Στα ίδια μέρη…

Τους θυμάστε; Ο Βασίλης ο Γκαγκάτσης μετά της συζύγου του και λοιπούς παράγοντες της ΕΠΟ, να πανηγυρίζουν από τις εξέδρες των πορτογαλικών γηπέδων για το θαύμα της εθνικής ομάδας ποδοσφαίρου; Όλη η Ελλάδα πανηγύριζε τότε την κατάκτηση του Euro και ο Γκαγκάτσης μαζί τον Ρεχάγκελ έμοιαζαν με θεούς στα μάτια του παραληρούντος πλήθους. Τι ωραία που έμοιαζαν όλα τότε και ποιος θα τολμούσε να αμφισβητήσει το νεοελληνικό όνειρο; Δυστυχώς όλα τα παραμύθια έχουν ένα τέλος και όπως μάθαμε η συνέχεια του εθνικού αφηγήματος δεν εξελίχθηκε καθόλου καλά.

Φταίει ο Γκαγκάτσης που πήρε τα λεφτά (λες κι ήταν δικά του) και τα έδωσε πεσκέσι στον προπονητή των επιτυχιών, αντί να τα αποδώσει στους κατεξοχήν δικαιούχους ως όφειλε; Φυσικά και φταίει και μακάρι να έρθει γρήγορα εκείνη η μέρα –ήδη η δικογραφία μετράει επτά και πλέον χρόνια– που θα κληθεί να λογοδοτήσει για τα πεπραγμένα του. Ωστόσο οφείλουμε αναγνωρίσουμε με γενναιότητα την πικρή αλήθεια εκείνων των ημερών που ξημέρωσαν μετά την μεγάλη φωτιά της Ηλείας: Δεκάδες «Γκαγκάτσηδες» είχαν βγει παγανιά και έπαιζαν μπάλα με το χρήμα των ομογενών και χιλιάδων άλλων οι οποίοι ευαισθητοποιήθηκαν από την τραγωδία της Ηλείας και έκαναν το μοιραίο λάθος να στείλουν τον οβολό τους.

Είναι μία θλιβερή και βρώμικη υπόθεση και τούτο το γνωρίζουν οι πάντες, ιδιαιτέρως εντός των ορίων του νομού. Από τη μία τα τριχίλιαρα του Καραμανλή που μπήκαν και σε χιλιάδες άσχετες τσέπες και το περιβόητο «ταμείο Μολυβιάτη» που πήγε «άκλαυτο» (τουλάχιστον για τους Ηλείους), και από την άλλη οι κάθε λογής τοπικοί, πολιτικοί, διοικητικοί και λοιποί παράγοντες, στην διακριτική ευχέρεια των οποίων τέθηκε η διαχείριση ζεστού χρήματος και ολοκαίνουργιου εξοπλισμού. Δεν θα βρεθούν όμως ποτέ υπόλογοι όλοι αυτοί για τα αμαρτήματά τους! Γιατί η Ελλάδα ήταν και σε ένα βαθμό εξακολουθεί να είναι η χώρα των Γκαγκάτσηδων και των Ουγκάγκα γενικώς, οι οποίοι μπροστά στη δίψα τους για εξουσία και κονόμα, δεν υπολογίζουν τίποτε και κανέναν. Πως το έλεγε, ήδη από το 1979, ο μεγάλος Χάρρυ Κλυνν;

‘‘Ο γιόκας μου ρωτάει συνεχώς

μπαμπάκα μου τι πάει να πει φτωχός.

Τι πάει να πει κονόμα τι θα πει «θα φας καλά»

παιδί είναι και ρωτάει για πολλά.

Του φτιάχνω χαρακτήρα, του μιλάω σοβαρά

και πάντα του απαντάω καθαρά:

Ουγκάγκα μπουμ μπουμ χι γκάπα γκουμ μπιρλί γκαγκά

αούγκιγκι αούγκιγκι μπάγκαλα γκαού γκαγκά».’’