1890-1994: Οι δάσκαλοι που πέρασαν από το δημοτικό της Καλίδονας

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”133008″ img_size=”full”][vc_column_text]

ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΚΟΝΤΟΣ

*Γράφει η Φιλιώ Νιάρχου- πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου Καλίδονας

«Αυτοί που δίνουν καλή εκπαίδευση στα παιδιά, πρέπει να τιμώνται περισσότερο από εκείνους που τα γέννησαν, γιατί οι γονείς τους έδωσαν μόνο τη ζωή, οι παιδαγωγοί όμως την ικανότητα να ζήσουν καλά..»

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ

To Δημοτικό σχολείο της Καλίδονας, έχει έτος ίδρυσης και έναρξης λειτουργίας του το 1856. Από το 1890 μέχρι το 1994 που έκλεισε προσέφεραν τις υπηρεσίες τους 38 Δάσκαλοι. Από όλους αυτούς μόνον 9 έμειναν άνω των πέντε χρόνων, οι υπόλοιποι υπηρετούσαν το σχολικό έτος που είχαν διοριστεί και έφευγαν. Θα αναφερθούμε ξεχωριστά σε αυτούς που έμειναν άνω των πέντε χρόνων, ενσωματώθηκαν στην μικρή κοινωνία των κατοίκων της Καλίδονα και με λίγα λόγια έγιναν <<Καλιδοναίοι>>. Δεν προσέφεραν μόνο τις γνώσεις τους στα παιδιά , αλλά και οποιαδήποτε άλλη βοήθεια προκειμένου να αλλάξουν το βιοτικό επίπεδο των κατοίκων. Από το σχολείο πέρασαν κατά καιρούς δάσκαλοι, φωτισμένοι και εμποτισμένοι με το μεράκι, την αγάπη και το ιδιαίτερο δυσεύρετο χάρισμα της μεταδοτικότητας. Ήταν δάσκαλοι που υπηρέτησαν σε χρόνια δύσκολα στο χωριό μας. Αντιμετώπιζαν οικονομικά προβλήματα και για να επιζήσουν τους φρόντιζαν οι κάτοικοι του χωριού. Η φροντίδα αυτή ήταν κυρίως , η στέγη και το καθημερνό φαγητό που τους προσέφεραν εκ περιτροπής όλες οι οικογένειες.

Σημειωτέο ότι το σχολείο ήταν χωρισμένο σε Αρρένων κα θηλέων.

Ο Δάσκαλος που έμεινε μόνιμα στο χωριό, ήταν γιος του Ιωάννη Παπαγεωργίου ( το γένος Καπλάνη), ο Γεώργιος Παπαγεωργίου (Ντρούτσας). Υπηρέτησε στο δημοτικό σχολείο 42 χρόνια.. Εκτελούσε και άλλες υπηρεσίες όπως την υπηρεσία των τριών <<Τ>> δηλ. τηλέφωνο-ταχυδρομείο-τηλέγραφος.. Το πρώτο τηλέφωνο τοποθετήθηκε υποχρεωτικά στο σπίτι του και εξυπηρετούσε όλο το χωριό. Διετέλεσε Γραμματέας της Κοινότητας, Πρόεδρος σχολικής επιτροπής και επίτροπος της εκκλησίας. Συνταξιοδοτήθηκε το 1939.

Την Κυριακούλα Καραπαναγιώτη την αντικατέστησε ο Γεώργιος Πούρνος του Αθανασίου, από την Καλίδονα. Υπηρέτησε στο χωριό του 5 χρόνια..

Ο Βασίλειος και η Καλλιόπη Φουρλή υπηρέτησαν 12 χρόνια στο σχολείο της Καλίδονας. Ενσωματωθήκαν στην κοινωνία του χωριού μας, έκαναν κουμπαριές, δημιούργησαν ισχυρούς δεσμούς φιλίας με οικογένειες, οι οποίες κρατούν μέχρι σήμερα. Κατάφεραν και τα παιδιά τους να αισθάνονται την Καλίδονα δικό τους χωριό και σε κάθε δεδομένη στιγμή το δείχνουν με πράξεις.

ΑΓΗΣΙΛΑΟΣ ΚΑΙ ΚΩΝ/ΝΑ ΓΕΩΡΓΟΥΛΙΑ

Όταν όμως πήραν μετάθεση στο σχολείο ήρθε και υπηρέτησε , μαζί με άλλους δασκάλους ο Νικόλαος Κόντος από τους Ταξιάρχες (Μοφκίτσα). Ο Νικόλαος Κόντος είχε παντρευτεί την κόρη του Δάσκαλου Γ. Παπαγεωργίου, που αναφέρουμε στην αρχή, την Αγγελική (Κουλα), και απέκτησαν δύο παιδιά τον Γεώργιο και την Μαρία. Υπηρέτησε 10 χρόνια στο σχολείο και άφησε έντονα τα στίγμα του στο χωριό μας. Ήταν άνθρωπος χαμηλών τόνων,. Τον χαρακτήριζε η πραότητα, εργατικότητα και η αξιοπρέπεια., Τα παιδιά του δεν εγκατέλειψαν ποτέ το χωριό τους. Είναι οι μοναδικοί απόγονοι του Γεωργίου Παπαγεωργίου

Το τελευταίο ζευγάρι Δασκάλων που υπηρέτησαν στο σχολείο για 5 συνεχή χρόνια, ήταν ο Αγησίλαος Γεωργούλιας και η σύζυγός του Κων/να Καλογεροπούλου.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ι. ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ

Όλοι οι υπόλοιποι δάσκαλοι όλο και κάτι άφηναν πίσω τους έστω και αν ο χρόνος ήταν λίγος που υπηρέτησαν. Στο σημείο αυτό έχουμε μεγάλη ηθική υποχρέωση σε έναν Δάσκαλο από τη Ζάκυνθο τον Ανδρέα Μαρκεσίνη. Υπηρέτησε στο σχολείο μας στα μέσα της 10/ετίας του 1980. Με τις προοδευτικές του ιδέες. με την αγάπη και το μεράκι που είχε για τις παραδόσεις και την ιστορία του κάθε τόπου, συγκέντρωσε τους νέους εκείνης της εποχής, τους ενέπνευσε και τους έδωσε ιδέες να δημιουργήσουν ένα Σύλλογο που να έχει έδρα το χωριό τους, να ασχοληθούν με την ιστορία του τα ήθη και τα έθιμα. Έτσι το 1985 δημιουργήθηκε ο Εκπολιτιστικός Σύλλογος Καλίδονας <<ΣΑΡΕΝΑ>> και μετέπειτα Πολιτιστικός. Χάρις την πρωτοβουλία αυτού του Δασκάλου δημιουργήθηκε ο παρόν Σύλλογος μας. Ο σπόρος που έσπειρε ήταν ως φαίνεται ήταν υγιής και δυνατός και σήμερα όλα τα μέλη του, αλλά και οι απανταχού Καλιδοναίοι αισθάνονται υπερήφανοι και ευγνωμοσύνη για τον Δάσκαλο Ανδρέα Μαρκεσίνη. Ευχόμαστε όπου και αν βρίσκεται να τον έχει ο Θεός γεμάτο υγεία και χαρές.»[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]