24η Αυγούστου πριν δέκα χρόνια. Ημέρα που ξεκινά ο «πύρινος πόλεμος» στην Ηλεία και αφήνει πίσω του 45 νεκρούς. Το κύμα της φωτιάς- εκτός από τη φύση- απογυμνώνει θεσμούς, φορείς και κυρίως τον κρατικό μηχανισμό.
Στη μνήμη μας πέραν της καταστροφής καταγράφονται και συγκλονιστικές εικόνες αλληλεγγύης.
Ενενήντα δυο χιλιάδες απλοί άνθρωποι- μεταξύ αυτών και κάποιοι φορείς- εντός και εκτός Ελλάδας συγκεντρώνουν 150 εκατομμύρια ευρώ.
Μια γενναία δωρεά- σε αρκετές περιπτώσεις από το υστέρημα τους- για να μείνουν ή να επιστρέψουν οι απελπισμένοι στα χωριά τους, να ξαναχτίσουν τα σπίτια τους, να ανθίσει ξανά η ζωή.
Η τότε κυβέρνηση ιδρύει το «ταμείο Μολυβιάτη» για να διαχειριστεί υποτίθεται με τον πιο πρόσφορο τρόπο το σημαντικό αυτό ποσό. Δυο χρόνια μετά παραδίδουν στην επόμενη κυβέρνηση 118 εκατ. που περιέρχονται στην αρμοδιότητα του υπουργού Οικονομικών και στην πλειοψηφία τους χάνονται στις δαιδαλώδεις διαδρομές του δημόσιου κορβανά για να εξυπηρετήσουν τελικά ρουσφετολογικές υποχρεώσεις. Κάποια λίγα εκατομμύρια μετά από ισχνές διαμαρτυρίες και φωνές και μετά από δέκα χρόνια καταλήγουν μέσω της περιφερειακής διοίκησης στους πληγέντες δήμους.
Μ’ αυτό τον τρόπο το ανάλγητο κράτος εξοφλεί τους λογαριασμούς του με την ρημαγμένη Ηλεία. Χθες παίχθηκε η τελευταία πράξη του δράματος. Άλλο ένα εκατομμύριο ελβετικά φράγκα δωρεά της ΟΥΕΦΑ για τους πυρόπληκτους χάθηκε… στη μετάφραση. Βλέπετε ο τότε πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Γκαγκάτσης έκρινε ότι η «στρογγυλή θεά» είχε μεγαλύτερη αξία και ανάγκες από της Ηλειακής γης τους κολασμένους…
