Το Χρονογράγημα: Μια (προ πολλού) γηραιά κυρία…
Ήταν Απρίλης του 1957 όταν παλαιοί άσπονδοι εχθροί και νέοι φίλοι (Γερμανία, Γαλλία, Βέλγιο, Ολλανδία, Ιταλία και Λουξεμβούργο) υπέγραφαν τη συνθήκη της Ρώμης, αναγγέλλοντας τη γέννηση των «Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης» που φέρει σήμερα το όνομα Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ήταν τότε που αναγνωρισμένες ηγετικές φυσιογνωμίες των πιο πάνω χωρών, αναζητούσαν με ειλικρίνεια για τη Γηραιά Ήπειρο, ένα μέλλον ειρήνης, αλληλεγγύης και προόδου, μετά το Ολοκαύτωμα του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Στη ιστορική διάσκεψη συμμετείχε ως παρατηρητής εκ μέρους του Ηνωμένου Βασιλείου ο κ. Μπέθερτον, ο οποίος όταν αναχωρούσε βαριεστημένος, είχε συντάξει ήδη την αναφορά του προς την κυβέρνηση του σημειώνοντας: «Από εδώ δεν θα βγει τίποτα. Και αν βγει δεν θα λειτουργήσει».
Είναι αλήθεια ότι η Ιστορία ξέχασε να καταγράψει στις σελίδες της το όνομα του κ. Μπέθερτον.
Όπως είναι δυστυχώς αλήθεια, ότι επί εξήντα συναπτά έτη, στην υπόθεση της Ενωμένης Ευρώπης, η Ιστορία καταγράφει μόνο συνεχείς προσπάθειες για αποφυγή της διάλυσης της.
Αν και η λιγότερο ή περισσότερο ενωμένη Ευρώπη, πασχίζει να αποδείξει ότι δεν έχει σκοπό να πεθάνει, απεδείχθη ωστόσο ότι οι επίγονοι των αρχικών οραματιστών υπήρξαν ανάξιοι συνεχιστές των ονείρων τους.
Η Ευρώπη του 2017 μοιάζει πολύ δύσκολο να γίνει ξανά αντικείμενο σφοδρού πάθους.
Άλλωστε το 1957 όταν υπογραφόταν η συνθήκη της Ρώμης ήταν ήδη γηραιά κυρία…
