Μετά από τρία και πλέον χρόνια επέστρεψαν στον Πύργο και μάλιστα αυτή τη φορά έφεραν και τα παιδιά τους. Ο πατέρας ήθελε να τους δείξει πού μεγάλωσε, πού πήγε σχολείο, πού έπαιζε κρυφτό και μπάλα με τους φίλους του. Γι’ αυτό και φέτος αποφάσισαν με τη γυναίκα του να μην επισκεφθούν τις Κυκλάδες, όπως συνηθίζουν κάθε χρόνο, αλλά να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία για μια επίσκεψη στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Η οποία, εδώ που τα λέμε, δεν υστερεί σε τίποτα και όπως οποιοδήποτε μέρος σε τούτη την ευλογημένη χώρα, έχει το δικό της χρώμα και τα δικά της καλά. Αλλού είναι το πρόβλημα…
Εξάλλου, ειδικά φέτος δεν είχαν και πολλά χρήματα να διαθέσουν και ένα από τα πλεονεκτήματα της Ηλείας είναι οι χαμηλές της τιμές. Κάποιος λοιπόν τους έβαλε την ιδέα να νοικιάσουν ένα σπίτι στη θάλασσα κι έτσι κατηφόρισαν προς τα εδώ, έχοντας λάβει και την διαβεβαίωση ότι η περιοχή δεν παρουσιάζει το χάλι που παρουσίαζε τα προηγούμενα χρόνια με τα σκουπίδια.
Και πράγματι, ερχόμενοι εδώ αντίκρισαν μία πόλη διαφορετική απ’ αυτήν που είχαν αφήσει πίσω τους την τελευταία φορά, όπου τα σκουπίδια σχημάτιζαν βουνά και η βρώμα ήταν απερίγραπτη. Αυτά ήταν πια παρελθόν.
Όμως το πρώτο κιόλας βράδυ που έφτασαν συνέβη κάτι εκπληκτικό. Ο ανυποψίαστος πατριώτης που είχε βρει ένα χαριτωμένο σπιτάκι στα Λέτρινα, βγήκε στο δρόμο να πετάξει τα σκουπίδια. Κοιτάζει δεξιά, κοιτάζει αριστερά, πουθενά κάδος. Από περιέργεια αλλά και ιδιοτροπία, πήρε το αμάξι και άρχισε να διασχίζει την παραλιακή. Έφτασε μέχρι το αντλιοστάσιο. Κάδος ούτε για δείγμα. Βρήκε μόνο έναν αναποδογυρισμένο, με λίγες σακούλες σκουπιδιών ολόγυρά του.
Είπε να μην πάει παραπέρα γιατί δεν είχε νόημα αλλά τελικά αποφάσισε να φτάσει μέχρι εκεί όπου ο δρόμος συναντά την Κατακόλου. Πράγματι, στα διακόσια μέτρα από το αντλιοστάσιο συνάντησε μία θάλασσα σκουπιδιών να κατακλύζει τον δρόμο. Περιττό να σημειωθεί ότι η μυρωδιά ήταν αφόρητη. Αρνήθηκε ωστόσο να συναινέσει σε αυτό το χάλι πετώντας τα σκουπίδια του εκεί και γύρισε όπως έφυγε, με την σκουπιδοσακούλα στα χέρια.
Το επόμενο πρωί η νυχτερινή περιπέτεια είχε σχεδόν ξεχαστεί και η οικογένεια αποφάσισε να κάνει το μπάνιο της στη Σκαφιδιά. Έλα όμως που καθοδόν συνάντησαν και πάλι μία διόλου ευκαταφρόνητη ποσότητα σκουπιδιών να ξεχύνεται προς όλες τις κατευθύνσεις, είτε από τον αέρα, είτε από τα διερχόμενα αμάξια. Μία πραγματική ατραξιόν για όλη την οικογένεια.
Τελικά, κατά την πολυήμερη διαμονή τους έπεσαν αρκετές φορές πάνω σε όγκους σκουπιδιών αλλά εκείνο που όπως διηγήθηκαν δεν θα ξεχάσουν ποτέ, ήταν όταν είδαν ένα κοπάδι από πρόβατα να τσιμπολογάει από έναν τέτοιο όγκο στον δρόμο που περνάει δίπλα από την αποξηραμένη λίμνη και καταλήγει στην Κατακόλου!
Ίσως λοιπόν θα έπρεπε να εντάξουμε και τα σκουπίδια σε κάποιο πρόγραμμα τουριστικής προβολής. Να καλέσουμε τον κόσμο να έρθει να δει ποιοι είμαστε και πώς χρόνια μετά, παραμένουμε το ίδιο αδιόρθωτοι.
