Το φάντασμα της ανεργίας
[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”66036″ img_size=”full”][vc_column_text]Διάβασα με ενδιαφέρον την παρέμβαση του προέδρου του Επιμελητηρίου Ηλείας Κώστα Νικολούτσου, για μία καμπάνια προώθησης της απασχόλησης στην Ηλεία. Απ’ ότι αντιλαμβάνομαι η γενικότερη σύνδεση την οποία επιχειρεί, είναι μεταξύ όσων σπουδάζουν στις εκπαιδευτικές δομές στην Ηλεία και αυτών που θα μπορούσαν να παραμείνουν στον τόπο βρίσκοντας δουλειά και συνεισφέροντας κατ’ αυτόν τον τρόπο στο τοπικό παραγωγικό προϊόν. Υπό το φως αυτής της σκέψης θα ήθελα να επεκτείνω το νήμα της, με μερικές ακόμη επισημάνσεις.
Θεωρείται δεδομένο ότι η ανεργία παρά τις διακριτές και αξιοσημείωτες γεωγραφικές της διαφοροποιήσεις, είναι ένα μείζον οικονομικό και κοινωνικό ζήτημα το οποίο απαιτεί πρωτίστως εθνική απάντηση. Με άλλα λόγια η κυβερνητική πολιτική είναι αυτή η οποία διαδραματίζει τον πρώτο ρόλο σε σχέση με την αντιμετώπιση της ανεργίας, σε συνδυασμό πάντα και με την γενικότερη συγκυρία. Ωστόσο αυτό δεν σημαίνει ότι οι φορείς μίας περιοχής δεν μπορούν να προβληματιστούν σε τοπικό επίπεδο, διερευνώντας τις δυνατότητες που υπάρχουν και επινοώντας νέες λύσεις σε χρόνιες καταστάσεις.
Λέω «νέες» γιατί είναι γεγονός ότι οι κατά καιρούς συγκεκριμένες προτάσεις που ακούγονται είναι μάλλον στείρες, υπό την έννοια ότι δεν αποβλέπουν στην δημιουργία μιας συνολικής δυναμικής αλλά θαρρείς ότι προορίζονται για να καλύψουν τρύπες και ορισμένα μόνο κενά. Μπορεί και να τις αδικώ. Μπορεί στην πραγματικότητα να μην υπάρχουν νέες λύσεις αφού αν υπήρχαν θα ήταν τόσο προφανείς ώστε να σπεύσουν κάποιοι να τις αναδείξουν άμεσα… Ίσως. Αλλά δεν θα μάθουμε ποτέ αν τουλάχιστον δεν αποπειραθούμε να τις αναζητήσουμε.
Και κάτι τελευταίο: Παρά την σαφή και διαρκή βελτίωση την οποία καταγράφει τα τελευταία χρόνια το συνολικό ποσοστό της απασχόλησης, οφείλουμε να δείξουμε μεγάλη προσοχή σε δύο επιμέρους χαρακτηριστικά. Πρώτον, η ανεργία στις γυναίκες εξακολουθεί να κινείται συγκριτικά με τους άντρες σε υψηλότερα επίπεδα. Αυτό συνιστά ως γνωστόν ένα βαθύτερο ζήτημα ισότητας των φύλων που παραδοσιακά αντιμετωπίζεται με θετικές δράσεις της πολιτείας, αλλά σε κάθε περίπτωση δεν είναι κακό να υπενθυμίζεται από καιρού εις καιρόν αυτή η ανισότητα.
Επίσης, τεράστιο ζήτημα συνιστά όλος αυτός ο πληθυσμός που κατηγοριοποιείται στους λεγόμενους «αποθαρρημένους άνεργους», ο οποίος μάλιστα δεν συνυπολογίζεται στο συνολικό αριθμό. Κάθε άνθρωπος που έχει απογοητευτεί σε βαθμό που να μην βρίσκει πια το κουράγιο να βγει από το σπίτι του, θα πρέπει να επιστρέψει στην κοινωνία και στην αγορά. Μόνο που τόσο η κοινωνία όσο και η αγορά οφείλουν να του προσφέρουν έναν τουλάχιστον καλό λόγο για να το πράξει.[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]
