Σπύρος Παρασκευάκος: «Τα «Μικρά καρφιά» είναι μικροί πόνοι που σε τσιγκλάνε…»

[vc_row][vc_column][vc_single_image image=”30013″ img_size=”full”][vc_column_text]Συνέντευξη στην Ελένη Παπαδοπούλου

Με την νέα του ποιητική συλλογή “Μικρά Καρφιά”, από την Μικρή Άρκτο, ποιήματα που αποτελούν την πρώτη του ύλη πολύ πριν έρθει ακόμα η μουσική στη ζωή του, ο Πυργιώτης  μουσικός, στιχουργός και τραγουδοποιός Σπύρος Παρασκευάκος, ‘συστήνεται’ ξανά στους φίλους και τους αγαπημένους του στον Πύργο στην εκδήλωση παρουσίασης της ποιητικής του συλλογής, αύριο Τρίτη στις 7 το απόγευμα στο public της οδού Μανωλοπούλου.

Τον Σπύρο Παρασκευάκο θα παρουσιάσει η δημοσιογράφος Δήμητρα Διαμαντοπούλου ενώ ο νέος συγγραφέας στην συνέχεια θα παίξει στο πιάνο κομμάτια από τις δύο δισκογραφικές του δουλειές «Απ’ το μηδέν» ένα άλμπουμ που είχε κυκλοφορήσει με τον Ζαχαρία Καρούνη και στο οποίο συνεργάστηκε με τον Μάνο Ελευθερίου και από την πρόσφατη δουλειά του «Τρίτη Έξοδος» μια υπέροχη συνεργασία τριών νέων καλλιτεχνών, σε στίχους του 18χρονου Γιάννη Βασιλόπουλου με ερμηνεύτρια την Δήμητρα Σελεμίδου η οποία θα τραγουδήσει και στην αυριανή παρουσίαση μαζί με την Πολυξένη Καράκογλου.

Είχα τη χαρά να συναντηθώ με τον Σπύρο χθες το μεσημέρι και να μιλήσουμε λίγο για εκείνον, τα όνειρά του και τα σχέδια του, μια υπέροχη πραγματικά κουβέντα με αυτόν τον πολυτάλαντο νέο δημιουργό. Ένα παιδί χαμηλών τόνων, ευαίσθητο, ευγενικό που θέλοντας να έχει την ελευθερία της επιλογής του και να την στηρίξει, δουλεύει κάποιες ώρες ακόμα σε περίπτερο, όπου οι πελάτες του είναι και το κοινό του!

-Επιστρέφεις στον Πύργο για μια ακόμα φορά, αυτή τη φορά ως δημιουργός. Με την νέα σου ποιητική συλλογή «Μικρά καρφιά» αλλά και τα τραγούδια σου από τον νέο δίσκο ΄Τρίτη έξοδος» προϊόν συνεργασίας επίσης τριών νέων ανθρώπων. Πώς νοιώθεις;

Είναι η πρώτη φορά που παρουσιάζω στον τόπο μου, τον Πύργο τη δουλειά μου και νοιώθω μάλλον περίεργα γιατί λείπω σχεδόν μια δεκαετία, έρχομαι κατά καιρούς, έχω όμως κάποιες επαφές με συμμαθητές μου κυρίως που μου στέλνουνε μηνύματα στο fb και πραγματικά είναι παράξενο γιατί στα σχολικά μου χρόνια δεν είχα δείξει τίποτα από όλα αυτά που κάνω σήμερα, δεν ήμουνα καν στη χορωδία του σχολείου. Όλοι και οι φίλοι μου έχουν ξαφνιαστεί  ευχάριστα βέβαια κι έτσι είναι λίγο περίεργο που θα τους… ξανασυστηθώ! Προς το παρών δεν έχω τρακ, έκανα και την παρουσίαση στον ΙΑΝΟ στην Αθήνα και πήρα τον αέρα, αν και αγχώνεσαι περισσότερο όταν έχεις απέναντί σου δικούς σου ανθρώπους γιατί έχεις μεγαλύτερη ευθύνη απέναντί τους.

