Zizanio News: Ένα ταξίδι, ένα μάθημα ζωής!
Η Μαρία και ο Γιάννης, τα γνωστά σε όλους ζιζάνια, ταξίδεψαν στη Βιέννη για να συμμετάσχουν στο Μedia Literacy Award και μοιράζονται μαζί μας τις εντυπώσεις τους…
«Από τα μικρά παράθυρα του αεροπλάνου φαίνονταν μόνο πυκνά σύννεφα και η βροχή που έπεφτε δυνατή επιβεβαίωνε τα σενάρια της κακοκαιρίας που θα μας συνόδευε καθ’ όλη τη διάρκεια του ταξιδιού. Το κλίμα που επικρατούσε όμως στην παρέα διέφερε αρκετά, όλοι ήμασταν χαρούμενοι και περιμέναμε με ανυπομονησία το ταξίδι αυτό, ειδικά εγώ και η Μαρία, που για μας ήταν το πρώτο ταξίδι στο εξωτερικό, είχαμε ενθουσιαστεί εξ αρχή από την πρόταση της Λητούς και του κ. Θεοδοσίου. Η τελετή έναρξης του φεστιβάλ για το οποίο αφήσαμε πίσω την ρουτίνα της Ελλάδας έμοιαζε αρκετά με την τελετή έναρξης του δικού μας φεστιβάλ, δυο παρουσιαστές κάποιοι καλεσμένοι κι ένα δείγμα του τι θα παρακολουθούσαμε τις επόμενες μέρες.
Ένα απλό φεστιβάλ κινηματογράφου με ζεστούς ανθρώπους και σωστή διοργάνωση, αλλά μικρή διάρκεια που όλη του η ένταση δεν αντιστοιχεί σε μια μέρα του δικού μας, ήταν λοιπόν το εισιτήριο για την Βιέννη. Φτάνοντας δεν ηξερα ότι υπάρχουν κάδοι χωρίς σκουπίδια, δεν ήξερα ότι υπάρχουν τοίχοι χωρίς μουτζούρες, δεν ήξερα ότι υπάρχουν τελικά άνθρωποι, κι όμως σε λίγες μέρες μακριά από την Ελλάδα και συγκεκριμένα τον Πύργο έμαθα πολλά. Τα αξιοθέατα της πόλης ήταν πολλά και περπατήσαμε ώρες ατελείωτες για να τα δούμε, για να χαζέψουμε, για να πιούμε καφέ και με τον κ. Θεοδοσίου για ξεναγό μπορώ να πω πως έμαθα την Βιέννη καλυτέρα και από έναν ντόπιο, ενώ τα αστεία και τα γελοία με την Μαρία και τη Λητώ δεν έλειψαν στιγμή από την παρέα μας. Ένοιωθα σαν αυτοί οι άνθρωποι να είναι η παρέα μου για χρόνια. Κάπου εκεί λοιπόν έμαθα ότι οι άνθρωποι δεν πετάνε τα σκουπίδια τους στον δρόμο, ακόμα κι αν ο κάδος βρίσκεται αρκετά μακριά, έμαθα ότι τα αυτοκίνητα σταματούν για να περάσουν οι πεζοί, ότι η κοινωνία νοιάζεται για τους πολίτες της και ότι δεν κατατάσσεται άδικα η Βιέννη σε μια από της καλύτερες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες και σε μια από τις πόλεις όπου είναι ιδανική για να είσαι πολίτης. Ο βροχερός καιρός βέβαια δεν ήταν αρκετός για να μας εμποδίσει να ζήσουμε αυτό το ταξίδι όπως το είχαμε φανταστεί και η διάρκεια του φεστιβάλ ήταν αρκετά μικρή ώστε να μπορέσουμε να πάρουμε όσα περισσότερα μας προσέφεραν απλόχερα οι πολύωρες βόλτες μας στις στοές και στους διακοσμημένους με αρχαία ή μοντέρνα αγάλματα δρόμους της πόλης, στον Δούναβη, στα όμορφα μαγαζιά, στα εκπληκτικά παλάτια και τα κτήρια της. Όλα αυτά δεν μου θύμισαν σε τίποτα τη Ελλάδα, τους Έλληνες και την ελληνική νοοτροπία, μου έλλειψε όμως η νυχτερινή ζωή, το γλέντι, οι δικοί μου άνθρωποι και φυσικά ο ήλιος. Στο τέλος αυτής της μικρής περίληψης θα ήθελα να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κ. Νίκο και την Λητώ Θεοδοσίου για την πρόσκληση τους, γιατην εμπιστοσύνη τους και για όλα όσα περάσαμε μαζί».
Ιωάννης Αγγελόπουλος
