Χωρίς εργασία «ψάρια» δεν πιάνεις…
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”2406″ img_size=”full”][vc_column_text]Σε κάθε συζήτηση για την αντιμετώπιση της φτώχειας και τα ανεργίας πάντα κάποιος ειδικός θα προτείνει «μάθε στο φτωχό να ψαρεύει και δεν θα ξαναπεινάσει ποτέ». Υποστηρίζει δηλαδή ότι η κατάρτιση και η τεχνογνωσία είναι σημαντικότερες από τα κεφάλαια τα οποία κάποια στιγμή εξανεμίζονται.
Έτσι είναι υπό μία όμως προϋπόθεση. Αφού μάθεις τον φτωχό να «ψαρεύει» πρέπει να φροντίσεις να του προσφέρεις και τον απαραίτητο εξοπλισμό.
Αλλιώς αυτός θα μείνει με τη γνώση, τα ψάρια στη θάλασσα και η προσπάθεια χωρίς αντίκρισμα. Κι αν στις φτωχότερες γωνιές του πλανήτη ο «εξοπλισμός» είναι οι υποδομές που επιτρέπουν την καλλιέργεια βασικών ειδών διατροφής και την πρόσβαση στο πόσιμο νερό, στις αναπτυγμένες οικονομίες ο «εξοπλισμός» δεν είναι άλλος από την εργασία.
Ένα αγαθό ολοένα πιο δυσεύρετο για μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Στην Ελλάδα της κρίσης οι θεσμοί προέταξαν με πείσμα τη δημοσιονομική εξυγίανση, αφήνοντας σε δεύτερη μοίρα την «υγεία» της πραγματικής οικονομίας και την κοινωνική συνοχή.
Και όσο κι αν το πρώτο πέτυχε και τα ελλείμματα συρρικνώθηκαν, το πρόβλημα παρέμεινε άλυτο, αφού τα χρέη παραφούσκωσαν λόγω της οικονομικής ύφεσης. Σήμερα κάτι αλλάζει και όλο και περισσότερες φωνές αναγνωρίζουν την «λάθος συνταγή» των προηγούμενων χρόνων.
Όμως όσο αυτό παραμένει σε επίπεδο λόγων η φτώχεια θα εξακολουθεί να βασιλεύει. Μόνο με ωραία λόγια και χωρίς τον απαραίτητο «εξοπλισμό» ψάρια δεν θα πιάσουμε…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