-Τα «Μικρά καρφιά» πως προέκυψαν’ , πότε έγιναν ποιητική συλλογή ολοκληρωμένη και γιατί «Μικρά καρφιά»’

Είναι μια συλλογή ποιημάτων που έγραφα από τα 19 μου, γιατί μέχρι τότε δεν είχα καμία σχέση με όλα αυτά, έγραφα στίχους, ποιήματα ως έναν τρόπο έκφρασης, μετά ήρθε η μουσική. Κι όταν έβγαλα τον πρώτο μου δίσκο, ένοιωσα την ανάγκη να βγάλω προς τα έξω αυτό με το οποίο ξεκίνησα, την ποιηση. Τα μικρά καρφιά είναι… μικροί πόνοι που σε τσιγκλάνε μονίμως!  Όταν κάτι με πονάει με ένταση, μπορεί να με κάνει να δημιουργήσω, να γράψω ένα τραγούδι. Ο πόνος, η απώλεια, ο έρωτας είναι μικρά καρφιά, είναι έμπνευση.

-Συνεχίζουν να σε εκφράζουνε παρότι κάποια από αυτά τα ποιήματα είναι γραμμένα πριν από κάποια χρόνια,

Με εκφράζουν απόλυτα, ίσως κάποιες στιγμές μπορεί να αναθεωρήσεις το λόγο, αλλά όχι την ουσία, αυτή είναι και η λειτουργία τους και ο λόγος ύπαρξής τους, ακόμα κι αν έχω αλλάξει ως άνθρωπος. Όταν γράφω αποτυπώνεται όλο το σύμπαν για το οποίο θέλω εγώ να μιλήσω εκείνη τη στιγμή, οπότε αυτόματα είναι ένας ολόκληρος κόσμος, ο κόσμος μου που είναι πάντα εκεί. Θεωρώ όμως σημαντικό να τιμάς το κάθε πράγμα που κάνεις την στιγμή που το κάνεις κι αργότερα να το τιμάς γι αυτό που υπήρξε άσχετα αν έχεις αλλάξει ως άνθρωπος ή έχει αλλάξει η καλλιτεχνική σου φύση και υπόσταση.

-Οι σταθμοί της ζωής ως τώρα ήταν Πύργος- Μυτιλήνη- Αθήνα. Τo κάθε κομμάτι από αυτά αντιπροσωπεύει κάτι για σένα αν θα θέλαμε να το βάλουμε σε ένα «κουτάκι» και να το προσδιορίσεις;

Ο Πύργος ήταν η παιδική μου ηλικία, θα πω ότι ήταν το ΑΓΝΩΣΤΟ. Δεν ήξερα ακόμα τι ήθελα να κάνω. Έφυγα για σπουδές στο παν/μιο Αιγαίου στη Μυτιλήνη όπου σπούδασα για το Περιβάλλον κι εκεί στο νησί ήταν για μένα η εξέλιξη της ζωής μου και καλλιτεχνικά, έχτισα φίλους, γνώρισα ανθρώπους, άρχισα σχεδόν από  το μηδέν και εκεί ξεκίνησα και τη μουσική στο δεύτερο έτος. Άρχισα να ψάχνομαι κι αυτό το κουτάκι θα το ονόμαζα λοιπόν ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ, αυτό το αίσθημα ένοιωσα εκεί. Στη Μυτιλήνη έμεινα 7 χρόνια, πήρα και τις μουσικές μου βάσεις και μετά είπα ότι πρέπει να επιλέξω. Να μείνω εκεί, να απολαμβάνω αυτήν την  σταθερότητα και την ασφάλεια που είχα αποκτήσει ή να φύγω και να ρισκάρω; Έτσι έκανα το δεύτερο, πήγα στην Αθήνα, έκανα την επιλογή μου και πήρα τα ρίσκα μου. Η Αθήνα ήταν λοιπόν η ΕΝΗΛΙΚΙΩΣΗ μου! Σε αυτήν την επιλογή μου βασίστηκε και ο τίτλος του πρώτου μου δίσκου «Απ’ το μηδέν», οι μικροί κύκλοι που κάνεις στη ζωή αρχίζοντας πολλές φορές από την αρχή.

-Στην Αθήνα ξεκίνησες την καλλιτεχνική σου πορεία γράφοντας μουσική για θεατρικές παραστάσεις.

