Ασφάλισης, προβλέπει ότι το επίδομα ανεργίας όχι μόνο μετατρέπεται σε προπληρωμένη κάρτα, κατά το market pass, αλλά τίθεται και υπό περιορισμό το τμήμα εκείνο το οποίο μπορεί ο άνεργος να ρευστοποιήσει:

«Ο χρήστης της κάρτας δικαιούται να λαμβάνει ποσό σε μετρητά από τον λογαριασμό του που δεν υπερβαίνει το ήμισυ (1/2) των επιδομάτων που έχει λάβει».

Το γεγονός και μόνο ότι καταβάλλεται προσπάθεια να περάσει νομοθετικά αυτό το κατάπτυστο άρθρο και έχει ενταχθεί στη δημόσια διαβούλευση των τελευταίων ημερών, είναι απολύτως ενδεικτικό του σημείου στο οποίο βρισκόμαστε. Τι συζητάμε; Αν θα έχει τη δυνατότητα ένας άνεργος να διαχειρίζεται το ισχνό αποτέλεσμα της ανταποδοτικής εισφοράς, την οποία καταβάλλουν εργαζόμενοι και εργοδότες; Φαίνεται όμως, δυστυχώς, ότι το βαρέλι δεν έχει πάτο. Να μία ακόμα γνώριμη έκφραση από τα χρόνια των ξένων «θεσμών», οι οποίοι ωστόσο δεν διανοήθηκαν και είχαν απορρίψει αυτό που σήμερα αποτολμούν οι πατριώτες. Μέχρι και οι ξένοι παραδέχτηκαν ότι το αντίδωρο οφείλει να καταβάλλεται ολόκληρο και όχι μισό.