Ο Γιάννης, είναι αυτό που ονομάζουμε ονειροπόλος.

Από παιδί τα καλοκαίρια του άρεσε να ξαπλώνει τα βράδια στην άμμο, δίπλα στο κύμα και να κοιτάει τον έναστρο ουρανό. Πίστευε πως κάτι μεγάλο υπάρχει εκεί έξω.

Πως αποκλείεται να είμαστε μόνοι σ’ αυτό το αχανές σύμπαν. Βλέπετε, ο Γιάννης έβγαλε ολόκληρο φυσικό με μεταπτυχιακό στην αστροφυσική, πώς να μην ονειρεύεται τα άστρα;

Έπαψε από καιρό να διαβάζει τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων. Σκάνδαλα, καβγάδες στη Βουλή, στα γήπεδα η Ελλάδα αναστενάζει… Τι τον νοιάζουν όλα αυτά; Το μόνο που τον απασχολεί είναι πως θα βγάλει το μήνα.

Δυστυχώς, η ζωή- όπως και σε τόσους άλλους νέους- έχει βάλει παραμορφωτικούς φακούς στα όνειρα του. Τα κάνει να φαίνονται μακρινά και ανέφικτα. «Το επείγον είναι να βρεις μια δουλειά» τον συμβούλευε ο πατέρας του. «Κάτι έστω προσωρινό, να τη βγάζεις». Και ο Γιάννης ο αστροφυσικός βρήκε δουλειά σε κατάστημα κινητής τηλεφωνίας, part time, με 350 ευρώ το μήνα. Δεν χάνει όμως την ελπίδα του.

Άλλωστε τα όνειρα δεν μπορεί κανείς να τα εγκαταλείψει οριστικά, έτσι δεν είναι;

Προχθές βρέθηκε στο βιβλιοπωλείο Κορκολή, στην παρουσίαση του βιβλίου του Διονύση Σιμόπουλου «Είμαστε αστρόσκονη».

Έφυγε με ένα χαμόγελο ζωγραφισμένο στα χείλη. Τελικά είμαστε όλοι πλασμένοι από το ίδιο υλικό που είναι φτιαγμένα τα άστρα. Και τα όνειρα του ξαναζωντάνεψαν…