Ναι έτσι είναι και συνεχίζω να κάνω ακόμα, το θέατρο είναι μια μεγάλη αγάπη και επίσης μου έδωσε την ανταπόκριση γι αυτό που κάνω, ήταν πιο επαγγελματικό το να γράφω μουσική που μου έχουν αναθέσει και να πρέπει να κάνεις μια καλή δουλειά και να σταθείς δίπλα σε μια ομάδα θεατρική. Έτσι έχτισα και μια άλλη σχέση με τον εαυτό μου, είδα ότι είμαι συνεπής! Αυτό άρχισε να με ωριμάζει.

-Μπορούσες από την αρχή να ζεις από την δουλειά σου στη μουσική, τότε και τώρα;

Εννοείται πως όχι, δούλευα και δουλεύω ακόμα κάποιες ώρες σε περίπτερο! Δεν μπορώ να έχω το άγχος ότι πρέπει να αναλάβω μια δουλειά που είτε δεν μου αρέσει είτε δεν με εξιτάρει για να επιβιώσω. Θέλω να ξεκινάω από κάποιες σταθερές, για να μπορώ να επιλέγω και να κάνω αυτό που θέλω. Απλώς τώρα έχω το περιθώριο να μπορώ να δουλεύω λιγότερες ώρες στο περίπτερο. Παλιότερα δούλευα νύχτα σε μπαρ κλπ αλλά κουράστηκα κι είπα να βρω κάτι πιο καθημερινό, έτυχε και βρήκα τη δουλειά στο περίπτερο και κατοχυρώθηκε. Τώρα είμαι σε ένα περίπτερο στον Ευαγγελισμό.

-Σου έχει τύχει να σε αναγνωρίσουν κάποιοι πελάτες και να ρωτήσουνε τι κάνεις εσύ εδώ;

Ναι πολλές φορές και μάλιστα πλέον οι πελάτες του περιπτέρου αγοράζουν τους δίσκους μου, έρχονται στα live μου, είναι δηλαδή και το κοινό μου! Τώρα με έχουνε συνηθίσει και έχω χτίσει μια άλλη σχέση μαζί τους. Στον καλλιτεχνικό χώρο συμβαίνει αυτό να έχουν πολλοί μια δεύτερη άλλη δουλειά για λόγους επιβίωσης. Πια φτάσαμε σε ένα σημείο να έχω πολύ καλούς φίλους πελάτες του περιπτέρου που είναι σε μια περιοχή κοντά στο Κολωνάκι όπου υπάρχουν πολλά καλλιτεχνικά δρώμενα.

-Θέλω να μου μιλήσεις λίγο για τον νέο σας δίσκο «Τρίτη έξοδος» από τρία νέα παιδιά που συνευρέθηκαν καλλιτεχνικά και μάλιστα στην επίσημη παρουσίαση του δίσκου σας, σας υποστήριξαν γνωστοί καλλιτέχνες, όπως ο Μάριος Φραγκούλης, η Νατάσα Μποφίλιου, ο Φοίβος Δεληβοριάς κ.α

Πράγματι έτσι είναι και μάλιστα ήταν τόσο θερμή η ανταπόκριση που δεν το περιμέναμε ούτε εμείς, γιατί με τους καλλιτέχνες δεν είναι και πολύ εύκολο να σε αποδεχθούν και να σε εμπιστευτούν. Και ήταν μια σχέση ουσίας μαζί τους, γιατί δεν το έκαναν από κοινωνική υποχρέωση, αλλά η σχέση μας έχει συνεχιστεί και συνεχίζεται, προφανώς είδαν σε τρία νέα παιδιά κάτι που τους άρεσε με την δουλειά μας.

-Όπως δεν είναι τυχαίο το ότι ο Φοίβος Δεληβοριάς έχει τραγουδήσει ένα τραγούδι στο δίσκο σας. Πώς προέκυψε αυτό;

Πολύ απλά, κάναμε μια επαφή μαζί του και του ζητήσαμε να τον συναντήσουμε, πήραμε και… 50 γλυκά στην κυριολεξία πέντε κουτιά  μέσα στο άγχος μας, χτυπήσαμε την πόρτα, μας καλοδέχθηκε, συζητήσαμε, άκουσε το δίσκο μας, μας έκανε τα σχόλιά του, διήρκεσε καιρό όλη αυτή η επαφή, μας έδωσε πολλές συμβουλές, ήρθε στο στούντιο, όλα έγιναν όπως έπρεπε σε βάθος χρόνου κι έτσι τραγούδησε το κομμάτι του δίσκου μας.

