Η πλατεία δεν ήταν γεμάτη. Κάποια ολιγομελή μπλοκ πέρασαν, σαν από υποχρέωση μπροστά από τη Βουλή, έπεσαν κάποιες λίγες μολότοφ, οι γνωστές κρότου λάμψης και τα χημικά… γνώριμα τελετουργικά.

Η πλατεία δεν ήταν γεμάτη. Κάποιοι λίγοι οικοδόμοι στις γωνίες και τους δρόμους να διαδηλώνουν για την τιμή των όπλων. Ο νόμος  δεν ήταν …λαιμητόμος για να τρέμει η γη έξω απ’ τη Βουλή.

Η πλατεία έμεινε άδεια. Οι δρόμοι δεν οργώθηκαν, οι τόνοι δεν υψώθηκαν, ο ναός της δημοκρατίας δεν εσχίσθη στα δύο, το κύμα διαμαρτυρίας δεν φούσκωσε. Είναι άλλοι οι λόγοι.

Οκτώ χρόνια είναι πολλά για να ’ναι η πλατεία γεμάτη με το νόημα που ’χει κάτι από φωτιές. Απλά τα χρόνια είναι πολλά για να είναι οι αντένες ψηλά.

Κούραση είναι η αιτία που δεν γέμισε η πλατεία, που δεν παίρνεις μέρος στη γιορτή. Το μόνο που έμεινε στη ζωή μας τη σκυφτή η αγωνία αυτού του τόπου για ζωή…