Αιρετικά και επίκαιρα: Αναδρομική απογοήτευση

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”115930″ img_size=”full”][vc_column_text]Η απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας στην πιλοτική δίκη για τις περικοπές των συντάξεων του 2012-2013 δεν αποτέλεσε έκπληξη. Κινήθηκε στη λογική του ελάχιστου κόστους για τον προϋπολογισμό και της ελάχιστης δικαίωσης για τους συνταξιούχους.

Οπως οι περισσότερες αποφάσεις των ανώτατων δικαστηρίων που κλήθηκαν να κρίνουν προσφυγές πολιτών ενάντια σε άδικους νόμους της μνημονιακής δεκαετίας, και αυτή υπαγορεύτηκε από το πνεύμα της «δημοσιονομικής ισορροπίας του κράτους» και του δημόσιου συμφέροντος.

Προκύπτει το ερώτημα ποιοι συγκροτούν τελικά, κατά τους ανώτατους δικαστές, τα υποκείμενα του «δημόσιου συμφέροντος», αν όχι τα 3,5 εκατ. συνταξιούχων που υπέστησαν βίαιες περικοπές, και τα εκατομμύρια μισθωτών που υπέστησαν βίαιη μείωση του βασικού μισθού.

Η απόφαση του ΣτΕ είναι προφανές ότι απογοητεύει μεγάλη μερίδα συνταξιούχων που είχαν εναποθέσει ελπίδες, αν όχι απόλυτης δικαίωσης, τουλάχιστον ουσιαστικής. Η Δικαιοσύνη είναι το έσχατο καταφύγιο των αδυνάτων απέναντι στις αυθαιρεσίες της εξουσίας.

Πολύ περισσότερο όταν, πέρα από την αδικία των βίαιων περικοπών στις συντάξεις, οι συνταξιούχοι είχαν να αντιμετωπίσουν και την ακριβή αγορά ελπίδας, την προσοδοφόρα -για κάποιους- «βιομηχανία» δικαστικών προσφυγών.

Ακόμη και απέναντι σε αυτό το ιδιότυπο εμπόριο, η ηγεσία της Δικαιοσύνης απέφυγε να προσφέρει επαρκή προστασία, επιβάλλοντας να καταβληθούν σε όλους, ανεξάρτητα από προσφυγές, τα λίγα αναδρομικά που αναγνώρισε. Θα ήταν μια ελάχιστη αποκατάστασή της. Το αποτέλεσμα είναι ότι εκατοντάδες χιλιάδες συνταξιούχοι, έπειτα από χρόνια προσφυγών και προσδοκιών, μπαίνουν σε νέα φάση αναμονής και αγωνίας. Την πρωτοβουλία των κινήσεων, τώρα, την έχει η κυβέρνηση.

Θεωρούμε αδιανόητο να υπάρχει δεύτερη σκέψη, πέρα από την καταβολή των αναδρομικών σε όλους τους συνταξιούχους, χωρίς εξαιρέσεις, πονηρές εκπτώσεις και ερμηνείες της απόφασης του ΣτΕ κατά το δοκούν.

Είναι η ελάχιστη υποχρέωση απέναντι σε μια κοινωνική κατηγορία που εκτός από τη δική της επιβίωση έχει επωμιστεί εδώ και μια δεκαετία τον ρόλο του άτυπου κοινωνικού κράτους, δίπλα στα άνεργα ή κάκιστα αμειβόμενα παιδιά και εγγόνια.

Ειδικά αυτή η κυβέρνηση έχει πολλαπλάσια υποχρέωση απέναντι στους συνταξιούχους. Γιατί την πολιτική της επικράτηση την οφείλει σε μεγάλο βαθμό σε υποσχέσεις δικαίωσης που  ανέξοδα μοίρασε στους συνταξιούχους.

Τώρα είναι η ώρα της πληρωμής.

Πηγή: efsyn.gr[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]