-Το ότι ο ένας γνωστό καλλιτέχνης σας εμπιστεύεται, σας ανοίγει πόρτες για άλλες καλλιτεχνικές συνεργασίες;

Έρχονται πιο εύκολα προτάσεις πλέον, αλλά εμείς δεν θέλουμε να βιαστούμε. Θέλουμε να απολαύσουνε αυτό που κάνουμε, να το προωθήσουμε, τώρα το καλοκαίρι είμαστε στην Αθήνα κάνουμε ένα live στη ΡΟΤΑ στα Εξάρχεια μαζί με άλλα νέα παιδιά μουσικούς και τραγουδιστές. Επίσης τώρα γράφω μουσική για θέατρο, για την ΗΛΕΚΤΡΑ του Σοφοκλή που θα παιχτεί φέτος το καλοκαίρι στην Ελευσίνα με μια ομάδα νέων παιδιών και ελπίζουμε να το πάμε κι αλλού μακάρι κι εδώ στον Πύργο.

-Είστε ανοιχτοί για μια συναυλία στην Ηλεία;

Θα το ήθελα παρά πολύ και ελπίζω να τα καταφέρουμε, θα βρούμε τον τρόπο αν και δεν έχουμε πολύ χρόνο, θέλω να έρχομαι συχνότερα στον Πύργο και να κάνουμε διάφορα πράγματα και είμαι ανοιχτός και σε νέες συνεργασίες, με δημιουργούς και νέους τραγουδιστές από την Ηλεία και όποιος θέλει μπορεί να με βρει, να μιλήσουμε και μέσω fb και γιατί όχι να γίνει μια σύμπραξη νέων ανθρώπων από την επαρχία αν μας βγει, θέλω πολύ να το προσπαθήσω. Η τέχνη είναι προσωπική διεργασία μόνιμης εξέλιξης.

-Κλείνοντας θα ήθελα να σε ρωτήσω για το γνωστό πια τραγούδι σας «Μαμά- μπαμπά» που παίξατε live και στο Athens pride 2017 κι είπατε ότι είναι ένα τραγούδι πολιτικό.

Το συγκεκριμένο τραγούδι είναι ο πυρήνας του δίσκου μας «Τρίτη Έξοδος» και όταν λέμε ότι είναι πολιτικό τραγούδι, μιλάμε για την πολιτική αλλιώς, την πολιτική υπόσταση, όχι με την κλασική έννοια. Είναι η γενικότερη στάση ζωής απέναντι στα πράγματα και στους ανθρώπους, το να μπορείς να επιλέγεις ελεύθερα, είναι μια θέση ξεκάθαρη. Ο Γιάννης Βασιλόπουλος το έγραψε στα 17 και το μαμά- μπαμπά είναι σύμβολα προς οτιδήποτε έχει εγκατασταθεί γύρω μας, γιατί οι γονείς πέρα από την ασφάλεια της οικογένειας που σου προσφέρουν εμπεριέχουν ως σύμβολο και μια μορφή εξουσίας. Δεν μοιάζουμε στις προηγούμενες γενιές, πάμε αλλού την πορεία μας. Είναι δηλαδή η πρώτη αποδοχή αυτό το τραγούδι. Χτίζουμε το δικό μας περιβάλλον χωρίς περιορισμούς, είναι μια υπέρβαση, να παρουμε αρχικά την απόφαση για το τι θέλουμε να κάνουμε, ναι μεν, αλλά. Και ευχαριστώ το Γιάννη που επέμενε να γίνει όπως έγινε αυτό το τραγούδι και τον εμπιστεύτηκα. Κάτι ήξερε και επέμενε πολύ σε αυτό. Σε μια  μέρα συνειδητοποίησα το μέγεθός του…[/vc_column_text][/vc_column][/vc_row]