Καλή κόλαση
Η είδηση του θανάτου του τελευταίου από τους πρωταίτιους του πραξικοπήματος και της 7χρονης δικτατορίας στην Ελλάδα, θύμισε στην ελληνική κοινωνία ότι ο Στυλιανός Παττακός ήταν ακόμη ζωντανός. Αυτό μάλλον συνέβη γιατί, όπως γράφτηκε από χρήστη του twitter, οι άνθρωποι πεθαίνουν όταν τους ξεχνάμε. Συνεπώς ο Παττακός πέθανε κάπου το ’74. Παρόλα αυτά ο δικτάτορας, δίχως την πολύτιμη συνδρομή του οποίου η Ελλάδα ενδεχομένως να είχε γλιτώσει από την Χούντα (για να μην πούμε ότι πιθανότατα μαζί της θα είχε σωθεί και η μισή Κύπρος), ζούσε και μάλιστα μακροημέρευσε φτάνοντας τα 104 χρόνια. Αυτό σημαίνει ότι από το 1990 που είχε αποφυλακιστεί «λόγω ανηκέστου βλάβης της υγείας του», πρόλαβε να δει ακόμη 26 χρόνια, με μοναδική υποχρέωση να παρουσιάζεται ανά 15 ημέρες στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής του και ανά 5 μήνες στο Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων. Σα να μην έφτανε αυτό κι ενώ αποταχθεί από τις Ένοπλες δυνάμεις με το βαθμό του στρατιώτη, εξαιτίας του ηγετικού του ρόλου στη δικτατορία, σύμφωνα με την εφημερίδα «Αυγή» ο Παττακός λάμβανε κανονικότατα σύνταξη στρατηγού! Όχι κι άσχημα για προδότη, όπως τον έκρινε το δικαστήριο.
Αναμφίβολα πρόκειται για την μεγαλύτερη καρικατούρα της χούντας, που κατάφερε με τις μπούρδες τις οποίες εκστόμιζε να ξεπεράσει σε γελοιότητα ακόμη και τον ίδιο τον Παπαδόπουλο. Οι νεότερες γενιές που είχαν την τύχη να γεννηθούν μετά την αιματηρή από κάθε άποψη για τη χώρα και τον λαό επταετία, τον γνώρισαν μέσα από ποικίλα ιστορικά ντοκουμέντα. Εκεί αποτυπώνεται με γλαφυρότητα η δημόσια εικόνα του Παττακού, πολλές φορές παρουσία ξένων ανταποκριτών. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι εκείνη η απίθανη δήλωση όπου σε, ο θεός να τα κάνει, αγγλικά, προσπαθούσε να επιχειρηματολογήσει ότι τα κορίτσια δεν έπρεπε να φοράνε μίνι φούστες και «να δείχνουν το κρέας (!) τους», γιατί δε μπορούν να δουλέψουν οι άνδρες. Ωστόσο αυτό το οποίο δεν φαίνεται σε κανένα βίντεο είναι ότι πίσω απ’ αυτό το γελοίο προσωπείο, κρυβόταν ένας αδίστακτος τύπος έτοιμος για όλα. Εξάλλου, η αποφασιστικότητα του ίδιου, ως διοικητή του Κέντρου Εκπαιδεύσεως Τεθωρακισμένων, ήταν εκείνη που έκανε το στρατιωτικό πραξικόπημα πραγματικότητα. Τα αποτελέσματα τα βλέπουμε σήμερα και θα συνεχίσει να τα ζει ο ελληνικός και ο κυπριακός λαός για τα πολλά επόμενα χρόνια. Τα τανκς του Παττακού δεν καταπάτησαν μόνο τα κορμιά των αντιφρονούντων, το πολίτευμα ή τα ανθρώπινα δικαιώματα, αλλά και το μέλλον της χώρας, ακριβώς πάνω σε μία κομβική συγκυρία που διαφαινόταν να αναπτύσσεται μία νέα δυναμική στον ελληνικό χώρο. Η Χούντα διάβρωσε το ελληνικό κράτος και σε ένα βαθμό κατάφερε να αλλοιώσει τον τύπο του νεοέλληνα.
Ο Παττακός βέβαια δεν έπαψε ποτέ να αρνείται όλα όσα τεκμηριωμένα καταλογίζονταν τόσο στον ίδιο, όσο και συνολικά στο καθεστώς, υποστηρίζοντας ότι έσωσαν τάχα την χώρα, πότε από τον μπολσεβικισμό και πότε από τον πανούργο Ανδρέα Παπανδρέου. Σε όσες σοβαρές συνεντεύξεις δεχόταν συγκεκριμένες ερωτήσεις, επαναλάμβανε τις ίδιες ασυναρτησίες που έλεγε και τότε. Όχι ότι ασχολιόταν πλέον κανείς σοβαρά μαζί του. Πέρα από μία μικρή και εν πολλοίς περιθωριακή μερίδα πολιτών, για την ελληνική κοινωνία ο Στυλιανός Παττακός ήταν ήδη νεκρός. Η διαφορά είναι πως πλέον οδεύει για την κόλαση. Τι να κάνουμε; Δεν είναι για όλους ο παράδεισος και σίγουρα δεν είναι για τυράννους, στους οποίους οι τόσο θαυμαστοί από τους χουντικούς αρχαίοι πρόγονοί μας δεν έδειχναν τόσο μεγάλη ανοχή και σχεδόν πάντοτε επεφύλασσαν ιδιαίτερα σκληρή μοίρα.
