Μεγάλη Εβδομάδα και η ατμόσφαιρα μέρα τη μέρα αλλάζει. Σχολεία κλειστά, οι πόλεις και τα χωριά ζωντανεύουν. Οι πλατείες βουίζουν σαν τα μελίσσια, τραπεζάκια στον ήλιο, πρωινοί καφέδες, συναντήσεις. Ξανανταμώνουν οικογένειες και φίλοι παιδικοί, ανοίγουν τα πατρικά σπίτια, οι νονοί πάνε κι έρχονται με τα χέρια γεμάτα δώρα. Παίρνει μια ανάσα και η ταλαιπωρημένη αγορά.

Ο ουρανός δεν είναι πια τόσο μακρινός και αδιάφορος, ο χώρος που ζούμε γίνεται λίγο πιο μεγάλος, αλλάζει και η συμπεριφορά μας. Νοιώθουμε λιγάκι πιο κοντά στους ανθρώπους που καλημερίζουμε το πρωί και καληνυχτίζουμε το βράδυ. Τους ανθρώπους της γειτονιάς που κρατούν κι αυτοί αναμμένα τα φώτα στα χαμόσπιτα και στα παράθυρα των πολυκατοικιών. Φτιάξαμε με το χρόνο σιγά-σιγά τα δικά μας «μικρά χωριά». Στο κέντρο και τις συνοικίες. Μάθαμε να μοιραζόμαστε τους χειμώνες και τους καλοκαιρινούς ενοχλητικούς καύσωνες.

Αλληλεπιδρούμε πότε εν γνώση και πότε εν αγνοία μας, μετριόμαστε για να δούμε αν είμαστε όλοι εδώ, γιατί δεν υπάρχει μεγαλύτερη μοναξιά από το να υπάρχουν «απόντες».

Η Μεγάλη Εβδομάδα, για πιστούς και μη, είναι μια επαναλαμβανόμενη ιεροτελεστία. Ένας απολογισμός για το χειμώνα που πέρασε και η προσμονή για το γλυκύ έαρ που έρχεται. Για να γεμίσει ο τόπος Πασχαλιές, να φυτρώσουν οι ζωοδότες σπόροι, να αγαλιάσει η φύση από το σμίξιμο της μάνας με την κόρη…