40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΝΤΑΞΗ ΣΤΗΝ ΕΟΚ

Αν υπάρχει ένας τομέας για τον oποίο θα μπορούσε κάποιος να βάλει ανεπιφύλακτα θετικό πρόσημο στην επίδραση που είχε, μέσω της εναρμόνισης ευρωπαϊκών Κανονισμών στην ελληνική νομοθεσία η 40ετής συμμετοχή της Ελλάδας στην Ε.Ε. αυτός δεν είναι άλλος από τον τομέα της υγιεινής και ασφάλειας της εργασίας.

Η πανδημία και η έξαρση στους χώρους εργασίας και δη στους μαζικούς χώρους του λιανεμπορίου και των υπηρεσιών, είναι βέβαιο, ότι θα ανοίξουν ένα νέο κεφάλαιο ρυθμίσεων σε ευρωπαϊκό επίπεδο για ασφαλέστερη εργασία. Ήδη αν επισκεφτεί κανείς στις ηλεκτρονικές σελίδες του ευρωπαϊκού οργανισμού OSHA θα δει τις πρώτες ενδείξεις των αλλαγών στο νομοθετικό πλαίσιο προστασίας των μισθωτών και αυταπασχολουμένων οι οποίοι σε ποσοστό άνω του 30%-50% έχουν μεταφέρει… τη δουλειά στο σπίτι. Και η αλήθεια είναι ότι στην κατ’ οίκον εργασία ουδείς τεχνικός εργασίας μπορεί να ελέγξει την τήρηση των ευρωπαϊκών κανονισμών. Διότι η τρέχουσα πανδημία δεν επηρέασε μόνο την υγεία, αλλά και τις εργασιακές συνθήκες όλων όσοι συνέχισαν να εργάζονται χωρίς να χρειάζεται να ενταχθούν σε καθεστώς «αναστολής σύμβασης εργασίας».

Στο πλαίσιο των μέτρων αποτροπής διάδοσης του κορονοϊού «επιβλήθηκε», ορισμένες φορές με τρόπο άναρχο, ανεξέλεγκτο και ανεπίβλεπτο, η τηλεργασία, η οποία σε πολλές περιπτώσεις οδήγησε στη διαμόρφωση ενός υβριδικού χώρου εργασίας, του σπιτιού-γραφείου (ή στην αργκό “hoffice” από τις αγγλικές λέξεις home (σπίτι) and office (γραφείο)), καταργώντας κι αυτά ακόμη τα όρια ανάμεσα στην προσωπική/οικογενειακή και την επαγγελματική ζωή κατά τη διάρκεια της εξ αποστάσεως εργασίας (teleworking). Στις περιπτώσεις που δεν ήταν εφικτή ή επιθυμητή η τηλεργασία, η ανάγκη για προστασία του εργαζόμενου προσωπικού έφερε στο προσκήνιο το μεγάλο κεφάλαιο της Ασφάλειας και Υγιεινής στην Εργασία.

Αλλά δεν είναι μόνο οι νέες συνθήκες της τηλεργασίας. Και κυρίως δεν αποτελεί αυτή τη χειρότερη συνθήκη εργασίας εν μέσω πανδημίας.

Το πρόβλημα παραμένει για τις μικρότερες και πολύ μικρές επιχειρήσεις της βιομηχανίας και της βιοτεχνίας, εκεί όπου σύμφωνα και με τις υπομνήσεις λοιμωξιολόγων αναπτύσσονται εστίες μετάδοσης του COVID-19.

Στη σύγχρονη ιστορία της Ευρώπης και της Ελλάδας η εργασιακή ασφάλεια και υγεία σημειώνει μια πορεία παράλληλη με τις αλλαγές που επιφέρουν οι βιομηχανικές και τεχνολογικές επαναστάσεις ανά περιόδους. Αν και συντελείται μεγάλη τεχνολογική πρόοδος και αλλάζουν οι αναλογίες συμμετοχής στην παραγωγική δραστηριότητα, σε σχέση με την πρότερη κυρίαρχα αγροτική, δεν βελτιώνονται και οι συνθήκες εργασίας. Ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα υπάρχουν καταγραφές για εργασία κατά μέσο όρο 15 ωρών από εργαζόμενους και εργαζόμενες, ακόμα και ανήλικων, στις νεοδημιουργηθείσες βιομηχανικές γραμμές παραγωγής.

Πηγή: efsyn.gr